ترس همیشه ناشی از ندانستن بوده است. جذام خشک را نمی‌شناسیم و از آن تنها چهره‌هایی چروکیده و چشمانی نابینا را به یاد داریم. شاید همین ترس و همین نشناختن باعث شده باشد مبتلایان به جذام خشک را در گوشه‌ای از شهر رها کرده تا به حال خود زندگی را ادامه دهند.