شاهو رستمی: سیمرغ بلورین جشنواره سرنوشت یک بازیگر را تغییر می‌دهد/امسال برای اهالی تئاتر فاجعه‌بار گذشت

شاهو رستمی در گفت‌وگو با ، پیرامون آخرین فعالیت‌های خود در عرصه بازیگری گفت: به تازگی در اثری سریالی که برای نوروز امسال آماده می‌شود به ایفای نقش پرداختم، این اثر که نمی‌توانم اطلاعات کاملی از آن ارائه دهم در مشهد فیلمبرداری شده و برای نوروز ۱۴۰۰ آماده می‌شود.

وی درباره حضورش در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر افزود: امروز با فیلم سینمایی «زالاوا» به کارگردانی ارسلان امیری را کاخ رسانه جشنواره فیلم فجر خواهم شد و امیدوارم این فیلم بتواند در بین اهالی رسانه مورد استقبال واقع شود.

***در زالاوا نقشی با ۳۰ سال اختلاف را بازی می‌کنم

بازیگر فیلم «زالاوا» درباره نقش خود در این فیلم اظهار کرد: در فیلم سینمایی «زالاوا» نقشی به نام خلج را ایفا می‌کنم، این نقش حدودا سی سال از خودم بزرگتر است، وقتی چنین نقشی را قبول کردم اولین چالش برایم باورپذیری کاراکتر بود، بخشی از این باورپذیری به واسطه تفاوت محسوس سنی توسط گریم به وجود آمد و بخشی دیگر نیز توسط بازی ایجاد شد.

وی در همین راستا ادامه داد: من در نقش خلج قرار نبود پیرمرد را بازی کنم، قرار بر این بود که احساس کنم به صورت درونی فردی نزدیک به ۶۰ ساله هستم و خود این اتفاق چالشی جالب بود، روز‌های که برای این فیلم در سنندج بودم و فیلمنامه را خواندم لحظه به لحظه مشغول ساخت این کاراکتر بودم. این نقش باید کاملا درونی ساخته می‌شد و من زحمت فراوانی کشیدم، این نقش برای من بی نهایت جدی و مهم است.

بازیگر نمایش «جتسیمانی» با اشاره به اولین حضورش در جشنواره فیلم فجر اظهار کرد: این اولین باری است که در جشنواره فیلم فجر اثری را برای اکران دارم، تمام آثاری که تاکنون در سینما بازی کردم به دلایلی مختلف همچون بودجه و یا کنار گذاشته شدن به خاطر بازیگران چهره به جشنواره نرسیده است.

*** هم که می‌گوید حضور در جشنواره فیلم فجر برایم مهم نیست اغراق می‌کند

وی در همین رابطه تاکید کرد: قطعا حضور در جشنواره فیلم فجر برای هر بازیگری مهم است، هرکسی که هم که می‌گوید حضور در جشنواره فیلم فجر برایم مهم نیست به نظرم اغراق می‌کند و این حرفش الکی است، زیرا در جشنواره فیلم فجر سرنوشت تو به عنوان یک بازیگر ساخته می‌شود، ممکن است بازیگر تئاتر باشی و هیچگاه در جشنواره تئاتر فجر شرکت نکرده باشی، اما قاعده سینما متفاوت است، وقتی سینما کار می‌کنید مهمترین هدف جشنواره فیلم فجر است، قطعا برای هر بازیگری مهم است که توسط کارگردانان دیگر، مردم، منتقدین و اهالی رسانه دیده شود. این اتفاق هم در جمعی به نام جشنواره فیلم فجر خواهد افتاد.

این بازیگر تئاتر و سینما درباره احتمال دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر اضافه کرد: قاعده اهدای جوایز در جشنواره فیلم فجر را نمی‌دانم، اما می‌دانم که در بسیاری از جشنواره‌های بزرگ دنیا بازیگرانی برای یک تک سکانس جایزه گرفته اند. قطعا به دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر فکر می‌کنم، سیمرغ گرفتن برای من مهم است، مهم نیست چه نقشی و در چه اندازه‌ای بازی کنم، اما این جایزه سرنوشت تو را تغییر می‌دهد، بعد از گرفتن سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر تو جدی‌تر گرفته می‌شوی به نوعی سینماگران تو را در میان خودشان راه می‌دهند.

رستمی در همین رابطه افزود: در جشنواره فیلم فجر نامزد شدن هم درجه ارزش بالایی دارد، زیرا در یاد کارگردانان خواهم ماند، قطعا من باید به این اتفاق فکر کنم که این جشنواره و جایزه اش تا چه حد مهم است.

***امسال برای اهالی تئاتر فاجعه بار گذشت

وی درباره حضور هجده ساله خود در تئاتر اضافه کرد: من از این مسیر راضی هستم، اما به خودم می‌گویم کاش کمی سنم پایین‌تر بود که فرصت اشتباه می‌داشتم، از طرفی هم می‌گویم که اگر سنم پایین بود شاید برای زالاوا انتخاب نمی‌شدم. این را بگویم که من هیچگاه در بازیگری از خودم راضی نیستم، همیشه می‌گویم که می‌توانم بهتر از این باشم. همیشه سر نقش‌ها با خودم دعوا دارم. طبیعتا تجربه حضور در سینما می‌توانست زودتر اتفاق بیفتد اگر زودتر دیده می‌شدم. ارسلان امیری بعد از دیدن یک تئاتر مرا انتخاب کرد، شاید اگر کسی زودتر مرا در این هجده سال می‌دید زودتر راهی سینما می‌شدم.

بازیگر نمایش «کمیته نان» با اشاره به سال سختی که بر اهالی تئاتر گذشت اضافه کرد: امسال برای اهالی تئاتر فاجعه بار گذشت، تئاتر برای من منبع درآمد بود، هرچند می‌دانم که شاید اشتباه کرده باشم، اما زمانی بود که در کنار تئاتر سر کار‌های دیگر هم می‌رفتم تا امرار معاش کنم، حتی گاهی برخی کارگردانان به خاطر اینکه مثلا در کتابفروشی کار می‌کردم به من کار پیشنهاد نمی‌دادند تا مبادا از شغلم زده شوم، به همین دلیل مدتی همه کار کنار گذاشتم و صرفا مشغول بازیگری شدم، زیرا به خودم گفتم من نیامده ام که کتابفروش شوم. امسال برای اهالی تئاتر فاجعه بار گذشت، بسیاری از دوستانم حتی پول اجاره خانه خود را نداشتند و به شهر‌های خودشان برگشتند، حتی خود من هم به فکر برگشت بودم که اتفاق این فیلم پیش آمد.

وی آرزوی خود برای جوانان تئاتری را اینگونه تشریح کرد: اگر روزی برای گرفتن سیمرغ بالای سکو بروم از تمام کارگردانان می‌خواهم که به سالن‌های تئاتر بیایند و بازیگران جوانی که در کوچکترین مکان‌ها بازی می‌کنند را ببینند، بازیگران تئاتر سال‌ها منتظرند تا یک کارگردان سینما از در وارد شده و آن‌ها را ببینند. البته بخشی از تقصیر بر گردن خود ما تئاتری‌ها است، چون برخی مواقع بی خودی مغرور می‌شویم، شخصا به خاطر همین غرور بسیاری از نقش‌های کوچکی که می‌توانست مسیر زندگی ام را تغییر دهد قبول نکردم و از هر کدام ایرادی می‌گرفتم که شاید اگر همان نقش‌های کوچک را می‌پذیرفتم مسیر متفاوتی پیش رویم بود.

***امیدوارم بازیگری روز به عنوان یک شغل شناخته شود

این بازیگر سینما و تئاتر ادامه داد: خوشبختانه کمرنگ اما گاها به بازیگران تئاتر توجه شده است، البته این را هم بگویم که ظرفیت سینمای کشور هم کم است اما میتوان با این وجود باز هم توجه بیشتری به اهالی تئاتر کرد. 

رستمی درباره پیش بینی خود از آینده بازیگری‌اش خاطرنشان کرد: واقعا درباره آینده حرف زدن ممکن نیست، نمیدانم اگر کرونا نبود شاید من در زالاوا بازی نمی کردم زیرا قرارداد چند تئاتر را بسته بودم و ممکن بود به دلیل مشغول بودن در تئاتر زمان حضور در زالاوا را پیدا نکنم. هیچ چیز قابل پیش بینی نیست من سالها تئاتر کار کردم اما بعد از کرونا هیچ اسمی از تئاتر برده نشد، هیچکس به این فکر نکرد که چه بلایی سر تئاتری ها آمد، بسیاری از بازیگران جوان در این دوره به شهرشان باز گشتند، اما آیا این برگشتن چیزی را حل می‌کند؟ واقعا در وضعیت فعلی عرصه هنر آینده ای مشخص نیست اما باید امتحان کرد و رو به جلو پیش رفت. امیدوارم روزی بیاید که وقتی کسی به من گفت می خواهم تئاتر کار کنم به وی نگویم در کنارش شغل دیگری هم داشته باش، این برای شخص من زجرآور است، امیدوارم زمانی برسد که ما هم بتوانیم به عنوان یک شغل معرفی شویم. امیدوارم روزی برسد که تمام قد از بازیگری دفاع کنم و به همه بگویم که این شغلی آینده دار و مطمئن است.