جمشیدیان: گناه کردیم دوچرخه‌سوار شدیم؟/ به خاطر دوپینگی‌های زیاد به تور‌های جهانی دعوت نمی‌شویم
امیرحسین جمشیدیان در گفت‌وگو با میزان، درباره اتمام لیگ دوچرخه سواری در فصل جاری، اظهار داشت: در مسابقاتی که در فصل جاری در لیگ و در بخش استقامت جاده انجام دادیم متاسفانه امتیازاتی را از دست دادیم، اما در عوض رکابزنان تبریزی خیلی خوب ظاهر شدند؛ البته از عملکردی که داشتم راضی هستم. در فصل جاری بهترین فصل ورزشی خودم را سپری کردم و نتایجی که هم کسب کردم گویای همین موضوع است. به نظرم کسانی که اهل فن هستند می‌توانند خیلی بهتر این عملکرد خوب من را درک کنند.
*باید بودجه‌ای جداگانه برای خرید تجهیزات درنظر گرفته شود
وی با انتقاد از نبود مدیریت قوی و همچنین کمبود بودجه برای خرید تجهیزات، گفت: بزرگترین لطمه‌ای که به دوچرخه‌سواری ما وارد می‌شود نبود مدیریت قوی است. از طرف دیگر مسئولان ورزش کشور شناخت چندانی نسبت به رشته دوچرخه سواری ندارند و از همه بدتر آن را نمی‌فهمند. برای دوچرخه سواری باید بودجه جداگانه برای تجهیزات در نظر بگیرند هر چند که نمی‌دانم به چه شکلی این موضوع می‌تواند، انجام شود.
این دوچرخه‌سوار ملی‌پوش درخصوص قهرمانی تیم دانشگاه آزاد تبریز اظهار کرد: به رکابزنان تیم دانشگاه آزاد تبریز تبریک می‌گویم چرا که در استانی حضور دارند که از لحاظ پتانسیل دارای جایگاه خوبی است و دیدید در پایان هم عنوان قهرمانی لیگ را تصاحب کردند. البته ناگفته نماند در بخش پیست با اختلاف فاحشی مقام قهرمانی لیگ را به دست آوردیم.
*اگر به المپیک بروم بهترین نتیجه را خواهم گرفت
جمشیدیان در پاسخ به این سوال که چه کسی می‌تواند بهترین نتیجه را در المپیک کسب کند، خاطر نشان کرد: برای المپیک هم دوستان اهل فن بهتر می‌توانند نظر بدهند. به نظرم زمانی که یک رکابزن به المپیک می‌رود کسی دیگر هوایش را ندارد و تنها خودش است و خودش. فعلاً در حال پیگیری تمریناتم هستم و امیدوارم هر چه زودتر این بیماری از تمام دنیا ریشه کن شود.
ملی‌پوش دوچرخه‌سواری گفت: در المپیک می‌توانم طوری در مسابقه رکاب بزنم که هیچ کسی در ایران نمی‌تواند آن را تصور کند، همانطور که در بخش تایم تریل بی نظیر عمل کردم. رشته اصلی المپیک همین تایم تریل است و نفری که راهی المپیک می‌شود باید در هر زمینه‌ای دارای بهترین عملکرد باشد. اگر من به المپیک بروم مطمئناً بهترین نتیجه را خواهم گرفت.
*راه را اشتباه رفته‌ایم
وی درباره اختلاف سطح دوچرخه‌سواری ایران با کشور‌های شرق آسیا، اظهار کرد: دلیل این اختلاف فاحش این است که هم از لحاظ ورزشکار و هم از نظر مدیریت و هم خیلی مسائل دیگر، راه را اشتباه رفته ایم. تیم‌هایی که در آسیا برند هستند تیم‌هایی هستند که خیلی خوب برای موفقیت هزینه می‌کنند. از نظر تجهیزات، علم روز دنیا و داشتن بهترین مربیان دنیا، نسبت به ما سرآمد هستند. لیندر بود که دوچرخه‌سواری ما را متحول کرد و اکنون باید مدیون او باشیم که از هیچ تلاشی برای موفقیت بیشتر این رشته دریغ نکرد. بدون شک یک مربی می‌تواند در هر زمینه‌ای بسیار تاثیرگذار باشد.
این ملی‌پوش دوچرخه‌سواری افزود: تیم‌هایی مانند ژاپن، هنک کنگ، قزاقستان، کره‌جنوبی و هندوستان توانسته‌اند در مسابقات مختلف بین‌المللی صاحب مدال شوند. ما از لحاظ تجهیزات، حامی مالی و مربی دارای اشکالات زیادی هستیم و تمام این مسائل دست به دست هم داده تا آرام آرام به سمت عقب برویم. اکنون‌هم از دوچرخه به عنوان کالای لوکس نام برده می‌شود.
*آنقدر دوپینگ کردیم که از چشم دوچرخه‌سواران خوب دنیا افتادیم
رکابزن تیم ملی دوچرخه‌سواری درخصوص هزینه‌های سنگین خرید مکمل‌های ورزشی و برخی تبعات آن گفت: در بحث مکمل‌های ورزشی هم اگر ورزشکاری دارای قراردادی خوب باشد باید سالی بین پنجاه تا شصت میلیون تومان برای خرید مکمل هزینه کند. چون مبلغ قراداد‌ها پایین است با این حساب باید از خودمان بپرسیم کسی که علاقه‌مند به دوچرخه‌سواری است؟ آیا گناهی مرتکب شده که این رشته را انتخاب کرده است؟
جمشیدیان تصریح کرد: مربی خوب نداریم و از طرفی آنقدر رکابزنان ما از مواد نیروزا استفاده کردند که باعث شد تا از چشم دوچرخه‌سواران خوب دنیا بیفتیم. هنگامی که تیم‌های خوب دنیا علاقه‌مند به جذب یک ورزشکار ایرانی می‌شوند، نخستین چیزی که روی آن مانور می‌دهند بحث دوپینگی بودن ورزشکاران ایران است.
*به خاطر دوپینگی‌های زیاد به تور‌های جهانی دعوت نمی‌شویم
وی تصریح کرد: نمی‌توانیم در مسابقات مختلف جهانی و معتبر بین‌المللی با رکابزنان خوب دنیا تنه به تنه شویم تا متوجه شویم چقدر با آنها تفاوت داریم. دوپینگی بودن ورزشکارانمان باعث شده تا دیگر ما را سخت به تور‌های خوب دنیا دعوت کنند و اگر هم دعوت کنند این اتفاق خیلی سخت صورت می‌گیرد. البته با سپاهان در سال جاری در چند تورنمنت خوب آسیایی حضور پیدا کردیم که این‌اتفاق خوبی است.
جمشیدیان در ادامه خاطر نشان کرد: درست است که مسیر المپیک به صورت سربالایی طراحی شده، اما خوشبختانه من تبحر خاصی در این زمینه دارم. البته متاسفانه در سال جاری در هیچ مسابقه‌ای چنین رقابتی را ندادیم. در لیگ هم تنها دو مسیر سر بالا برایمان طراحی شده بود که نمی‌تواند کمک چندانی به ما کمک کند.
*نباید کسی دل به خواهی به المپیک اعزام شود
جمشیدیان در پایان گفت: امیدوارم هر اتفاقی که در دوچرخه‌سواری می‌افتد خیر باشد، اما مهم‌ترین موضوع این است دارای بهترین مربیان باشیم. وزارت ورزش هم‌باید رویکرد خود را نسبت به رشته ما تغییر دهد و بودجه تجهیزات جداگانه‌ای برای فدراسیون تعیین کنند. در المپیک، چون رشته تایم تریل وجود دارد باید کسی را انتخاب کنند که در این زمینه دارای تبحر باشد نه اینکه دلبخواهی تنها یک نفر را با المپیک اعزام کنند که در آخر رهاورد خاصی از لحاظ نتیجه گیری نداشته باشد.
