آشنایی با معلولی که همکار پیکاسو بود
- ژرژ براگ، در ۱۳ ماه مه ۱۸۸۲ درآرژوانتوی فرانسه به دنیا آمد و در سپتامبر ۱۹۶۳ در ۸۱ سالگی درگذشت.
براک با اینکه به سنی رسیده بود که در این سن کمتر کسی قادر است کار هنری عرضه کند، همچنان به کار ادامه می‌داد و لحظه‌ای سه پایه نقاشی را ترک ننمود.
سه پایه نقاشی برایش حکم همه چیز را داشت و از این جهت ما او را با مونه مقایسه می‌کنیم، در حالی که چشمش دیگر قادر نبود جایی را ببنید به نقاشی ادامه می‌داد.
براگ عشق به نقاشی را از پدر، همچنین پدر بزرگش به ارث برده بود دوران کودکی وی در آرژوانتوی سپری شد. در آنجا تعملیات اولیه را از بودین و کورود و سپس تعلمیات اصلی را از رائول درفی فرا گرفت.
براگ در ۲۳ سالگی اولین تابلوی نقاشی خود را که به سبک کوبیسم کشیده بود به معرض نمایش گذاشت که سبب شد شهرتی هم‌پایه سزان کسب کند. بعضی از آثار او که از ۵۰ سال پیش باقی مانده نمودار هنر بومی است.
تا ۴۰ سالگی بیشتر آثارش را دور نما‌های مختلف تشکیل می‌دادند. تحول در کار وی از زمانی آغاز شد که همکاری خود را با پیکاسو شروع کرد، این دو از پایه گذاران نقاشی کوبیسم بودند، زیرا در مورد این همکاری گفته بود:
«ما دو نفر از هر نظر به یکدیگر شباهت داشتیم و تنها دو اختلاف میان ما موجود بود یکی این که تابلو‌های پیکاسو روزگار صلح را به خاطر می‌آورد و من که در جنگ ۱۹۱۴- ۱۹۱۸ شرکت کرده بودم صحنه‌های آن را که برای مردم تازگی داشت مجسم می‌کردم.»
تعدادی مجسمه، قلمکاری روی لوح‌های گچی و نقش برجسته‌های گچی نیز توسط او کار شده است. براگ در «بی ینال ونیز» که در ۱۹۴۸ تشکیل شد جایزه بزرگ را برد.
او ترجیح می‌داد که در سکوت مطلق کار کند به سینما علاقه نداشت، تلویوزیون هم نتوانسته بود توجه او را نسبت به خود جلب کند در جوانی به بوکس علاقه زیادی داشت. آندره مالرر او را قسمتی از افتخارات فرانسه می‌دانست.
تابلو‌های براگ میلیون‌ها قیمت دارد. از دوچرخه سواری لذت می‌برد و در ۱۹۰۰ با دوچرخه از هانور به پاریس آمد و خاطره این سفر را هیچ گاه از یاد نمی‌برد. آثاری از او در بال، بوفالو، شیکاگو، کلیولند، گلاسکو، لیهاور، لندن، نیویورک، فیلادلفیا، پراگ، سان فرانسیسکو، استکهلم و جا‌های دیگر از جمله چندین موزه فرانسوی وجود دارد.
در حالی که ۵۰ سال قبل مردم هنر دوست کار او را تخطئه می‌کردند، در هنگام مرگ تشییع جنازه او باشکوه و جلال بی نظیر برگزار شد.
