تراژدی در آب‌های اروپا/دستکم ۳۰۰ مهاجر در سواحل اسپانیا ناپدید شدند

خبرگزاری میزان – تراژدی پر تکرار سال‌های اخیر در آب‌های اروپا با فرا رسیدن فصل تابستان تشدید شده است و هر بار مرگ غمبار مهاجران و پناهجویان را رقم می‌زند.

ناپدید شدن سه قایق حامل مهاجران سنگالی

گروه کمک به مهاجران Walking Borders اعلام کرد که دستکم ۳۰۰ مهاجر که با سه قایق حامل مهاجران از سنگال به سمت جزایر قناری اسپانیا در حرکت بود، ناپدید شدند.

این گروه اعلام کرد که دو قایق به ترتیب شامل ۶۵ و بین ۵۰ تا ۶۰ سرنشین که ۱۵ روز پیش سنگال را به مقصد اسپانیا ترک کردند، ناپدید شده اند.

سومین قایق که ۲۷ ژوئن سنگال را ترک کرد، حدود ۲۰۰ سرنشین داشت؛ از این قایق هم خبری در دست نیست.

بر اساس اعلام این گروه، خانواده سرنشینان این سه قایق اعلام کردند که از آن‌ها خبری ندارند و بسیار نگران هستند.

جزایر قناری در سواحل غربی آفریقا به مقصد اصلی مهاجرانی تبدیل شده است که سعی در رسیدن به اسپانیا دارند و تعداد بسیار کمتری نیز به دنبال عبور از دریای مدیترانه برای رسیدن به اسپانیا هستند؛ تابستان شلوغ‌ترین بازه زمانی در سال برای همه گذرگاه‌های مهاجرتی است.

مسیر مهاجرت اقیانوس اطلس، یکی از مرگبارترین مسیر‌ها در جهان است که معمولا مهاجران کشور‌های جنوب صحرای آفریقا در آن گام می‌گذارند.

بر اساس داده‌های سازمان بین المللی مهاجرت سازمان ملل، دستکم ۵۵۹ نفر - از جمله ۲۲ کودک - در سال ۲۰۲۲ در تلاش برای رسیدن به جزایر قناری جان خود را از دست دادند.

قایق‌های مرگ همچنان قربانی می‌گیرند

غرق شدن قایق‌های حامل پناهجویان در آب‌های سراسر جهان پیش از آن که به حادثه‌ای روزانه تبدیل شود، موضوعی بود که به عنوان تراژدی مورد بحث و بررسی قرار می‌گرفت، اما تکرار این تراژدی مرگبار عمدتا به دلیل سیاست‌های ضد مهاجرتی کشور‌های مقصد سبب شد تا این موضوع به ارائه آمار جان باختگان، مفقودان و نجات یافتگان از یک سو و بیانیه‌های مطبوعاتی مبنی بر ابراز تاسف محدود شود.

قایق‌های حامل پناهجویان که بیشتر با نام قایق‌های مرگ شناخته می‌شوند، حامل پناهجویان ناامید و هراسیده از جنگ و بی ثباتی هستند که جان و مال خود را در اختیار قاچاقچیان انسان قرار داده و سفری مرگبار را آغاز کنند.

قایق‌های مرگ، قایق‌های عمدتا فرسوده و فاقد امکاناتی هستند که با ازدحام جمعیت پناهجویان پر می‌شوند؛ سرنشینان این قایق‌های عمدتا بدون کاپیتان و ناخدا، در مسیر سفر خود در بهترین حالت با تشنگی، گرسنگی و طوفان‌های دریایی مواجه می‌شوند.

اما پایان سفر آن‌ها در صورت پشت سر گذاشتن همه مصائب مذکور، به تصمیم کشور‌های مقصد بستگی دارد که عموما در قالب به عقب راندن، نگهداری طولانی مدت در قایق‌ها و اخراج خود را نمایان می‌کند.

البته شمار قابل توجهی از پناهجویان خوش شانسی که از قایق‌های مرگ پیاده شده و پا در خشکی کشور‌های مقصد می‌گذارند، تا سال‌ها باید برای قاچاقچیان انسان بیگاری کنند و از زندگی انسانی محروم باشند.

انتهای پیام/