تفاوت ژِست‌های مختلف در بازیگری چیست؟
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، بازیگری یکی از مشاغل محبوب در سطح جهان محسوب می‌شود، بازیگری فارغ از شهرت و ثروتی که ممکن است برای فرد بازیگر به همراه داشته باشد، جهانی است که می‌توان در آن ایفای نقش در قالب شخصیت‌های مختلف را تجربه کرد.
در این بین اکثریت مواقع بازیگری به عنوان یکی از مشاغل سخت جهان محسوب می‌شود، شاید از دور برای بسیاری اینکه بازیگری اتفاقی سخت باشد، قابل لمس نباشد اما اگر به صورت اصولی و به مفهوم واقعی به بازیگری نگاه کنیم، این هنر به واقع به تمرین، مطالعه، شهود و مطالعات فراوانی نیازمند است.
ژست‌های اشاره و تذکر
این ژست‌ها به زبانی توصیفی ترسیمی که به وسیله‌ی دست‌هایتان می‌شود، تعلق دارند. ژست‌های یک سخنور که با تأکید بر جملات خاص، مشغول سخنرانی است، باعث ترسیم ساختار و بدنه‌ی کلام او در فضا می‌شود: اینجا، در برابر شما، برپا خواهد شد.
پانتومیم همراه با کلام، زبانی است که در صورت حذف کلام، به نقطه اوج و کمال خود می‌رسد.
به عنوان مثال: دکوراتوری که در خیابان است و با پانتومیم، بدون حرف، محل دقیق قرار گرفتن اشیای درون ویترین را به مرد درون ویترین نشان می‌دهد؛ یا راهنمایی که در فرودگاه به وسیله‌ی حرکات هواپیما را به محل مخصوص توقف هدایت می‌کند.
در نمونه‌ی پانتومیم از پشت ویترین، فاصله‌ی موجود و سر و صدای زیاد خیابان، ضرورتاً، باعث حذف کلام و ایجاد ژست‌های ضروری می‌شود. ممنوعیت حرف زدن در دِیر و یا زندان نیز موجب بروز ژست‌ها خواهد بود.
حضور غیرقانونی غریبه‌ها در کشور‌های دیگر نیز اجبارا باعث می‌شود تا ژست‌ها جای کلام را بگیرد. ناشنوایان نیز برای ارتباط با دیگران وسیله‌ای جز ژست‌ها ندارند و البته در این خصوص دارای مهارت فوق العاده‌ای هستند. همه‌ی این ژست‌ها، به زبان دست‌ها تعلق دارند و به وسیله آن‌ها صورت می‌گیرند و کم و بیش ما را مجبور به ورود به مرحله‌ای از پانتومیم می‌کنند. البته در نظر داشته باشیم که زیبایی پانتومیم به نشان دادن یک حرکت با ارتعاش‌هایی است که در فضا می‌سازد. بنابر این نمی‌توانیم هر حرکت مجوف و درشتی را به پانتومیم منصوب کنیم. پانتومیم یکی از مهمترین ورزیدگی‌های یک بازیگر محسوب می‌شود.
ژست‌های عامیانه
در زبان عامیانه، ژست‌های تصویری فراوانی وجود دارد. هر کشوری دارای مجموعه خاصی از ژست‌ها و زبان کوچه و بازار خاص خود است که اغلب عوامانه‌اند. زیباترین ژست‌های عامیانه را ایتالیایی‌ها دارند.
ژست در ارتباط با یکی از اجزای بدن قابل تدوین و دسته بندی است. سر، یکی از اندام‌هایی است که در ژست‌های عامیانه کاربرد بسیاری دارد؛ به عنوان مثال، ضربه زدن با یک انگشت به شقیقه، یعنی که طرف ما سبک مغز است و مشکل دارد. سعی کنید ژست ازمطالعه دقیق فصل مربوط به ژست یک بار دیگر به فصل قبل و موضوع نشان‌های مرسوم بدن رجوع کنید.
