دانشگاهیان با حوزه صنعت و اجرا دچار فاصله ارتباطی شدند/ هشدار یک مقام مسئول درباره حالتی که می‌تواند شهر را به مرگ برساند

8:07 - 18 آذر 1399
کد خبر: ۶۸۱۵۶۴
محمدحسین بوچانی گفت: خطرناک‌ترین حالتی که می‌تواند شهر را به مرگ برساند این است که افرادی تصور کنند عقل کل هستند و دانایی تام و تمام دارند و بعد شروع به تصمیم گیری کنند.
محمدحسین بوچانی رئیس مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران درباره اینکه برگزاری جشنواره پژوهش و نوآوری در مدیریت شهری چه کارکرد‌ها و برون داده‌هایی برای مطلوبیت بخشیدن به حیات شهری ایفا خواهد کرد به میزان گفت: شهر‌ها را مبتنی بر روش‌های علمی و بر اساس طراحی ناشی از دانش و پژوهش می‌سازند. اگر بخواهیم یک باغچه‌ای را در قطعه زمینی هزار متری بسازیم اول باید نقشه برداری کرد و بعد طرح آن زده می‌شود و در نهایت معمار بر آن اساس شروع به کار می‌کند. درواقع حتی برای ساخت یک بنای کوچک هم باید از یک معمار یا شهرساز یا بنگاه اقتصادی کمک گرفت و مدام درباره طرح و نقشه و نحوه ساختش فکر کرد. در مدیریت شهر‌ها هم هر چه به پژوهش، علم و نوآوری تکیه شود بیشتر می‌توان به نیاز‌های شهروندان پاسخ داد. در نقطه مقابل اگر در اداره شهر از خردورزی، علم جویی و چاره جویی علمی فاصله بگیریم فرایند تصمیم گیری‌ها به اتاق‌های دربسته نظامات اداری منتقل خواهد شد.

وی با بیان اینکه یک مثال ساده در این رابطه می‌تواند روشن کننده باشد افزود: در شرایطی که زباله‌ها در اثر بارش باران خیس می‌شوند و وزنشان بالا می‌رود و تبدیل به شیرابه می‌شوند این پرسش مطرح می‌شود که قرار گرفتن سطل‌های زباله در سرکوچه منبعث از کدام روش مطالعاتی و پژوهشی بوده و کدام روش علمی چنین چیزی را ثابت کرده است؟ این درواقع ناشی از یک تصمیم مدیریتی است. خطرناک‌ترین حالتی که می‌تواند شهر را به مرگ برساند این است که افرادی تصور کنند عقل کل هستند و دانایی تام و تمام دارند و بعد شروع به تصمیم گیری کنند.

بوچانی ادامه داد: اساسا بنیان علم در شهر بر این است که مجموعه متکثری از دانشگاه‌ها که در حوزه‌های گوناگون اقتصاد، شهرسازی، فرهنگی و عمرانی کار می‌کنند به تعامل با مدیریت شهری بپردازند. در واقع شهر آزمایشگاه کلیدی برای این حوزه‌ها است. اگر کسی بخواهد درباره پسماند تحقیق کند در حال فکردن در رابطه با پسماند شهری است یا اگر کسی در رابطه با چاه‌های فاضلاب فکر می‌کند به سیستم فاضلاب شهری فکر می‌کند. پژوهشگری که در رابطه با تنش آبی و محدودیت منابع آب در تهران فکر می‌کند با مساله توسعه فضای سبز هم مواجه خواهد بود. این دو موضوع در تضاد با هم قرار دارند، اما شهر به مثابه آزمایشگاه به حل چنین مساله و تضادی کمک خواهد کرد.

رئیس مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران ادامه داد: متاسفانه مساله‌ای که ما در کشورمان داریم وجود شکاف میان دانشگاه‌ها با نهاد‌های اجرایی است و دانشگاهیان ما بنا به دلایل مختلف با حوزه صنعت و حوزه اجرا دچار فاصله ارتباطی شده اند. نوع عمل مدیران اجرایی به گونه‌ای است که مثلا وقتی بارندگی اتفاق می‌افتد می‌خواهند به سرعت مانع آب گرفتگی معابر و تجمیع آب فاضلاب شوند. درواقع مسوولان اجرایی نیاز روزانه را می‌بینند درحالی که اهل علم معمولا بلندمدت فکر می‌کنند. اگر این دو طیف کنار هم قرار بگیرند ما خواهیم توانست به روش‌های نوآورانه برای حل مسائل شهری برسیم.

بوچانی درباره هدف از برگزاری جشنواره پژوهش و نوآوری در مدیریت شهری گفت: این جشنواره به دنبال این است تا افرادی که در دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی و موسسات دانش بنیان و استارت آپ‌ها برای حل مشکلات شهری راه حل‌هایی عرضه می‌کنند را سالی یک بار کنار مدیران اجرایی بگذارد و در شهرداری به عنوان دستگاه اجرایی زمینه ارتباط گیری با پژوهشگران فراهم شود. ما دنبال این هستیم که مسائلمان را با پژوهشگران در میان بگذاریم و راه حل آن‌ها را برای مسائل شهری دریافت کنیم. البته من مدعی نیستم جشنواره‌هایی از این دست قرار است به انقلابی در عرصه مدیریت شهری بدل خواهند شد، ولی حتما به مدیریت دانش و راه حل‌ها و به ارائه گفتگوی مشترک بین پژوهشگران و مدیران اجرایی کمک می‌کند. در فقدان چنین جشنواره‌هایی ما با اغتشاش ارتباطی و شکاف ارتباطی بیشتری مواجه خواهیم بود؛ بنابراین تلاش این جشنواره این است که به مدیریت دانش و راه حل‌هایی برای حل مسائل شهری بپردازد.
دانشگاهیان با حوزه صنعت و اجرا دچار فاصله ارتباطی شدند/  هشدار یک مقام مسئول درباره حالتی که می‌تواند شهر را به مرگ برساند

بوچانی با بیان اینکه جشنواره‌ای که امسال برگزار خواهد شد به پنج حوزه اهتمام خواهد داشت افزود: یکی از این پنج حوزه پایان نامه‌هایی است که در مقطع دکتری و فوق لیسانس در رابطه با مسائل شهری نوشته می‌شود. شما می‌دانید در اکثر دانشگاه‌های معتبر دنیا و در خیلی از شهر‌های دنیا وقتی یک دانشجو می‌خواهد پایان نامه اش را بنویسد حتما به یک نهاد اجرایی یا صنعتی خاص مراجعه می‌کند و می‌گوید من می‌خواهم این مساله شما را واکاوی کنم. اساسا دانشگاه‌ها به خاطر چنین اهدافی شکل گرفته اند و فارغ از نهاد‌های صنعتی یا اجرایی نیستند. آن فردی که فوق لیسانس یا دکتری می‌گیرد حتما یک مساله‌ای در ارتباط با جامعه را باید مورد واکاوی قرار دهد و به آن فکر کند. این جشنواره‌ها هم به همین موضوع کمک می‌کنند.
 
بیشتر بخوانید:
تاب آوری شهری رویکرد اصلی جشنواره پژوهش و نوآوری

وی افزود: کتاب‌ها هم همین طور هستند. خیلی از کتاب‌هایی که نوشته می‌شوند دربردارنده راه حل‌های بدیع و خوب برای حل مسائل شهری هستند. البته این جشنواره ما صرفا در رابطه با مسائل شهری است و به مسائل غیرشهری ورود پیدا نمی‌کند. اگر پایان نامه‌هایی هم با موضوع پزشکی و مواردی از این قبیل به جشنواره راه پیدا کرده ارتباط آن‌ها با ما صرفا در شانزده محور مدیریت شهری است.

وی با بیان اینکه حوزه بعدی درباره مقالات است گفت: ممکن است مقاله‌ای باشد که به یک راه حل، روش یا تکنیک برای حل یک مساله شهری رسیده باشد. من با یک مثال می‌خواهم روشن کنم که چرا برگزاری چنین جشنواره‌هایی ضرورت دارد. الان ما در تهران حدودا شش هزار تن زباله در روز تولید می‌کنیم. قریب بیست تا بیست و پنج درصد این زباله‌ها را آب تشکیل می‌دهد که نزدیک به پانزده درصد آن آب میان بافت است. یعنی آن هندوانه‌ای که من و شما مصرف می‌کنیم آن بافتش را که جدا می‌کنیم آب میان بافتی است. اما همه ما در خانه هایمان سینک ظرف شویی داریم که مثلا تفاله چایی را در آن می‌ریزیم. تصور کنید مانند یک دستگاه آبمیوه گیری با یک فشار آب‌های مانده وارد سیستم فاضلاب شده و بعد زباله‌ها را به صورت نیمه‌تر وارد پلاستیک کنیم. با این روش درصد قابل ملاحظه‌ای از زباله‌های تهران کم خواهد شد. این مورد ساده‌ای محسوب می‌شود و تکنولوژی چندان پیشرفته‌ای هم ندارد.

وی ادامه داد: ما دو میلیون و پانصدهزار واحد در شهر تهران داریم که اگر شهرداری به صورت مجانی این تکنولوژی ساده را به شهروندان تهرانی عرضه کند روزانه حدود ده تا پانزده درصد زباله تهران کاهش پیدا می‌کند. این فرایند کاهش زباله در یک افق بلند مدت خواهد توانست از فشار به محیط زیست کم کند و حجم شیرابه‌ها که خطرناک‌ترین نوع زباله هستند را کاهش دهد. تحقق این هدف مستلزم نوعی اندیشه و چاره جویی است. انجام چنین کاری را نباید از پیمانکار یا از کسی که صرفا یک بنگاه اقتصادی دارد انتظار داشته باشیم. این موارد جزو کار‌های نوآورانه و خلاقانه است. البته این کار ساختن یک ابرکامپیوتر خاصی که همه را به شگفتی وادارد نیست. گاه اصلاح یک فرایند است. ما گاهی راه را گم می‌کنیم. این جشنواره‌ها در پی این راه حل‌های ساده برای به‌گشت زیست شهری هستند و انشالله بتوانند کمکی به حل مشکلات و مسائل شهری تهران بکنند.
 
 

ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *