محمودی: تئاتر هنوز در سبد خانوار ایرانی قرار نگرفته/مدیران تئاتری فرصت‌ها را از دست دادند
اوشان محمودی در گفت‌‍وگو با میزان، پیرامون فعالیت‌های خود در عرصه کارگردانی گفت: در حال حاضر مشغول پیش تولید فیلم کوتاه «رد مرز» هستم و در کنار آن پژوهش برای اجرای بعدی تئاتر خود را انجام می‌دهم، از سویی هم به دنبال پیگیری برای تور اجرا‌های خارجی نمایش ژپتو هستم که به تازگی در تماشاخانه ایرانشهر به کار خود پایان داده است.
وی درباره کارگردانی نمایش «ژپتو» اضافه کرد: طرح نمایش ژپتو اولین بار سال ۹۰ نوشته شد، زمانی که دانشجوی شهرستان بودم و این اثر با گروه کوچکی که در شهرستان من را همراهی می‌کردند اجرا شد، آن زمان رضایتی کامل از ایده و شیوه اجرایی نداشتم، تا اینکه سال ۹۸ این موقعیت فراهم شد تا دوباره به روی صحنه بردن آن فکر کنم.
کارگردان برتر جشنواره تئاتر دانشجویی ادامه داد: قصه پینوکیو همیشه برایم جذابیت داشته و اساسا مفهوم دروغ برای دغدغه شدن در یک اثر را دوست داشتم، دروغ نه به معنی درست و غلط، به معنی کارکرد این کلمه در مکان و زمان‌های مختلف، برای مثال اگر جمله‌ای یکسان از دو کاراکتر پسر بچه‌ای شش ساله و مرد بالغ چند ساله بشنویم جنس رفتاری و برخوردی نسبت به آن جمله با توجه به گوینده آن جمله تغییر می‌کند و ژپتو برایم همچین فضایی را بوجود آورد.
وی درباره مضمون و روایتی که مخاطب در نمایش «ژپتو» می‌بیند اظهار کرد: مخاطبان در مواجهه با هر اثر نمایشی بدنبال همزادپنداری و تشابه کارکتر‌ها با خویشتن هستند، در این نمایش هم این اتفاق رخ داده، مخاطب خودش را در نمایش پیدا خواهد کرد یا اتفاقی که در گذشته و تاثیری که در زیست شخصی‌اش داشته است را مشاهده می‌کند.
محمودی درباره رونق این روزهای تئاتر اذعان کرد: این اتفاق بستگی به تعریف ما از کلمه رونق دارد، اگر از من بپرسید می‌گویم خیر رونق پیدا نکرده است. زمانی می‌توانیم بگوییم تئاتر رونق پیدا کرده که در سبد فرهنگی خانواده به شکل ثابت و منظم قرار بگیرد، متاسفانه مدیران فرهنگی زمان تعطیلی سالن‌ها که بهترین زمان برای بازسازی و بازنگری در شیوه برنامه ریزی و برگزاری بود را از دست دادند، با اجرای تعداد زیاد نمایش‌ها مخالفم، زیرا قطعا کیفیت پایینی ایجاد می‌شود و مخاطب ممکن است که نه، قطعا از تئاتر روی برمی‌گرداند، اینکه چه نمایشی در چه زمان و چه مکانی اجرا شود بسیار مهم است. موضوعی که اساسا هیچگاه مرکز هنر‌های نمایشی به آن نپرداخته است.
وی در همین راستا افزود: مرکز هنر‌های نمایشی هیچگاه از کارگردان نخواسته در غالب دلیل اجرای اثر خود را توضیح دهد، اینکه آن کارگردان چرا باید این اثر را در این زمان اجرا کند، همیشه بدنبال کمیت بوده ایم، متاسفانه مدیران ما در آخر سال کاری بدنبال ارائه آمار بالا هستند مثلا ۱۰۰۰ نمایش در یک سال اجرا شد، اما آیا ۱۰۰۰ نمایش در مجموع میزبان چه تعداد مخاطب بوده اند، چه چیزی به سالنهای تئاتر ما اضافه شده است را کسی پاسخگو نیست.
محمودی درباره حضور پرتعداد تماشاگران در تئاتر پساکرونا اضافه کرد: بگذارید از یک زاویه دیگه به این سوال پاسخ بدهم، این شیوه برگزاری اجرای عموم اشتباه و غلط است، اگر از بازیگران این کار‌هایی که روی صحنه هستند بپرسید ماه آینده چکار خواهند کرد هیچ پاسخی نخواهید یافت، تا زمانی که تئاتر به این شکل برگذزار شود اوضاع همین است، این رقابت نیست، شما زمانی می‌توانید از رقابت صحبت کنید که تعداد محدودی کمپانی مشغول بکار باشند، نه تعدادی گروه موقتی، ما تعداد گروه‌های ثابت تئاتری که در تهران مشغول بکار باشند را کمتر میبینیم و تا زمانی که این شرایط تئاتر باشد نه رقابتی شکل میگیرد نه جذابیتی برای گروه‌ها بوجود خواهد آمد.
کارگردان نمایش «ژپتو» درباره صد در صد شدن سالنهای تئاتر اضافه کرد: من تخصصی در زمینه پزشکی ندارم و هر دستوری که ستاد مبارزه با کرونا ابلاغ کنند را انجام می‌دهم، اما اگر جای مدیران تئاتری بودم برای این لحظه‌ها برنامه داشتم و بسادگی از این تعطیلاتی که کرونا بوجود آورد عبور نمی‌کردم.
وی درباره احتمال حضور نمایش «ژپتو» در جشنواره تئاتر فجر افزود: برای نمایش ژپتو سه جشنواره داخلی برنامه ریزی شده که فعلا در یکی از آن‌ها شرکت کردیم. جشنواره فجر دومین جشنواره بوده و جشنواره آخر کودک و نوجوان همدان است.
محمودی درباره آینده کاری خود در سال آینده تاکید کرد: در حال پژوهش بر روی موضوع خاصی هستم، اما نمیتوانم بیش از این توضیح دهم تا زمانش فرا برسد، اما همینقدر که پروژه‌ای پر بازیگر و سخت از ژپتو را در برنامه دارم.
این کارگردان تئاتر درباره دوران کرونا و تاثیرش در تئاتر خاطرنشان کرد: این دوران برای من فرصت جذابی بوده است، هرچند سخت و تلخ، اما خوشحالم که شانس زیست در همچین دورانی را داشته ام و امیدوارم هرچه زودتر این ویروس دست از سر سرزمینمان بردارد.
