تاثیر «سوگ بازداری شده» متفویان در مشکلات روانی بازماندگان
_ صفحه اینستاگرامی روزنامه همشهری نوشت: در بخشی از مجموعه مقالات برگرفته از پژوهش «سوگ بازداری‌شده در ایام همه‌گیری کرونا» که با همکاری انجمن انسان‌شناسی ایران و شهرداری_تهران انجام شده، به تأثیرات روانی نحوه خاکسپاری فوتی‌های کرونا توجه شده است: «فارغ از برپایی مناسک مرتبط با جسد که خود تأثیر بسزایی در ذهن بازماندگان فرد متوفی داشت، نحوه حضور بازماندگان در مناسک و انجام ناقص یا انجام نشدن بسیاری از مناسک تشییع، به‌واسطه دستورالعمل حفظ فاصله فیزیکی، موجب شد تا بی‌نظمی ناشی از فقدانِ یک فرد در یک گروه اجتماعی کماکان باقی بماند.»
براساس آنچه در این مقاله آمده، ویژگی اصلی سوگ تأخیری انکار طولانی مساله فقدان است. این اتفاق منجر به ایجاد مشکلات روانی مثل افسردگی، اختلالات اضطرابی، دوقطبی، وسواس، اختلالات خواب و تغذیه، احساس خشم و گناه و حتی خودکشی می‌شود.
سوگ اما، تنها آدم‌های داغدیده را میزبان نشد و خیلی‌های دیگر را خسته از مرگ‌های پرتکرار و خبر‌های روزانه مرگ و اعدادی که پشت آن‌ها چندین خانواده سیاهپوش نشسته، در آغوش گرفت. آن‌ها در یک درد مشترک، مدت‌هاست که جامه‌سیاه به تن کرده‌اند و در دل و مغزشان، عزاداری می‌کنند. مرگ سایه سنگین و بزرگش را پهن کرده است.
جامعه سوگوار ماتم‌زده، در اندوه فقدان، هنوز زنده است، نفس می‌کشد و جان‌های هر روز رفته را می‌شمارد. از ١٠ماه پیش اعداد برای ایرانیان مفهوم دیگری پیدا کرده‌اند؛ عدد، یعنی مرگ، یعنی ابتلا، یعنی سال‌های از دست رفته. ایرانیان امسال در حلقه بزرگی از ماتم نشسته‌اند به انتظار. انتظار پایان مراسم سوگواری.
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
