تحرکات ترکیه در شمال سوریه؛ هشدارها درباره تشدید بحران انسانی

خبرگزاری میزان - به‎تازگی هاکان فیدان، وزیر خارجه ترکیه اعلام کرد که ترکیه تأسیسات زیرساختی در سوریه و عراق را در پی حمله پ.ک.ک در آنکارا در اکتبر گذشته که به زخمی شدن دو افسر پلیس ترکیه منجر شد، هدف قرار خواهد داد.

متعاقب آن، ترکیه کمپین حملات هوایی را به مناطق شمال و شرق سوریه آغاز کرد.

همچنین طی سال‌ها، ترکیه به استفاده از هواپیما‌های بدون سرنشین و هواپیما‌های جنگی برای حمله به این منطقه ادامه داده است.

 کارزار حملات فعلی، جدی‌ترین تشدید تنش از زمان توافق‌های آتش‌بس جداگانه با میانجی‎گری آمریکا و روسیه پس از تهاجم ترکیه به سوریه در سال ۲۰۱۹ است که با اشغال مناطق سرکانی، تل‌ابیض همراه شد و با آواره شدن صد‌ها هزار نفر از ساکنان منطقه، پایان یافت.

در حالی که ترکیه می‎گوید که حمله به آنکارا به نحوی با نیرو‌های پ.ک.ک حاضر در شمال و شرق سوریه مرتبط است، نیرو‌های مستقر در این مناطق رد کرده‌اند.

رئیس کمیته اجرایی شورای سوریه دموکراتیک، شاخه سیاسی نیرو‌های دموکراتیک سوریه از جامعه جهانی خواست تا مداخله کند و گفت: این تجاوز نظامی جان میلیون‌ها نفر از جمله غیرنظامیان آواره را به خطر می‎­اندازد.

به گفته نیروهای سوریه دموکراتیک، هواپیما‌های جنگی و پهپاد‌های ترکیه زیرساخت‌های غیرنظامی، اما حیاتی از جمله نیروگاه‌ها، پمپ‌های آب، پالایشگاه‌های نفت و تنها کارخانه بطری‌سازی گاز خانگی در منطقه و بیش از ۲۰۰ سایت را هدف حملات خود قرار دادند.

این در حالی است که با توجه به همکاری نیرو‌های سوریه دموکراتیک با آمریکا برای غارت نفت و ثروت سوریه، ترکیه می‎گوید حملاتش با هدف هدف قرار دادن منابع درآمدی نیرو‌های وابسته به پ.ک.ک در سوریه است. تاکنون آمریکا از نیروهای متحد خود در برابر حملات ترکیه حمایت نکرده است.

دستاورد‌های اخیر در نوسازی زیرساخت‌­های برق سوریه هم با حملات هوایی ترکیه از بین رفته است و مناطقی در شمال و شرق سوریه بدون برق باقی مانده است. در واقع نابودی اقتصاد محلی مانع از بهبودی پس از ویرانی­‌های داعش شده و همچنین بحران انسانی مداوم را عمیق‌تر می­‎کند.

استفاده ترکیه از منابع آبی به‌عنوان سلاح، راهبردی است که برای هدف قرار دادن شمال و شرق سوریه طراحی شده است.

در قامشلی، بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی و درمانی به دلیل ذخایر غیرقابل اعتماد آب و برق، اکنون تحت فشار شدید کار می‌کنند که به نگرانی‌ها در مورد قطعی احتمالی منجر شده است.

ترکیه همچنین از زمانی که کنترل الوک را در جریان تهاجم سال ۲۰۱۹ به دست گرفت، چندین ماه است که پمپاژ آب از ایستگاه به حسکه را متوقف کرده و تلاش‌های سازمان ملل را به‎منظور مذاکره برای اطمینان از ادامه عملیات آن، مسدود کرده است.

تعطیلی مکرر الوک تامین آب بیش از یک میلیون نفر را به خطر انداخته است و در اوج همه‌گیری کووید-۱۹ خطرات زیادی برای سلامتی ایجاد کرد.

کاهش جریان رودخانه فرات توسط ترکیه، مخزن سد تشرین را تقریباً به‌طور کامل متوقف کرده است و خطر تعطیلی فاجعه‌بار را به همراه دارد.

اقدامات ترکیه علاوه بر نقض کنوانسیون‌های بین‌المللی اساسی حقوق بشر، نقض توافقنامه تقسیم آب در سال ۱۹۸۷ است و رفاه جمعیت غیرنظامی زیادی را در معرض خطر بزرگی قرار می‌دهد.

رودخانه خابور که از قلب دره خابور می­گذرد شامل یک منطقه محاصره شده مسیحی سریانی-آشوری است، که به شدت آسیب دیده است و این جمعیت آسیب‌پذیر و روبهکاهش را در معرض خطر بزرگتری قرار داده است.

همچنین ساکنان تل تمر، بزرگترین شهر در دره رودخانه خابور، برای آبیاری به رودخانه وابسته هستند.

اکنون ساخت سد‌ها در بالادست توسط نیروهای وابسته به ترکیه، معیشت آن‌ها را تهدید می­‌کند. حتی قبل از تهاجم سال ۲۰۱۹، ترکیه جریان آب رودخانه را قطع و تقریباً خشک کرده و آن را در مهد تمدن به یک مکان غیرعادی برای پرورش حشرات ناقل بیماری تبدیل کرده بود.

در چند هفته گذشته، حمله از پیش برنامه‌ریزی شده ترکیه به زیرساخت­‌های غیرنظامی در سوریه کاملا تحت‌الشعاع قرار گرفته است.

صرف‌نظر از انگیزه­‌ها یا راهبرد نهایی ترکیه، کارزار حملات هوایی علیه زیرساخت­‌های غیرنظامی و بحران جاری آب در شمال و شرق سوریه، بذر فاجعه­‌ای بدتر را در آینده نزدیک کاشته است.

همچنین احتمال ادامه حملات وجود دارد. اظهارات اخیر فیدان حاکی از آن است که ترکیه هنوز به حمله به شمال و شرق سوریه پایان نداده است.

بدون اقدام سریع و قاطع، جمعیت غیرنظامی منطقه در هفته‌­ها و ماه­‌های آینده به‌شدت آسیب خواهند دید.

این مسئولیت جمعی جامعه بین‌المللی و به‎‌ویژه کشور‌ها و سازمان‌­هایی است که قدرت و اهرم خاصی بر طرف­‌های متخاصم دارند، تا از حقوق و رفاه غیرنظامیان حفاظت، از قوانین بین‌المللی حمایت و برای حل مسالمت‌آمیز درگیری‌­ها تلاش کنند.

بحران کنونی مستلزم تلاشی هماهنگ برای رسیدگی به نیاز‌های فوری بشردوستانه و علل اساسی درگیری و تضمین آینده‎­ای پایدار است. در صورت تداوم وضعیت کنونی، پیامد‌های آن فراتر از منطقه نیز احساس خواهد شد و شامل آواره شدن دسته جمعی صد‌ها هزار غیرنظامی و ظهور مجدد گروه‎های تروریستی است که می‌­توانند تهدیدی برای امنیت جهانی باشند.

انتهای پیام/