امام محمد باقر(ع) علوم آل محمد را به تشنگان آموختند/مهربانی و کمک به مردم از ویژگی‌های برتر این امام بزرگوار بود
آیت الله یعقوب جعفری کارشناس علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار گروه فرهنگی در آستانه سالروز شهادت امام محمد باقر(ع) گفت: امام محمد باقر (ع) در عصری زندگی می‌کردند که فرصت‌های خوبی در دست ایشان بود، یعنی زمانی که بنی امیه به شدت ضعیف شده بود و بنی عباس هم که تازه سر کار آمده بودند خیلی قوی نشده بودند.
وی ادامه داد: امام باقر (ع) همین طور پدر ایشان امام صادق (ع) استفاده ویژه‌ای از فرصت های زمان خود کردند. روایت های بسیاری از این دو امام وجود دارد که از هیچ امامی به این اندازه چنین روایاتی باقی نمانده است چرا که دیگر امامان معصوم همیشه نسبت به امام باقر(ع) و پدر ایشان محدود بودند و امکانی فراهم نبود تا حرف بزنند. اما این دو بزرگوار با توجه به آزادی نسبی که در زمان خود پیدا کرده بودند علوم آل محمد را به صورت سرشار در اختیار تشنگان قرار دادند. می توان گفت که امام محمد باقر(ع) و پدر ایشان امام صادق (ع) در دوره خود مدرسه‌ای تشکیل دادند و به تشنگان علوم آل محمد درس دادند و شاگردانی را تربیت کردند که هر کدام در زمان خودشان به شخصیت‌های مهم وقت تبدیل شدند.
وی اظهار کرد: لقب باقر برای این امام بزرگوار برگرفته از نام حضرت محمد (ص) است و معنی لقب ایشان این است "کسی است که علم را می‌شکافد" و همین است که علم آن حضرت در میان ائمه برجسته است. البته همه ائمه اطهار در جایگاه خود عالم بودند اما از نظر اینکه امام محمد باقر(ع) توانست علم خود را به مردم انتقال دهد در این خصوص برجسته شده است.
این کارشناس علوم قرآنی در خصوص ویژگی‌های شخصیتی امام محمدباقر(ع) افزود: امام محمد باقر بسیار مهربان بودند و به مردم نیکی می‌کردند و اخلاق ویژه‌ای داشتند.
آیت الله جعفری ادامه داد: در حدیثی آمده است امام محمد باقر (ع) در هوای گرم مدینه برای کار در حال رفتن به سمت باغی بودند که در مدینه داشتند، در این میان شخصی ایشان را می‌بیند که درحال کار کردن در باغ هستند و عرق می‌ریزند. شخص به قصد نصیحت به سمت امام بزرگوار رفته و می‌گوید یابن رسول الله شما انسان بزرگی هستید، مال دنیا آنقدر ارزش ندارد که شما خودتان را اینقدر به زحمت بیاندازید.
وی ادامه داد: حضرت در جواب وی فرموند: هر مومن و مسلمانی در هر شرایطی باید کار کند و از دسترنج خودش زندگی اش را تامین کند. اینکه من چه کسی هستم و از چه مقامی برخوردارم درست نیست که کار نکنم. چرا که کاری که من می‌کنم نه تنها دنیا پرستی نیست بلکه یک عبادت است، به این خاطر که وقتی انسانی کار می‌کند تا خانواده‌اش را تامین کند در واقع عبادت می‌کند. شخص مورد نظر در آن زمان بود که گفت من شرمنده شدم . یابن رسول الله به قصد نصیحت پیش شما آمدم و حال شما من را نصیحت کردید.
