چرا باشگاه‌های بزرگ ایران وابسته به بازیکن هستند؟
یکی از دغدغه‌های اخیر طرفداران استقلال و پرسپولیس جدایی برخی ستاره‌ها از این دو تیم است. تقویت تیم‌های پایه و مدیریت و هدایت صحیح تیم به سمت موفقیت می‌تواند راهگشای باشگاه‌های ایرانی برای کم شدن اتکای آن‌ها به ستاره‌ها و حفظ جایگاه پرقدرت تیم در صورت خروج چند ستاره از ترکیب باشد.
_ مشرق نوشت: یکی از دغدغه‌های اخیر طرفداران استقلال و پرسپولیس جدایی برخی ستاره‌ها از این دو تیم بود. به ویژه علی کریمی که این اواخر تقریبا با روح و روان استقلالی‌ها بازی کرد. یک روز از بازی در ترابزون اسپور خبرش می‌رسید و روز بعد از ماندن در استقلال و در نهایت هم به یک تیم ته جدولی در قطر به نام اف سی قطر پیوست. همان تیمی که دست روی بشار رسن گذاشت و حتی خبر قرارداد بستن ستاره عراقی پرسپولیس با این تیم هم منتشر شد که با مخالفت سرخپوشان این اخبار تکذیب گردید.
در اینکه علی کریمی و مهدی ترابی و شجاع خلیل زاده و ... بازی در تیم‌های بعضاً ضعیف قطری را به بازی در تیم‌های قهرمان و نایب قهرمان فصل قبل لیگ برتر ایران ترجیح می‌دهند، تا برای روز‌های پیری اش اندوخته مالی کسب کنند بحثی نیست. بحث اصلی در این باره است که چرا باشگاه‌هایی با عنوان باید تا این حد وابسته به یک بازیکنشان باشند و منت این بازیکنان را برای ماندن بکشند؟!
دو فصل قبل کریستیانو رونالدو از رئال مادرید جدا شد، ولی همان تیم بدون ستاره پرتغالی توانست در فصل بعد لالیگا قهرمانی را بدست بیاورد و نشان داد تیم به یک بازیکن وابسته نیست. این موضوع باید در استقلال و خیلی از تیم‌های دیگر کشورمان هم به درستی اجرا شود. آن چنان که در جمع همه تیم‌های لیگ برتری تنها باشگاه فولاد است که می‌بینیم با تکیه بر آکادمی خوب و سازنده‌ای که دارد هر ساله تعدادی بازیکن از دست می‌دهد و در عوض تعدادی بازیک از رده‌های امید یا جوانان به تیم بزرگسالانش وارد می‌شوند که در پایان فصل همان‌ها خریداران خودشان را پیدا می‌کنند.
واقعیتی ساده که حتی با کپی برداری از باشگاه‌های موفق یا لیگ‌های رو به رشد می‌توان از آن استفاده کرد، ولی هرگز توجهی به این بخش از ماجرا نمی‌شود که اگر آکادمی فوتبال در باشگاه‌ها پویا باشد و به جای جذب بازیکن پولی و یا بازی دادن آن‌ها روی چمن مصنوعی با بدترین امکانات باعث از دست رفتن استعداد‌های بیشمار فوتبال مان نشویم. فوتبالی که در هر بخش از این کشور استعداد‌هایی با ویژگی‌های خاص در آن موج می‌زند، ولی کسی نیست از آن‌ها استفاده کند.
از طرفی موضوع مدیریت و هدایت تیم هم شرط است. هنوز به یاد داریم پرسپولیس برانکو را که با جدایی ستاره‌هایی مانند وحید امیری، سروش رفیعی، محسن مسلمان و رامین رضاییان در فصلی که پنجره نقل و انتقالاتی این تیم بسته بود، اما همان تیم با نیمکتی خلوت و کلی مصدوم تا فینال لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۸ پیش رفت؛ بنابراین این خود باشگاه‌ها هستند که می‌توانند نسبت به میزان وابستگی شان به ستاره‌ها تعیین کننده شرایط خود و تیم شان باشند. اینکه این همه منتظر بازیکن بمانند تا فرصت برای جذب مهره‌های هم پست فلان بازیکن را از دست بدهند یا اینکه بلافاصله یک بازیکن از جمع نفرات آکادمی را جایگزینش کنند. البته مرور زمان نشان داده تیم بزرگ به بازیکن وابسته نمانده و نمی‌ماند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
