کتاب «هیام» تصویری از زنان پشت جبهه را به تصویر کشیده است
لیلا قربانی در گفت‌وگو با پیرامون مضمون کتاب «هیام» گفت: رمان هیام، ترسیم فضای واقعی جنگ با محوریت نقش زنان در عصر ظهور است که توسط انتشارات شهیدکاظمی منتشر شده، این کتاب محصول عناصر جنگی هشت ساله جنگِ ایران و عراق است که حالا درون لایه های دهه نود عصر اخیر، جریان دارد.
وی در همین راستا ادامه داد: جهاد یک امر اجتماعی است. حضور زنان به صورت پشتیبانی و تدارکات در جنگ به خوبی نشانگر این بود که «پیامبراکرم (ص)» و حضرت «علی (ع)» حضور زنان را در جهاد تایید کرده اند. نمونه بارزش را در تاریخ شیعه و رویکرد حضرت «فاطمه زهرا (س)» می‌دانیم همیاری و پشتیبانی زنان در هشت سال دفاع مقدس برگرفته از تعالیم اسلام پیرامون زن بود در این کتاب زن جایی ایستاده است که نه او را سرباز می‌خوانند و نه جانباز. اما خارج از تعاریف و اتیکت‌های عرفی او هم یک مدافع است. فداکاری همین زن‌ها در راه آزادی و آزادگی خانه آباد‌های بسیاری را به وجود آورد.
وی به علت نگارش کتاب «هیام» اشاره و بیان کرد: در همان دوره دانشگاه در تعاملاتی که با کمیته مفقودین داشتیم با آدم‌هایی آشنا شدم هم سن و سال خودم بودند آدم‌هایی که جنگ را ندیده بودند، اما زخم‌های بزرگی از جنگ با خود داشتند. همان موقع بود که تصمیم گرفتم کتاب هیام را بنویسم، هیام نمونه همان آدم‌ها است.
نویسنده کتاب«بچه‌های فرات» به بازخورد‌های کتاب «هیام» اشاره و ابراز کرد: بازخورد‌ها نشان داد کتاب به خوبی دیده شد ، گفتگو‌ها و برخی تماس‌ها نشان می‌دهد مورد توجه قرار گرفته است.
قربانی شیوه نگارش کتاب «هیام» را مورد بررسی قرار داد و افزود: کتاب «هیام» به شیوه داستانی نوشته شده و نثری بسیار ساده و در عین حال جذاب دارد کتاب دارای هشت فصل است. در این داستان از تعبیر و تفسیرِ افکارِ شخصیتِ داستان پرهیز شده است، چون می‌خواستم نقطه قوتِ این رمان، زبانِ همه فهمِ عامیانه باشد و خالی از پیچیدگی‌های گمراه کننده، تا در انتها برداشت‌های کیفی داستان به خود مخاطب محول شود ضمن اینکه تمامِ سعی ام بر این بوده است که یک شخصیت مردمی بسازم و از قهرمان سازی بپرهیزم.
وی پیرامون هشت سال دفاع مقدس تصریح کرد: جنگ به خودی خود پدیده‌ای تلخ، منفی، خشن و مخرب در زمان خود است. این تخریب گا‌ها به زمان خودش اختصاص ندارد، ادبیات خودش یک سلاح است. سلاح قدرتمندی هم هست، سلاح در مقابل سلاح اما خوبی ادبیات در این است که منحصر به زمان نیست. پس وقتی جنگی تمام شده و دست و پای متجاوزی کوتاه، بهترین سلاح برای مقابله با سایۀ آن جنگ، سلاح ادبیات است. کم و کیفش دیگر بستگی به صاحب قلمش دارد، هم رویۀ خشن دارد و هم رویۀ لطیف. اما من از آن دست آدم‌هایی هستم که معتقدم باید با پنبه سر برید.
نویسنده کتاب «رجاء» به علت نامگذاری کتاب «هیام» اشاره وابراز کرد: هیام در لفظ به معنای شیدایی و شوریدگی است. شوریدگی از عشق و غیر از عشق که انسان نداند به کجا می‌رود. در این کتاب سارا نمونه آدمی است که به دنبال شیرینی عشق در ورطۀ تلخ‌ترین پدیدۀ عالم یعنی جنگ قرار می‌گیرد. او از عشق مادی می‌گذرد و عشقی غریب و غیر مادی را تجربه می‌کند. هیام ثمره تجربه زندگی چند ماهه سارا در ایران است.
قربانی به پیام کتاب «هیام» اشاره و خاطرنشان کرد: جوان‌هایی را دیدم که نه جنگ را دیده بودند و نه دخالتی در آن داشتند. من مرگ تدریجی یک ملت را در این جوان‌ها دیدم. ما در جنگ بمباران شیمیایی سردشت و حلبچه و مرز‌های کردستان را شنیده ایم. عکس‌ها و تصاویرشان را دیده ایم. آن آدم‌ها یا دیگر در این دنیا نیستند وبازماندگان آن‌ها نیز پیر و فرتوت شده اند. اما حالا چند دهه بعد از ان اتفاق، نسلی که در جنگ متولد شده و بعد از آن، تحت تاثیر مستقیم و بعضا هم غیر مستقیم ژنتیک این عوامل قرار گرفته اند. بیمار شده اند. آن‌ها حالا نیروی جوان، محرک و پویای کشوری هستند که دارند چند دهه بعد با دستاورد آن سلاح‌های کشتار جمعی دست و پنجه نرم می‌کنند.
