اشتاین مایر را به سردشت می بردید نه موزه هنرهای معاصر!
خبر گزاری میزان - پس از برجام که هنوز مراحل آغازین اجرای خود را سپری می کند راه برای ورود اروپایی ها باز شد. معبری که پای مقامات اروپایی به راحتی و آسوده خیالی روی زمین آن گذاشته می شود سال ها پیش از سوی تخریبچی های رزمنده باز شده است!
به گزارش گروه سیاسی 8 سال دفاع مقدس و جنگ تحمیلی صدام علیه ایران پایان یافت، اما به فراموشی سپردن آن نه تنها دشوار است بلکه جایز نیست و باید همیشه تاریخ در یاد همه نسل های این کشور باقی بماند.
این جنگ نابرابر علیه ایران با حمایت های گسترده بسیاری از کشورهای دنیا همراه بود. از کشورهای منطقه گرفته تا کشورهای اروپایی همه پشت سر صدام ایستادند تا شکست جمهوری اسلامی ایران را به نظاره بنشینند.
اما رویای خام و شیطانی آنها تعبیر نشد و تغییری شدید در این خواب و رویا ایجاد شد که آنها را، هم متعجب کرد، هم متأثر و هم متأسف! چرا که در انتظار شکست ایران بودند اما شکست صدا رقم خورد و چند سال بعد هم همین صدام به دست خودشان سرنگون شد!
اما در آن سال های جنگ مقدس خیلی از این کشورهای به اصطلاح با فرهنگ، مدعی حامی حقوق بشر به همین صدام کمک هایی کردند که تاکنون نمونه نداشته است.
سلاح های گوناگون با کاربردهای متفاوت، جنگ افزارهای کشتار جمعی، شیمیایی و میکروبی، موشک های دوبرد برای هدف قرار دادن خانه های مردم و کشتار عمومی برای تحت فشار قرار دادن، هواپیماهای بسیار پیشرفته آن زمان و هر آنچه تصورش را بکنید در اختیار صدام قرار گرفت تا انقلاب نوپای مردم ایران اسلامی از پا در آید.
در این مدت زمانی که از مذاکرات هسته ای و رسیدن به برجام و توافق هسته ای می گذرد، مسئولین کشورهایی پا به خاک ایران گذاشته اند و می گذارند که هر یک از آنها نقش مستقیم در جنایات صدام علیه ایران دارند.
چندی پیش بود که لورن فابیوس به تهران آمد. سابقه بد فرانسه در حمایت از صدام در جنگ علیه ایران بر کسی پوشیده نیست. وزیر خارجه فرانسه حتی در زمانی که نخست وزیر این کشور بود، خون های آلوده فرانسوی به ایران صادر شد و صدها نفر به خاطر آن مبتلا به بیماری صعب العلاج ایدز شدند.
فرانسه از حامیان اصلی عراق در جنگ با ایران بود. این کشور همچنین از حامیان بسیاری از گروههای تروریستی ضد ایرانی همچون گروهک تروریستی منافقین بود. این حمایت ها در دوران نخست وزیری فابیوس نیز با شدت بیشتری ادامه داشت.
این وزیر فرانسوی آمد و رفت و یک عذرخواهی خشک و خالی هم به خاطر جنایاتی که علیه مردم ایران انجام داده بود نکرد. البته برخی در داخل هم اعتقاد داشته و دارند که نباید زیاد به گذشته پرداخت و آن را نبش قبر کرد!
مردم به خوبی یادشان می آید هواپیماهای سوپراتانداردی که فرانسه به عراق داده بود تا برتری هوایی خود را در خلیج فارس تقویت کند و یا موشک های اگزوسه فرانسوی و هواپیماهای نظامی و جنگنده میراژ فرانسوی نام هایی نیست که به آسانی از یاد مردم برود. حتی خلبان های فرانسوی هم در اختیار صدام بودند.
اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان هم تا دیروز میهمان ایران بود. آلمان دست کمی از دیگر همسایگان خود در شراکت در جنایت علیه مردم ایران در جنگ تحمیلی نداشت. چه بسا به خاطر نوع کمک های این کشور به صدام جرمش بسیار سنگین تر هم باشد.
آلمان در زمان جنگ صدام علیه ایران سلاح های شیمیایی در اختیار این رژیم قرار داد و ارتش بعثی هم بارها این سلاح های مخوف و ویرانگر را علیه رزمندگان و مردم بی دفاع کشورمان به کار برد.
هزاران نفر به خاطر همین سلاح های شیمیایی و میکروبی به شهادت رسیدند و هزاران نفر دیگر هم به خاطر تبعات شیمیایی یا به سختی نفس می کشند یا تنشان هنوز به خاطر آن مواد داغ است و می سوزد
جانبازان شیمیایی کشورمان هنوز نفسهایشان خس خس می کند و نمی توانند به آسانی نفس بکشند. اما اشتاین مایر به سرزمینی پا گذاشت که در سال های نه چندان دور بخشی از هوای این دیار را بمب های شیمیای این کشور آلوده کرده بود.
ای کاش اشتاین مایر را به سردشت می بردید نه به موزه هنرهای معاصر که موزه واقعی هنرهای معاصر ایران سردشت است با مردمانی که هنوز با شیمیایی آلمانی سر می کنند اما این کشور از دادن داروی آن هم ابا دارد!
ای کاش وزیر خارجه آلمان سری به آسایشگاه جانبازان شیمیایی می زد و آنگاه می گفت که کوه به کوه نمی رسد اما آدم به آدم می رسد؟! بله آقای اشتاین مایر آدم به آدم می رسد. حداقل چند تن از دانشجویان کشورمان در دانشگاه تهران که شما سخنرانی می کردید گوشه کوچکی از جنایات دولت آلمان را جلوی چشمتان آوردند. نمی دانیم وجدانتان به درد آمد یا نه؟!
انتهای پیام/
این جنگ نابرابر علیه ایران با حمایت های گسترده بسیاری از کشورهای دنیا همراه بود. از کشورهای منطقه گرفته تا کشورهای اروپایی همه پشت سر صدام ایستادند تا شکست جمهوری اسلامی ایران را به نظاره بنشینند.
اما رویای خام و شیطانی آنها تعبیر نشد و تغییری شدید در این خواب و رویا ایجاد شد که آنها را، هم متعجب کرد، هم متأثر و هم متأسف! چرا که در انتظار شکست ایران بودند اما شکست صدا رقم خورد و چند سال بعد هم همین صدام به دست خودشان سرنگون شد!
اما در آن سال های جنگ مقدس خیلی از این کشورهای به اصطلاح با فرهنگ، مدعی حامی حقوق بشر به همین صدام کمک هایی کردند که تاکنون نمونه نداشته است.
سلاح های گوناگون با کاربردهای متفاوت، جنگ افزارهای کشتار جمعی، شیمیایی و میکروبی، موشک های دوبرد برای هدف قرار دادن خانه های مردم و کشتار عمومی برای تحت فشار قرار دادن، هواپیماهای بسیار پیشرفته آن زمان و هر آنچه تصورش را بکنید در اختیار صدام قرار گرفت تا انقلاب نوپای مردم ایران اسلامی از پا در آید.
در این مدت زمانی که از مذاکرات هسته ای و رسیدن به برجام و توافق هسته ای می گذرد، مسئولین کشورهایی پا به خاک ایران گذاشته اند و می گذارند که هر یک از آنها نقش مستقیم در جنایات صدام علیه ایران دارند.
چندی پیش بود که لورن فابیوس به تهران آمد. سابقه بد فرانسه در حمایت از صدام در جنگ علیه ایران بر کسی پوشیده نیست. وزیر خارجه فرانسه حتی در زمانی که نخست وزیر این کشور بود، خون های آلوده فرانسوی به ایران صادر شد و صدها نفر به خاطر آن مبتلا به بیماری صعب العلاج ایدز شدند.
فرانسه از حامیان اصلی عراق در جنگ با ایران بود. این کشور همچنین از حامیان بسیاری از گروههای تروریستی ضد ایرانی همچون گروهک تروریستی منافقین بود. این حمایت ها در دوران نخست وزیری فابیوس نیز با شدت بیشتری ادامه داشت.
این وزیر فرانسوی آمد و رفت و یک عذرخواهی خشک و خالی هم به خاطر جنایاتی که علیه مردم ایران انجام داده بود نکرد. البته برخی در داخل هم اعتقاد داشته و دارند که نباید زیاد به گذشته پرداخت و آن را نبش قبر کرد!
مردم به خوبی یادشان می آید هواپیماهای سوپراتانداردی که فرانسه به عراق داده بود تا برتری هوایی خود را در خلیج فارس تقویت کند و یا موشک های اگزوسه فرانسوی و هواپیماهای نظامی و جنگنده میراژ فرانسوی نام هایی نیست که به آسانی از یاد مردم برود. حتی خلبان های فرانسوی هم در اختیار صدام بودند.
اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان هم تا دیروز میهمان ایران بود. آلمان دست کمی از دیگر همسایگان خود در شراکت در جنایت علیه مردم ایران در جنگ تحمیلی نداشت. چه بسا به خاطر نوع کمک های این کشور به صدام جرمش بسیار سنگین تر هم باشد.
آلمان در زمان جنگ صدام علیه ایران سلاح های شیمیایی در اختیار این رژیم قرار داد و ارتش بعثی هم بارها این سلاح های مخوف و ویرانگر را علیه رزمندگان و مردم بی دفاع کشورمان به کار برد.
هزاران نفر به خاطر همین سلاح های شیمیایی و میکروبی به شهادت رسیدند و هزاران نفر دیگر هم به خاطر تبعات شیمیایی یا به سختی نفس می کشند یا تنشان هنوز به خاطر آن مواد داغ است و می سوزد
جانبازان شیمیایی کشورمان هنوز نفسهایشان خس خس می کند و نمی توانند به آسانی نفس بکشند. اما اشتاین مایر به سرزمینی پا گذاشت که در سال های نه چندان دور بخشی از هوای این دیار را بمب های شیمیای این کشور آلوده کرده بود.
ای کاش اشتاین مایر را به سردشت می بردید نه به موزه هنرهای معاصر که موزه واقعی هنرهای معاصر ایران سردشت است با مردمانی که هنوز با شیمیایی آلمانی سر می کنند اما این کشور از دادن داروی آن هم ابا دارد!
ای کاش وزیر خارجه آلمان سری به آسایشگاه جانبازان شیمیایی می زد و آنگاه می گفت که کوه به کوه نمی رسد اما آدم به آدم می رسد؟! بله آقای اشتاین مایر آدم به آدم می رسد. حداقل چند تن از دانشجویان کشورمان در دانشگاه تهران که شما سخنرانی می کردید گوشه کوچکی از جنایات دولت آلمان را جلوی چشمتان آوردند. نمی دانیم وجدانتان به درد آمد یا نه؟!
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
