نیویورک تایمز بررسی کرد؛ چالش‌های چهارگانه پیش روی طرح الحاق کرانه باختری
طرح الحاق کرانه باختری به اراضی اشغالی اکنون سبب بروز چالش‌های عمده‌ای شده که مهم‌ترین آنها تشدید اختلاف میان تل آویو و واشنگتن و قرار گرفتن اراضی اشغالی در مسیر انتخابات چهارم بوده اند.
– سیگنال‌های مختلفی که از «تل آویو» و «واشنگتن» در مورد الحاق کرانه باختری به اراضی اشغالی منعکس می‌شود، از شکاف و انشعاب‌های گسترده‌ای حکایت دارد که هم در کابینه «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی و هم در کابینه «دونالد ترامپ»، رییس جمهور آمریکا به وجود آمده و متعاقبا شکاف‌های موجود میان دو طرف را آشکارتر و عمیق‌تر کرده است.نزدیک شدن زمان اجرای طرح الحاق کرانه باختری به اراضی اشغالی براساس توافق نتانیاهو و بنی گانتز برای تشکیل کابینه ائتلافی، منجر به بروز بحران جدیدی در کابینه رژیم صهیونیستی از یک سو و اسرائیل و آمریکا از سوی دیگر شده است.
«نیویورک تایمز» در گزارشی که به این موضوع اختصاص داده، نوشت «جلسه تیم خاورمیانه کابینه ترامپ در هفته جاری با موضوع الحاق کرانه باختری، این سوال اساسی را ایجاد می‌کند که آیا این طرح تاکتیکی برای اعمال فشار بر فلسطینی‌ها برای پذیرش معامله قرن است یا همان طرح صلح در قالب برنامه الحاق است.»
از نگاه نیویورک تایمز، چالش‌های الحاق کرانه باختری به اراضی اشغالی از چهار منظر قابل بررسی است:
نخست، مقام‌های آمریکایی و صهیونیست در مورد چگونگی و زمان انجام الحاق عمیقا با یکدیگر اختلاف نظر دارند.
در حالی که نتانیاهو با اتکا به حمایت دولت ترامپ بر تاریخ اول جولای (۱۱ تیر) برای الحاق ۳۰ درصد کرانه باختری به اراضی اشغالی براساس طرح به اصطلاح صلح «معامله قرن» پیشنهادی دولت آمریکا تاکید دارد، مخالفت مجامع بین المللی با هرگونه طرح الحاق یکجانبه و غیرقانونی خواندن این اقدام یا اساسا ساخت شهرک‌های صهیونیست نشین، واشنگتن را به اتخاذ مواضع مختلفی ناگزیر کرده که به ارسال سیگنال‌های مختلطی منجر شده است؛ تاکید واضح بر الحاق، طرح موانع و مجددا حمایت مشروط از این طرح از طریق بررسی مجدد طرح الحاق در نشستی در کاخ سفید که از روز سه شنبه، ۳ تیر، آغاز می‌شود.
دو، مخالفت‌های داخلی در اراضی اشغالی در دو سطح عمومی و کابینه از دیگر چالش‌های مهم این طرح است.
در سطح کابینه، دو جریان الحاق حداکثری و حداقلی به هدایت نتانیاهو از یک طرف و گانتز و «گابی اشکنازی»، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی از طرف دیگر، منجر به بروز تنش‌هایی شده که اولتیماتوم نتانیاهو به وزیر جنگ مبنی بر پذیرش طرح الحاق حداکثری یا پذیرش چهارمین انتخابات سراسری را به دنبال داشته است.
در سطح عمومی نیز، گذشته از مخالفت‌های ساکنان عرب و صهیونیست اراضی اشغالی با این طرح بنا به دلایل مختلف، شهرک نشینان صهیونیست نیز با این طرح مخالف هستند.
شماری از آنها با طرح الحاق حداقلی و شماری دیگر اساسا با طرح الحاق به دلیل تشدید تنش‌ها و پیچیده‌تر شدن منازعه فلسطین و رژیم صهیونیستی با این طرح مخالفت می‌کنند.
سه، مخالفت کشور‌های منطقه‌ای با این طرح به ویژه اردن که تل آویو را به اقدام نظامی تهدید کرده است، دیگر چالش پیش روی اجرای این طرح است.
توافق صلح کشور‌های عربی با رژیم صهیونیستی به دلیل این طرح اکنون با ابهام عمده مواجه شده است.
چهار، چگونگی اجرای طرح الحاق در دولت آمریکا نیز سبب بروز اختلاف نظر‌های مهمی شده است.
اجرای حداقلی و حداکثری طرح الحاق در کابینه ترامپ نیز سبب شده تا «جرد کوشنر»، داماد و مشاور ترامپ و طراح اصلی معامله قرن و «دیوید فریدمن»، سفیر آمریکا در اراضی اشغالی، دو جریان مختلف را هدایت کنند.
کوشنر بر این باور است که طرح الحاق یکجانبه، اهرم اعمال فشار بر فلسطینی‌ها برای پذیرش معامله قرن را از بین می‌برد.
فریدمن نیز تاخیر در طرح الحاق با در نظر داشتن احتمال ناکامی ترامپ در انتخابات را، عامل نابودی کامل این طرح و معامله قرن می‌داند.
نیویورک تایمز همچنین نوشت، این آشفتگی در اجرای الحاق می‌تواند به ضرر ترامپ در انتخابات تمام شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
