شاخصه‌های انتخاب درست/شرکت در انتخابات زیر ذره‌بین ناظران بین‌المللی
به گزارش گروه فضای مجازی ، به نقل از روزنامه حمایت، رهبر معظم انقلاب اسلامی چهارشنبه هفته گذشته شاخص‌های انتخاب درست در انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی را تشریح و به‌رسم هر دوره، از مردم خواستند که مؤلفه‌های نمایندگان واجد شرایط را بر نامزد‌ها تطبیق داده و سپس افراد برخوردار از این ویژگی‌ها را راهی پارلمان کنند. این یادآوری‌ها ازاین‌جهت حائز اهمیت هستند که در هر دوره، وانمود می‌شود که نیاز‌های امروز با ادوار گذشته متفاوت است و از این رو، برخی می‌کوشند که با تحریف ارزش‌های انقلابی، ویژگی‌های ضد ارزشی را به‌عنوان پیش‌نیاز نمایندگی وکلای مجلس جا بزنند. دراین‌باره گفتنی‌هایی هست.
۱. یکی از ویژگی‌های نماینده مجلس که از سوی سکان‌دار انقلاب مطرح شد، «طرفداری از عدالت» بود. چه کسی می‌تواند ملبس به این کسوت آن‌هم «به معنای واقعی کلمه» باشد؟ بدون شک، فردی قادر خواهد بود این وظیفه سنگین را بر عهده بگیرد که از طبقه رنج‌کشیده و محروم باشد. افرادی که تصوری از محرومیت و رنج نداشته باشند و طعم فقر را نچشیده باشند، اساساً با مفهومی به نام «عدالت‌خواهی» بیگانه‌اند؛ کما اینکه در برخی ادوار مجلس شورای اسلامی شاهد بودیم که بعضی با این شعار پر زرق‌وبرق وارد این نهاد حاکمیتی شدند، اما کمترین عملکردی که از آن‌ها دیده شد، تلاش برای عدالت‌طلبی بود. این جدای از آن تعداد نمایندگانی است که با وعده تحقق عدالت برای همگان وارد مجلس شدند و با زیر پا گذاشتن آن، کیسه‌های بزرگی برای خود و اطرافیانشان دوختند. عدالت، مهم‌ترین و بلکه اصلی‌ترین کارکرد دین مبین اسلام است و نامزدی که التزامی به آن نداشته باشند، در حقیقت، بر عدم پایبندی خود به آموزه‌های دینی مهر تأیید زده است و در این میان، تفاوتی میان «عدالت اقتصادی، حقوقی و سیاسی» نیست.
۲. «مؤمن، انقلابی، شجاع، دارای روحیه جهادی، کارآمد» بودن نمایندگان مجلس شورای اسلامی، ازجمله شاخصه‌های کلیدی دیگری است که تلاش می‌شود ویژگی‌های متضاد با آن‌ها یعنی سکولار بودن، غرب‌زدگی، وادادگی در برابر آمریکا و استکبار، برخورداری از پرستیژ یک نماینده مجلس و جدا کردن تخصص از تعهد به‌عنوان مؤلفه‌های ضروری برای ورود به مجلس تبلیغ شوند. نمایندگان سکولار، اعتقادی به حضور دین در عرصه‌های حاکمیتی ندارند و گرچه شاید افراد به‌ظاهر متدینی باشند، اما عملکرد آن‌ها به دین زدایی و بسط فرهنگ غربی منتهی می‌شود. رئیس دولت موقت در اوایل انقلاب که عضو فرقه «ملی – مذهبی‌ها» بود، از این دیدگاه پیروی می‌کرد و زنجیره‌ای از مصائب را برای کشور پدید آورد. متصف بودن به شجاعت انقلابی اگر نباشد، جای آن را غرب‌زدگی و تسلیم شدن در برابر قدرت‌های زورگو می‌گیرد، همان‌گونه که مدعیانی فهم زبان دنیا در طول سال‌های گذشته این‌چنین رفتار کردند. مردم نیازمند نمایندگانی هستند که بر اساس ویژگی‌های ذکرشده از سوی رهبر حکیم انقلاب، به این انگاره باور داشته باشند که دشمن، هرگز دوست نمی‌شود و با حریف، مرزبند‌های روشنی داشته باشند. متأسفانه برخی از مسئولین و نمایندگان، با عدم مرزبندی با دشمن، سخیف‌ترین سیاست‌ها و تصمیمات را اتخاذ کرده‌اند که افزون بر شأن و غرور ملی، امنیت ملی را نیز خدشه‌دار کردند. افزون بر این، نماینده شجاع انقلابی به «یار شناسی» و «خودشناسی» نیز باید قائل باشد چراکه در غیر این صورت، ممکن است به دشمنان داخلی و خارجی اعتماد کند و در نتیجه، جایگاه نمایندگی مجلس را زیر سؤال ببرد.
۳. ایرانی‌های انقلابی مردمانی غیور هستند که عزت خود را با هیچ‌چیز معاوضه نمی‌کنند و بر این مبنا، نمی‌پذیرند که فردی در چهره مسئول اجرایی یا پارلمانی، در مواجهه با قدرت‌های فتنه‌گری که عملکرد چند سال اخیر آن‌ها گواهی بر خباثت ضد ایرانی آن‌هاست، لبخند بزند و یا در بهترین حالت، از تحریم‌ها و فشار‌ها انتقادی کند که با غرور ملی منافات داشته باشد. اینکه در اجلاس‌های جهانی گفته شود آمریکا و اسرائیل، به مردم گرسنگی می‌دهند یا فلان مقدار از درآمد‌های کشور به دلیل تحریم از دست رفته، اگر بهانه‌ای برای فرار از پاسخگویی و لاپوشانی بی‌کفایتی‌ها نباشد، قطعاً پاس گل به حریف برای چرخاندن بیشتر پیچ تحریم‌هاست. برخی نیز به دلیل منافعی که در خارج از کشور برای خود و خانواده‌شان تعریف کرده‌اند – همچون تحصیل فرزندانشان در خارج یا سرمایه‌گذاری در غرب و یا هر دلیلی که اتخاذ موضع ضد غربی آن را به خطر بیندازد - از «سخن گفتن بر ضد فلان قدرت خارجی» هراس دارند. درهرصورت، افرادی که خصایصی این‌چنینی دارند، «لایق نمایندگی مردم با عزت، مقتدر و شجاع ایران نیستند.»
۴. آنچه مقام معظم رهبری از همه بازیگران و فعالان سیاسی خواسته‌اند، اتحاد ملی است که امنیت را به ارمغان می‌آورد، نه دسته‌بندی‌های رایج. جناح‌بندی و شقه‌شقه شدن ساحت سیاسی کشور به‌خودی‌خود، فاقد اشکال است، مادامی‌که اصول مصرح و ارزش‌های انقلابی رعایت شوند، اما مشکل اینجاست که ورود به بحث‌های رایج سیاسی، آن‌چنان‌که امروز رایج شده، نیرو‌ها و قوای جامعه را به پای مشاجرات سیاسی ذبح می‌کند و آثار جبران‌ناپذیری بر جامعه باقی می‌گذارد. از این رو، پافشاری بر آنچه باعث اتحاد ملی است، اصول و آرمان‌ها را تقویت و از ایجاد حاشیه‌های هزینه‌ساز جلوگیری می‌کند.
۵. شرکت در انتخابات و میزان مشارکت در این همایش ملی، زیر ذره‌بین ناظران بین‌المللی و دشمنان انقلاب قرار دارد. هر چه میزان مشارکت در آن افزون‌تر، نوع برخورد و احترام و جایگاه جهانی هم بیشتر خواهد بود. مردم قطعاً از برخی بدعملی‌ها و سیاست‌هایی که سفره آن‌ها را کوچک‌تر و معیشت آن‌ها را به صعوبت دچار کرده، گلایه دارند، اما وقتی بحث حیثیت و آبروی نظام به میان می‌آید، وارد کارزار انتخاباتی می‌شوند و انتقادات و گلایه‌ها را در زمان و مکان مناسب با کسانی که مسبب این شرایط هستند، در میان می‌گذارند. از این رو، شرکت در انتخابات، به مفهوم تأیید اصل نظام است و با مشکلات اقتصادی که برخی با بی‌تدبیری باعث‌وبانی آن بوده‌اند، بی‌ارتباط است؛ و نکته پایانی اینکه «مردم باید افرادی با چنین ویژگی‌هایی را بشناسند و به آن‌ها رأی دهند، اما اگر خودشان نمی‌توانند به شناخت برسند، از راهنمایی و مشورت افراد بصیر و مورد اعتماد استفاده کنند؛ بنابراین هیچ کسی نباید بگوید، چون افراد را نمی‌شناسم رأی نمی‌دهم. همه باید با اتکا به خداوند وارد میدان شوند و رأی دهند.» (مقام معظم رهبری - ۱۶ بهمن ۹۸)
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
