هادی شریعتی باز هم به سراغ مستند ورزشی رفت/ پژوهش درباره مربی تیم ملی فوتبال ساحلی

هادی شریعتی کارگردان مستند کوتاه «پروانه‌ها» که ساخت آن چهار سال طول کشید و این روزها پخش جشنواره‌ای خود را آغاز کرده و در اولین حضور بین‌المللی‌اش به جشنواره هنرهای متفاوت اسپانیا رفته است، در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان درباره داستان این فیلم گفت: «پروانه‌ها» داستان دو نفر را روایت می‌کند که دست به تغییر جنسیت زده‌اند و یکی از آن‌ها برای اولین بار می‌خواهد به ورزشگاه برود. این مستند به موضوع حضور زنان در ورزشگاه می‌پردازد و مسائلی همچون جنسیت و فرهنگ ایرانی را مد نظر قرار می‌دهد؛ مسائلی که همچنان در ایران مورد بحث است به طوری که باتوجه به حکم کمیته انضباطی فوتبال در چند روز اخیر، بازی آینده پرسپولیس و سپاهان بدون حضور آقایان برگزار می‌شود و این داستان همچنان ادامه دارد.  

او که این مستند را به طور خصوصی ساخته است، توضیح داد: به دلیل پیشنهادی که برای ساخت این فیلم داشتم، چند ماهی به پژوهش پرداختم و سعی کردم سوژه‌هایی را پیدا کنم که شبیه به یکدیگر باشند و همچون انسان‌های عادی به آن‌ها بنگریم، همچنین به دلیل مشکلاتی که وجود دارد، تلاش کردم، سوژه‌هایی را پیدا کنم که به صورت قانونی دست به تغییر جنسیت زده باشند. 

پژوهش درباره قهرمان فوتبال ساختی ایران

کارگردان «ستار الکلاسیکو» در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره دیگر فعالیت‌های خود، مطرح کرد: مشغول پژوهش روی یک کار بلند ورزشی هستم که درباره علی نادری، یکی از قهرمانان ورزشی و سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی ایران است. باتوجه به اینکه او پیش از سرمربی‌گری، کاپیتانی تیم ملی را تجربه و در حوزه کاری‌اش، موفق بوده است، همچنین بخش زیادی از زمان‌هایی که مسابقه ندارد، به کشاورزی می‌پردازد و در این زمینه نیز موفق است، به سراغ او رفته‌ام. 

این مستندساز ادامه داد: این فیلم، یک مستند پرتره محسوب می‌شود اما باتوجه به شخصیت اصلی و گل‌های حساسی که برای تیم ملی به ثمر رسانده است، رقابتی میان او و مارکو اکتاویو مربی سابق تیم ملی که اکنون مربی تیم ملی برزیل است، وجود دارد که در این فیلم شاهد آن خواهیم بود. باتوجه به اینکه شخصیت‌های فوتبالیست تیم ملی ساحلی موفق و مطرح شده‌امد و مردم هم آن‌ها را پیگیری می‌کنند، احتمال می‌رود که در اثنای این فیلم، به آن‌ها هم بپردازیم تا درنهایت با یک مسابقه حساس به پایان برسد. 

شریعتی در جواب این سوال که «ستار الکلاسیکو» یک مستند ورزشی بود که در هفدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» دیده و مورد استقبال تماشاچیان قرار گرفت. موفقیت آن موجب شد که باز هم به سراغ سوژه ورزشی روید، گفت: مستندهای ورزشی همیشه برای مردم جذاب بوده‌اند، البته به شرط اینکه خیلی خوب ساخته شوند. بازخوردهای «ستار الکلاسیکو» خیلی خوب بود و باتوجه به اینکه در بخش بین‌الملل هم دیده شد، حس کردم قهرمان‌هایی که کم‌تر از آن‌ها می‌دانیم، جنبه‌های دراماتیک زندگی‌شان برای مخاطب امروزی می‌تواند جذاب باشد، فوتبال ساحلی نیز از جمله رشته‌های ورزشی‌ست که این روزها توسط مردم دیده می‌شود به همین دلیل به سراغ این سوژه رفتم. البته ساختار آن نسبت به «ستار الکلاسیکو»  متفاوت خواهد بود و جنبه‌های دیگری از شخصیت را خواهیم دید.  

او در پاسخ به اینکه آیا این فیلم را برای حضور در هجدهمین جشنواره فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» آماده می‌کند، خاطرنشان کرد: به عنوان مستند بلند فکر نمی‌کنم به این رویداد برسیم؛ فعلا در مرحله پژوهش هستیم تا نقاط دراماتیک کار درآید و اگر بخواهیم یکی از مسابقات جهانی را در آن داشته باشیم، نمی‌دانم که به جشنواره برسد یا نه. فعلا در این باره فکر نکرده‌ام. 

«روزی که محیط‌بان گریست» و حضور در پیچینگ انجمن سینمای جوان

کارگردان «آت اوغلان» در بخش دیگری از سخنانش همچنین از یک طرح دیگر خبر داد و عنوان کرد: طرحی را در پیچینگ ملی تخصصی مستند کوتاه انجمن سینمای جوانان ایران با نام «روزی که محیط‌بان گریست» ارائه کرده‌ام که تاکنون به پنج اثر برتر رسیده است و باید دید که به به چه نتیجه‌ای می‌رسد. این طرح یک مستند خلاق همچون «سایه سلطان» است که در چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران جایزه گرفت و به یکی از عکاسان محیط‌زیستی که چند عکس خاص به ثبت رسانده است، می‌پردازد که اگر فیلم ساخته شود، عکس‌ها هم در آن رونمایی می‌شوند. همچنین این مستند برای اولین بار در تکنیک فوتوموشن ساخته خواهد شد. 

این کارگردان درباره توقع مخاطبان از مستندسازانی که کارهای بسیاری می‌سازند و کارهای‌شان هم دیده می‌شود، مطرح کرد: وقتی مستندی به مستندهای برگزیده مخاطبان راه می‌یابد و بیش از پیش دیده می‌شود، طبیعتا توقع مخاطب از فیلمساز بالاتر می‌رود و کار را برای فیلم‌های بعد سخت می‌کند، به طوری که نمی‌توان به هر سوژه‌ای پرداخت، باید اعتبارسنجی کرد که از کارهای پیشین بهتر باشد، از طرفی هم از آنجایی که فیلم، مستند است، پتانسیل‌های آن متغیر خواهد بود و شاید نتوان همه آن چیزی که از سوژه انتظار می‌رود، در فیلم آورد. مستندسازان بسیاری وجود دارند که چند سال پس از ساخت یک مستند خوب، به سراغ سوژه بعدی می‌روند. سوژمن اینگونه نیستم و ممکن است فیلمم نسبت به فیلم قبلی بهتر نباشد. 

شریعتی در پایان تصریح کرد: خوب بودن یک مستند، به نسبت زیادی، به سوژه مربوط می‌شود؛ ممکن است یک فیلم از نظر فنی خوب باشد اما سوژه آن قابلیت و شرایط را نداشته باشد. همچنین از آنجایی که به عنوان مستندساز حرفه‌ای، شغل و حرفه‌ام مستندسازی‌ست، نمی‌توانم دست از فیلم ساختن بکشم و می‌توان در میان آثاری که به تولید رسانده‌ام، فیلم‌هایی را دید که باب میل مخاطب نبوده‌اند.