چرا جودوکاران جوان در تیم ملی نتیجه نمی‌گیرند؟/ یک جای کار می‌لنگد!
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، جودوی ایران روز‌های پر نوسانی را پشت سر می‌گذارد. از یک سو میدان دادن به جوان‌ها را می‌توان به فال نیک گرفت و از سوی دیگر عدم نتیجه گیری در تورنمنت‌های بین‌المللی، دست منتقدان را برای انتقاد باز می‌گذارد. بحث فنی عملکرد جودوی ایران در یکسال اخیر را به کارشناسان و استخوان خرد کرده‌های این رشته می‌سپاریم و در این گزارش تنها به نکاتی در خصوص عملکرد جوان‌های تیم ملی می‌پردازیم.
از زمان ریاست محمد درخشان در فدراسیون جودو مقرر شد این تیم دیگر به روش گلخانه‌ای عمل نکند و ترکیب‌های مختلفی را برای حضور در رقابت‌های بین المللی آزمایش کند. هرچند که این سیاست باعث شد تا خیلی‌ها به عدم نتیجه گیری تیم ملی جودو در مسابقات گوناگون اعتراض کنند، اما همین حفظ انگیزه در بین ملی‌پوشان را باید حرکت پسندیده‌ای بدانیم.
جودو هر چند از روی اجبار، اما دست به جوانگرایی زد. قهرمانان پرادعای نوجوانان و جوانان آسیا که برخی از آنها طلای المپیک جوانان را هم در کارنامه داشتند با امید و آرزو‌های بزرگ به بزرگسالان تزریق شدند و به همه این جودوکاران فرصت داده شد تا در مسابقات بین المللی عرض اندام کنند.
علیرضا خجسته، محمد رشنونژاد، رامین صفویه، حمیدرضا ملک زاده و ... از جمله مدعیانی بودند که دیگر به موفقیت‌های آنها در رده‌های پایه عادت کرده بودیم، به طوری که برخی کارشناسان آنها را نسل طلایی جودو می‌دانستند، اما عملکرد این نفرات در رده بزرگسالان چنگی به دل نزد و معادلات کادر فنی تیم ملی را به هم ریخت.
سوال اصلی اینجاست که چطور می‌شود بهترین جودوکاران آسیا در رده جوانان وقتی به بزرگسالان تزریق می‌شوند تا این حد اٌفت کنند؟ آیا بین تیم جوانان و بزرگسالان خلاء وجود دارد؟ آیا جودو نیاز به داشتن تیم امید دارد؟
مسئولان فدراسیون جودو برای اینکه فاصله بین جوانان و بزرگسالان را از بین ببرند در ابتدا تمرینات این دو تیم را یکی کردند و حتی از یک مربی مشترک برای هر دو رده بهره بردند، اما این سیاست تاکنون نتیجه‌ای در بر نداشته است.
قطعا با حضور محمدرضا رودکی به عنوان مدیر تیم‌های ملی و محمد منصوری به عنوان سرمربی، تیم ملی جودو نباید با مشکل فنی رو به رو باشد و باید مشکل اصلی عدم نتیجه گیری این نفرات را در جای دیگری جست‌وجو کرد. کادر فنی تیم ملی با این نیروی انسانی کار سختی دارد و پیدا کردن یک ترکیب کامل برای سرمربی جودو مانند آب از آهن جدا کردن است!
در هر صورت آینده جودوی ایران در دست همین نفرات جوان است. ورزشکارانی که شاید هنوز نمی‌دانند پوشیدن پیراهن تیم ملی جودو چه ارزشی دارد و چه مسئولیت سنگینی بر دوششان است.
زمان زیادی تا بازی‌های آسیایی جاکارتا باقی نماینده و جودوی ایران هنوز نتوانسته دلیل عدم نتیجه گیری جوان‌ها در رده بزرگسالان را پیدا کند. بهتر است مسئولان این فدراسیون در این روز‌ها به جای وقت تلف کردن برای حضور مربی خارجی در تیم ملی، هدف خود را روی چگونگی نتیجه گیری جوان‌ها در مسابقات بزرگ معطوف کنند تا جودوی ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا خاطرات بد نتایج سال ۲۰۱۴ را از ذهن‌ها پاک کند.
