رمضان اقتداری با نام محلی نماز، پس از مرگ پدر و مادرش و کوچ خانواده به گیلان، نتوانست با زندگی شهری انس و الفتی بگیرد و دوباره رو به زادگاه خود نهاد که به اولیاژی معروف است. او بیش از 20 سال است که در کلبه ای چوبی تک و تنها زندگی می کند و در نقطه ای قرار گرفته است که با افراد بومی مختلفی برخورد می کند. درآمد سالانه او هرگز بیش از یک میلیون نشده است و از پرورش گاو و گاه با زنبور عسل امرار معاش می کند.