بیشترین کشته‌شدگان تصادفات 25 تا 35ساله هستند
خبرگزاری میزان - تحليل آماري با استناد به گزارش سازمان پزشكي قانوني درباره تصادفات منجر به فوت در ايران مربوط به سال ۱۳۹۳ نشان می‌دهد ميانگين سن کشته‌شدگان در سوانح رانندگی برابر ۳۸.۶ سال است.
به گزارش ، بيشترين كشته‌هاي ناشي از تصادفات رانندگي در سال ۹۳ مربوط به گروه سني ۲۵ تا ۳۵ سال هستند. البته نسبت متوفيان بالای ۶۵ سال به جمعيت این گروه سني در كشور، بيشتر از سایر گروه‌های سنی است. كه بخش مهمي از آن مربوط به فوت عابران پياده است.
در تصادفات منجر به مرگ برون‌شهري كماكان مي‌بينيم كه حدود ۶ /۱۸ درصد تصادفات منجر به مرگ در آزادراه و بزرگراه رخ مي‌دهد، كه خودروها به ندرت برخورد رودررو با يكديگر دارند. ما نمي‌دانيم كه آيا اين رقم زياد است يا كم، زيرا براي چنين قضاوتي بايد بدانيم كه چقدر از رفت‌وآمدهاي برون‌شهري در هركدام از اين نوع جاده‌ها صورت مي‌گيرد و ميزان تصادفات منجر به مرگ‌ومير را در مقايسه با اين ميزان ترددها قضاوت و داوري كنيم.
اگر شاخص طول آزادراه‌هاي كشور را صد فرض كنيم (در پايان سال ۱۳۹۱)، طول بزرگراه‌ها ۶۲۶ و طول راه اصلي ۱۱۲۵ و طول راه فرعي ۲۰۱۶ خواهد بود. روشن است كه برحسب طول راه‌ها نمي‌توان قضاوت قطعي كرد، زيرا ميزان تردد اهميت دارد. به طور قطع نسبت تردد به كيلومتر در آزادراه‌ها بيشتر از بزرگراه‌ها و راه اصلي است، ولي به روشني مي‌توان ديد كه ميزان مرگ‌ومير در جاده اصلي ۴ /۵ برابر تلفات در بزرگراه است، در حالي كه طول جاده اصلي فقط ۸ /۱ برابر طول بزرگراه است. و بعيد است كه نسبت تردد در آن از تردد در بزرگراه بيشتر باشد كه به احتمال قوي كمتر نيز هست. اگر فرض كنيم كه اين نسبت يكسان است به اين معنا خواهد بود كه ميزان فوت‌هاي ناشي از تصادف در جاده‌هاي اصلي كه خودروها رودرروي يكديگر حركت مي‌كنند، حداقل ۳ برابر بيشتر از بزرگراه است. اين مسأله در تفاوت‌هاي استاني نيز مستدل ذكر شده است.
يكي از مسايل قابل توجه وضعيت متوفي(راننده، عابر، سرنشين) با محل تصادفات است. در تصادفات بزرگراه و آزادراه ميانگين كشته‌هاي عابر پياده بيشتر از راه‌هاي اصلي و فرعي است. كه اين امر ناشي از عدم آشنايي عابران با عبور از اين دو نوع راه و نيز سرعت بالاي خودروهاست. هم‌چنين سهم كشته شدن سرنشين‌ها در تصادفات آزادراهي نيز به نسبت بيشتر از ساير راه‌هاست كه اين نيز به دليل شدت بيشتر تصادف ناشي از بالا بودن سرعت و اينكه تصادفات شاخ به شاخ كمتر رخ مي‌دهد است.
روشن است كه دو سوم كل متوفيان درون‌شهري به تصادفات واقع در خيابان اصلي مربوط هستند. نيمي از متوفیان سوانح رانندگی درون‌شهری را هم عابران پياده تشكيل مي‌دهند. در خيابان‌هاي فرعي و حتي كوچه‌ها نيز تعداد قابل توجهي از فوت‌شدگان را رانندگان و سرنشين خودرو تشكيل مي‌دهند که اكثريت قابل توجه آنان را موتورسواران و ترك‌نشینان هستند.
در تصادفات منجر به مرگ برون‌شهري كماكان مي‌بينيم كه حدود ۶ /۱۸ درصد تصادفات منجر به مرگ در آزادراه و بزرگراه رخ مي‌دهد، كه خودروها به ندرت برخورد رودررو با يكديگر دارند. ما نمي‌دانيم كه آيا اين رقم زياد است يا كم، زيرا براي چنين قضاوتي بايد بدانيم كه چقدر از رفت‌وآمدهاي برون‌شهري در هركدام از اين نوع جاده‌ها صورت مي‌گيرد و ميزان تصادفات منجر به مرگ‌ومير را در مقايسه با اين ميزان ترددها قضاوت و داوري كنيم.
اگر شاخص طول آزادراه‌هاي كشور را صد فرض كنيم (در پايان سال ۱۳۹۱)، طول بزرگراه‌ها ۶۲۶ و طول راه اصلي ۱۱۲۵ و طول راه فرعي ۲۰۱۶ خواهد بود. روشن است كه برحسب طول راه‌ها نمي‌توان قضاوت قطعي كرد، زيرا ميزان تردد اهميت دارد. به طور قطع نسبت تردد به كيلومتر در آزادراه‌ها بيشتر از بزرگراه‌ها و راه اصلي است، ولي به روشني مي‌توان ديد كه ميزان مرگ‌ومير در جاده اصلي ۴ /۵ برابر تلفات در بزرگراه است، در حالي كه طول جاده اصلي فقط ۸ /۱ برابر طول بزرگراه است. و بعيد است كه نسبت تردد در آن از تردد در بزرگراه بيشتر باشد كه به احتمال قوي كمتر نيز هست. اگر فرض كنيم كه اين نسبت يكسان است به اين معنا خواهد بود كه ميزان فوت‌هاي ناشي از تصادف در جاده‌هاي اصلي كه خودروها رودرروي يكديگر حركت مي‌كنند، حداقل ۳ برابر بيشتر از بزرگراه است. اين مسأله در تفاوت‌هاي استاني نيز مستدل ذكر شده است.
يكي از مسايل قابل توجه وضعيت متوفي(راننده، عابر، سرنشين) با محل تصادفات است. در تصادفات بزرگراه و آزادراه ميانگين كشته‌هاي عابر پياده بيشتر از راه‌هاي اصلي و فرعي است. كه اين امر ناشي از عدم آشنايي عابران با عبور از اين دو نوع راه و نيز سرعت بالاي خودروهاست. هم‌چنين سهم كشته شدن سرنشين‌ها در تصادفات آزادراهي نيز به نسبت بيشتر از ساير راه‌هاست كه اين نيز به دليل شدت بيشتر تصادف ناشي از بالا بودن سرعت و اينكه تصادفات شاخ به شاخ كمتر رخ مي‌دهد است.
روشن است كه دو سوم كل متوفيان درون‌شهري به تصادفات واقع در خيابان اصلي مربوط هستند. نيمي از متوفیان سوانح رانندگی درون‌شهری را هم عابران پياده تشكيل مي‌دهند. در خيابان‌هاي فرعي و حتي كوچه‌ها نيز تعداد قابل توجهي از فوت‌شدگان را رانندگان و سرنشين خودرو تشكيل مي‌دهند که اكثريت قابل توجه آنان را موتورسواران و ترك‌نشینان هستند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
