رشادت‌های آقا معلم دور از نظرها/ مردمی که خوبی‌ها را زود فراموش می‌کنند
دیوار خانه همسایه مدرسه نیز به دلیل خیس شدن ناشی از بارش های پیاپی، استحکام خود را از دست داده و خطر در کمین دانش آموزان است. 3 دانش آموز در حال حرف زدن با یکدیگر هستند که دو معلم جوان مدرسه متوجه سست بودن دیوار و ریزش آن می شوند. به یکباره به سمت دانش آموزان هجوم برده و مانع از ریزش دیوار به روی آنها می شوند. در این میان اما، یکی از معلمان پایش زیر آوارها می ماند و دیگری جانش.
حمید رضا گنگوزهی، معلم 28 ساله خاشی که 2 فرزند دارد خود را مسئول جان دانش آموزان دانسته و با رشادت برای نجات جان بچه ها تا درجه رفیع شهادت پیش می رود.
اکنون دو دختر این معلم فداکار در غم از دست دادن پدر شب را به صبح می رسانند و منتظر حمایت های بیشتر مسئولان وزارت آموزش و پرورش هستند.
آنچه در این میان
مهم است، برخورد مردم با فداکاری های این چنینی است. مردمی که برای کتک خوردن یک
دانش آموز توسط معلم، کمپین به راه می اندازند چرا نباید برای به شهادت رسیدن معلم
خاشی کاری کنند؟ چرا عکس این معلم دست به دست نمی چرخد و از فداکاری او آنطور که
باید گفته نمی شود.
برخی رشادت را وظیفه می دانند
سعید خراط ها، رفتار شناس و آسيب شناس مسائل اجتماعی در این رابطه به خبرنگار گروه جامعه می گوید: وظیفه مسئولان کشور است که رشادت های این چنینی را مورد توجه قرار داده و چنین افرادی را به عنوان نماد و الگوی جامعه مطرح کنند.
وی می افزاید: شخصیت هایی همانند حمید رضا گنگوزهی یا آتش نشان فداکار تهرانی که برای نجات جان یک کودک خود به شهادت می رسند در ایران کم نیستند و باید از خانواده های آنها به بهترین نحو ممکن حمایت شود.
این رفتار شناس با تاکید بر اینکه متاسفانه کمک کردن در جامعه ایران اکنون یک وظیفه به شمار می آید می گوید: کمک کردن در ایران یک نُرم محسوب شده و اما تخلف های معلم ها از نظر مردم حرکتی آنرمال است.
خراط ها می
افزاید: مردم باید قدردان افرادی همانند معلم فداکار خاشی باشند و نیاز است که بیش
از پیش به فداکاری های افراد پرداخته شود.
نامگذاری یک میدان و خیابان به نام معلم فداکار
مسعود دهمرده، نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان ها نیز با انتقاد از اقداماتی که تاکنون در ارتباط با معلم فداکار خاشی در دستور کار قرار گرفته است می گوید: اینکه مسئولان شورای شهر خاش اعلام کرده اند که قرار است خیابان و یا میدانی در خاش به نام حمید رضا گنگوزهی نامگذاری شود اقدام خوبی است اما به هیچ وجه کافی نیست.
وی می افزاید: این معلم فداکار، کار بسیار بزرگی کرده و پیشنهاد ما این است که میدانی در مرکز سیستان و بلوچستان به نام این شهید نامگذاری شده تا نام و خاطره او در میان مردم زنده بماند.
دهمرده با بیان
اینکه رفتار مردم در واکنش های مثبت و منفی معلمان یکسان نیست می گوید: زمانی که
یک معلم اشتباهی را مرتکب می شود، واکنش های جامعه نسبت به آن اشتباه بسیار زیاد
است اما طی روزهای اخیر مردم توجه چندانی به خبر شهادت معلم سیستاتی نشان نداده
اند.
کوبیدن سرهای دانش آموزان به یکدیگر و یا مجبور
کردن چند دانش آموز به کتک زدن هم از سوی یک معلم از جمله موضوعاتی هستند که با واکنش شدید مردم مواجه شده و مردم برای مقابله با این رفتارها، کمپین به راه
انداخته اند اما دیگر کسی به یاد حسن امید زاده، معلم گیلانی و اهل شهرستان شفت که در یک حادثه آتش
سوزی در مدرسه محل خدمتش، جان چند دانش آموز را نجات داد و خودش از ناحیه سر، صورت
و گردن دچار سوختگی شدید شد و در نهایت فوت کرد و یا خانم معلم فداکاری که به
خاطر نجات جان دختر دانش‌آموز به داخل رودخانه سقوط کرد و جان خود را از دست داد،
نیست. آخرین نمونه نیز، حمیدرضا معلم فداکار.
خانواده معلم فداکار توجه کمک و توجه مسئولان
عبدالرئوف شهنوازی، معلم مدرسه شهید رحیمی که او هم در حادثه ریزش دیوار هم جوار مدرسه دچار مصدومیت شده در گفت و گو با خبرنگار گروه جامعه خواستار حمایت های بیشتر از خانواده گنگوزهی شده و می گوید: وضعیت مالی خانواده این معلم فداکار بسیار وخیم است و اگر حمایت نشوند بدون شک در آینده با مشکلات جدی مواجه خواهند شد.
وی می افزاید: مسئولان وزارت آموزش و پرورش خاش و استان سیستان و بلوچستان قول های مساعدی را برای کمک به خانواده گنگوزهی داده اند و امیدوار هستیم این حمایت ها تنها در حد قول نباشد.
بدون شک خانواده
فقیر حمید رضا گنگوزهی در کنار حمایت های مسئولان باید مورد توجه مردم نیز قرار
گیرند. باید حمایت شوند تا دو دختر 2 و 4 ساله این معلم فداکار زمانی که خود پشت
میز و نیمکت مدرسه نشستند بدانند که پدرشان چه کار بزرگی کرده است. مردم روستای نوکجو همواره قدردان از
خود گذشتگی این معلم فداکار خواهند بود اما آنچه که مهم به شمار می آید این است که
یاد افراد فداکار از خاطره ها پاک نشود.
به گزارش میزان،به نظر می رسد مردم ما به جای راه اندازی کمپین های حمایت از کودکی که به خاطر اشتباه یک معلم کتک خورده است بهتر است این فداکاری‌ها را هم ببینند و بدانند پدر دو کودک چگونه جانش را برای نجات همین دانش آموزان می دهد. اگرچه هر کار اشتباهی از هر فردی در هر جایگاه محکوم است، اما افراد جامعه بهتر است گاهی نیمه پر لیوان را هم ببینند.
