آنچه بر کاخ مرمر گذشت + جزییات

16:56 - 20 مرداد 1399
کد خبر: ۶۴۵۵۴۴
مدیرکل دفتر حفظ و احیای بناها، بافت‌ها و محوطه‌های تاریخی به تشریح محدودیت‌های وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در حفاظت از آثار تاریخی پرداخت.

سید هادی احمدی در گفت‌وگو با میزان با توجه به حواشی پیش آمده درباره تخریب‌های صورت گرفته در کاخ مرمر در اظهارات یکی از مسئولان و محدودیت‌های وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در این خصوص گفت: بخش زیادی از آثار تاریخی در اختیار‌های نهاد‌های دولتی، عمومی و نظامی است که اگرچه بر اساس مفاد قانونی حفاظت از این آثار تاریخی تفاوتی با دیگر آثار ندارند، اما مساله اینجاست که دسترسی به اماکن بعضا غیرممکن است و خیلی از نهاد چنین اجازه‌ای را به وزارتخانه نمی‌دهند.

وی با اشاره به محدودیت‌های وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع در نظارت از آثار تاریخی خاطرنشان کرد: بر اساس قانون هرگونه مداخله در این آثار باید با هماهنگی وزارتخانه انجام می‌شد، اما اگر چنین اقدامی صورت نگرفته یا انجام نمی‌شود، کار غیرقانونی بوده است.

مدیرکل دفتر حفظ و احیای بناها، بافت‌ها و محوطه‌های تاریخی خاطرنشان کرد: متاسفانه بسیاری از دستگاه‌ها ملاحظات به خصوصی را در این خصوص دارند و اجازه نظارت وزارتخانه را در این مسائل نمی‌دهند و یک کارشناس به سادگی نمی‌تواند از این اماکن نظارت داشته باشد.

احمدی خاطرنشان کرد: بسیاری از ارگان‌ها وجود دارند که اجازه ورود را به کارشناسان وزارتخانه نمی‌دهند در حالی که هرگونه مداخله باید با نظر کارشناسان ما انجام شود، هرچند نباید این مساله را هم فراموش کرد که بسیاری از دستگاه‌ها و ارگان‌ها هم وجود دارند که وقتی می‌خواهند کاری را انجام دهند، از ما استعلام می‌گیرند و بعد اقدام می‌کنند.

احمدی تصریح کرد: واقعیت این است که هر اثری که ثبت ملی می‌شود و به اموال دولت تعلق دارد، باید در اختیار نهاد تخصصی آن که وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قرار بگیرد تا از آن حفاظت شود، اما وقتی این بنا‌ها در اختیار ادارات و نهادهای مختلف است، چه ضمانتی وجود دارد که مورد آسیب قرار نگیرد.

وی ادامه داد: برای مثال در میراث طبیعی کشورمان اگر یک منطقه جنگلی در دست یک ارگان باشد و درختان این منطقه قطع شود، عملا نهاد مربوطه تخلف کرده است، اما ممکن است کسی متوجه این مساله نشود و در این جریان هم تمایل دارند که هر اتفاقی می‌افتد، وزارتخانه را مورد خطاب قرار می‌دهند که باید ما به این مساله ورود می‌کردیم، اما واقعیت این است که ما یک سازمان سیاستگذار و ناظر هستیم و دستمان خیلی باز نیست.

احمدی تصریح کرد: ایده آل ما در وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هم این است بنای نفیس تاریخی و ملی دست خودمان باشد تا ما آنطوری که شایسته آن بناست از آن مراقبت کنیم، اما وقتی بنا‌ها در اختیار ارگان‌های دیگر قرار می‌گیرد، آن نهاد مسئول حفاظت از این آثار خواهد بود که توصیه ما همواره این بوده که اگر طرز برخورد بنا را نمی‌دانند از نهادی متخصص آن باید بپرسند.

مدیرکل دفتر حفظ و احیای بناها، بافت‌ها و محوطه‌های تاریخی تصریح کرد: تمام بنا‌های تاریخی در اختیار هر دستگاهی اعم از دولتی، شبه دولتی هزینه پژوهش، مرمت و حفاظت بر عهده خود همان ارگان است و نقش میراث فرهنگی، نقش کمکی کارشناسی و نظارت است و همه این اقدامات باید از محل اعتبارات خودشان طبق نظر وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی باید اعمال شود.

وی ادامه داد: این مساله به این معناست که اگر ارگانی در حفاظت از یک آثار تاریخی هزینه می‌کند، اما اگر زیر نظر ما نباشد، اقدام درستی انجام نداده‌اند.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *