سالمندان را به حال خود رها نکنید

_ صفحه اینستاگرامی روزنامه همشهری نوشت: سالمندی برای خود تعریف خاص و روانشناسی به‌خصوصی دارد. با افزایش سن، به‌تدریج قوای جسمانی رو‌به تحلیل می‌رود. بد نیست بدانیم برای قوای روحی و روانی هم با افزایش سن، همین اتفاق می‌افتد. بعضی آسیب‌های روانی در سالمندان بیشتر دیده می‌شود؛ مثل افسردگی دوره سالمندی.

 

افسردگی سالمندی هم پایه زیستی دارد و هم پایه محیطی- اجتماعی. عملکرد مغز در سالمندی تغییر می‌کند، ترشحات بعضی انتقال‌دهنده‌های عصبی افزایش پیدا می‌کند و افسردگی حاصل می‌شود. عوامل دیگری هم برای بروز افسردگی سالمندان وجود دارد. فرزندان معمولا سراغ زندگی خود رفته‌اند و سالمندان نسبت به دوران جوانی و میانسالی، تنهاتر شده‌اند. ممکن است بازنشسته باشند، حس کنند در چرخه تولید و فعالیت جایی ندارند و دیگران آن‌ها را به‌حساب نمی‌آورند.

 

سالمندان باید تا جایی که ممکن است، با بقیه اعضای خانواده زندگی کنند و در کنارشان، افرادی را که دوستشان دارند ببینند. موقع صحبت با سالمندان باید به آن‌ها احترام بگذاریم و محبتمان را به‌صورت کلامی نشان دهیم. اگر جمعی شکل می‌گیرد، سالمند هم باید در آن جمع حضور داشته باشد. سالمندان بسیار حساس و زودرنج هستند و همه حرف‌ها را به‌خودشان می‌گیرند. به همین دلیل نوع حرف‌زدن و احترام‌گذاشتن به آن‌ها خیلی مهم است. سالمندان، واکنش‌های اطرافیان را به دقت نظاره می‌کنند تا ببینند چطور با آن‌ها رفتار می‌شود؟ آیا دیگران آن‌ها را تمسخر می‌کنند یا تحویلشان می‌گیرند؟ به همین دلیل هم باید کاملا مراقب رفتارمان با آن‌ها باشیم. بعضی از آن‌ها هم ممکن است گوش سنگینی داشته باشند و، چون حرف‌ها را خوب نمی‌شنوند، گاهی دچار بدبینی و بدگمانی‌ می‌شوند.

 

دلخوشی بزرگ بسیاری از سالمندان، دیدار با خانواده و عزیزانشان است؛ چیزی که ویروس کرونا از همه ما گرفت و البته سالمندان را، تنهاتر از قبل کرد. به همین دلیل هم بسیاری از آن‌ها غمگین و بی‌انگیزه شده‌اند. در کنار رعایت پروتکل‌های بهداشتی، نباید سالمندان را به حال خود رها کنیم.

 

می‌توانیم هر کدام به تنهایی، با رعایت فاصله و نکات بهداشتی، ساعتی به دیدار آن‌ها برویم، اگر کاری از دستمان برمی‌آید، کوتاهی نکنیم و خریدهایشان را انجام دهیم. قرار نیست در خانه سالمندان تجمع کنیم، اما با برنامه‌ریزی می‌توانیم راهی پیدا کنیم که هم کمک‌حال سالمندان باشیم و هم آن‌ها را تنها رها نکنیم. اگر راه دور هستیم، می‌توانیم با تماس تلفنی و به‌خصوص تماس تصویری، مانع دلتنگ‌ترشدن آن‌ها شویم. مهم این است که سالمندان حس کنند موردتوجه هستند و دیگران دوستشان دارند.