«حفره دیوانه» در بستر دریاچه؛ دریاچه نوشاتل
به گزارش به نقل از آنا ، کشف اتفاقی این حفره‌های عظیم در دریاچه‌ای که روزانه هزاران نفر در آن قایق‌سواری، ماهیگیری یا شنا می کنند، آدم را به یاد فیلم‌های علمی ـ تخیلی می‌اندازد. این حفره‌ها مثل آبراه وان حمام نیستند که آب دریاچه را تخلیه کنند، بلکه برعکس همچون یک لوله یا فواره آب را به داخل دریاچه می‌آورند.
کاشف این چاه‌های عظیم در دریاچه نوشاتل که آن را حفره دیوانه (Crazy Carter) نام نهاده‌اند، «آنا روش»، دانشجوی زمین شناسی دانشگاه فنی زوریخ (ETH) است. او از کشف این حفره‌ها چنان هیجان‌زده است که هرگز روزی که آنها را به طور اتفاقی کشف کرد، فراموش نخواهد کرد. وی در این مورد می‌گوید: «این که در قرن بیست و یکم و در سوئیس، ما هم چیزهای ناشناخته و عجیب در کنار محل زندگی‌مان کشف کنیم بسیار هیجان انگیز است».
آنا روش، کاشف حفره‌های دیوانه
تصویر ماهواره‌ای از حفره
این حفره‌ها را از جنبه‌ها و علوم مختلف می‌توان بررسی کرد، مثلا از نظر احتمال وقوع زلزله در هزاران سال پیش، به عبارت دیگر این کشف سبب شده است تا توجه دانشمندان و پژوهشگران بسیاری به آن جلب شود.
حفره‌های روی سطح زمین که گاه اشکال هندسی مشخصی دارند از دیرباز توجه بسیاری از دانشمندان و حتی مردم عادی را به خود جلب کرده و درباره آنها نظریه‌های متفاوتی ابراز شده است، از فرود یا سقوط بشقاب‌پرنده‌ها گرفته تا رانش، فعل و انفعالات گازها یا گرمایش زمین اما این نخستین بار است که در بستر یک دریاچه در اروپای غربی چند حفره عظیم کشف می‌شود.
آنا روش و همکارانش با استفاده از زیردریایی و سونار (ردیاب صوتی) در حال تحقیق روی گسل‌های زیر این دریاچه بودند که این حفره‌ها را در نزدیکی ساحل شمال غربی کشف کردند.
هدف پروژه آنها با عنوان «دینامیت» بررسی رسوبات کف دریاچه‌های غرب سوئیس برای یافتن نشانه‌هایی از زمین لرزه‌های پیشین بود، پروژه‌ای که بنیاد ملی علوم سوئیس از آن حمایت می‌کند.
وظیفه اصلی آنا روش و همکارانش تهیه نقشه‌هایی با وضوح بالا از بستر دریاچه‌ها برای یافتن لایه‌ها و گسل‌های فعالی است که می‌توانند خطر زمین لرزه را در پی داشته باشند.
شمایی از جریان آب از زیر زمین به داخل دریاچه (تصویر از دانشگاه ETH)
در ابتدا تجهیزات نمایش بستر دریاچه، فقط یک حفره کاملا گرد به قطر ۱۰۰ متر را نشان داده بود اما بعد سه حفره دیگر هم شناسایی شد.
قطر بزرگترین حفره ۱۶۰ متر و عمیق‌ترین آن ۳۰ متر است، تجزیه و تحلیل آبی که از دهانه حفره‌های پوشیده از رسوب و خزه به آرامی وارد دریاچه می‌شود، پژوهشگران را به این نتیجه رساند که سرچشمه این آب باید از یک شبکه زیرزمینی گسترده و طولانی باشد.
از مقایسه دمای آب در محل حفره‌ها با دمای آب در اطراف آن، پژوهشگران دریافتند دمای آبی که از حفره‌ها بیرون می‌آید به طور محسوسی 2 تا 3 درجه گرم‌تر از دمای آب اطراف آن است. آنها در جست‌وجوی علت این اختلاف دما به نکته جالب‌تری رسیدند.
آبی که از حفره‌ها وارد دریاچه می‌شود، از کوهستان‌های ژورا، از مسیری طولانی و زیرزمینی از فاصله ۴۵ کیلومتری، به زیر دریاچه نوشاتل می‌رسد و از عمق 100 متری، به آرامی از لابه‌لای خزه‌هایی که روی حفره‌ها را پوشانده، به داخل دریاچه وارد می‌شود.
پژوهشگران می‌گویند قدمت این حفره‌ها به بیش از ۱۲۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد، زمانی که زمین لرزه بزرگی در این منطقه رخ داده است.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
