تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۳۳

وَیَوۡمَ یَحۡشُرُهُمۡ جَمِیعٗا ثُمَّ یَقُولُ لِلۡمَلَـٰٓئِکَةِ أَهَـٰٓؤُلَآءِ إِیَّاکُمۡ کَانُواْ یَعۡبُدُونَ ۴۰
(و یاد آر از آن) روزى که خدا همۀ مردم را به عرصۀ محشر جمع آورد آن گاه به فرشتگان گوید: آیا این گروه شما را معبود خود مى گرفتند؟

قَالُواْ سُبۡحَٰنَکَ أَنتَ وَلِیُّنَا مِن دُونِهِمۖ بَلۡ کَانُواْ یَعۡبُدُونَ ٱلۡجِنَّۖ أَکۡثَرُهُم بِهِم مُّؤۡمِنُونَ ۴۱
فرشتگان گویند: بار الها، تو از هر شرک و نقصى پاک و منزّهى، تو خدا و یاور مایى نه ایشان، بلکه اینان جنّ و شیاطین را مى پرستیدند و به طورى که اکثرشان گرویدۀ به آن‌ها بودند

فَٱلۡیَوۡمَ لَا یَمۡلِکُ بَعۡضُکُمۡ لِبَعۡضٖ نَّفۡعٗا وَلَا ضَرّٗا وَنَقُولُ لِلَّذِینَ ظَلَمُواْ ذُوقُواْ عَذَابَ ٱلنَّارِ ٱلَّتِی کُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ ۴۲
(و به مشرکان خطاب شود) پس امروز شما هیچ مالک نفع و ضرر یکدیگر نیستند و ما آنان را که ظلم و ستم کردند گوییم: اینک بچشید عذاب آتشى را که تکذیب آن مى کردید

وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَیۡهِمۡ ءَایَٰتُنَا بَیِّنَٰتٖ قَالُواْ مَا هَٰذَآ إِلَّا رَجُلٞ یُرِیدُ أَن یَصُدَّکُمۡ عَمَّا کَانَ یَعۡبُدُ ءَابَآؤُکُمۡ وَقَالُواْ مَا هَٰذَآ إِلَّآ إِفۡکٞ مُّفۡتَرٗىۚ وَقَالَ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ لِلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِینٞ ۴۳
و، چون (توسط رسول) بر کافران آیات روشن ما تلاوت شود گویند: این شخص جز آنکه مردى است که مى خواهد شما را از آنچه پدرانتان مى پرستیدند برگرداند هیچ مزیّت دیگرى ندارد و نیز گفتند: این قرآنش هم جز آنکه خود فرابافته (و به دروغ به خدا نسبت مى دهد) چیز دیگرى نباشد و کافران، چون آیات حقّ بر (هدایت) آن‌ها آمد گفتند که این کتاب جز آنکه سحرى آشکار است چیز دیگرى نیست

وَمَآ ءَاتَیۡنَٰهُم مِّن کُتُبٖ یَدۡرُسُونَهَاۖ وَمَآ أَرۡسَلۡنَآ إِلَیۡهِمۡ قَبۡلَکَ مِن نَّذِیرٖ ۴۴
در صورتى که ما هیچ کتاب و سندى که آن را بخوانند (و به آن سند تکذیب تو کنند) و یا رسولى پیش از تو (که به قول او بر ردّ تو دلیل آرند) بر این مشرکان نفرستادیم

وَکَذَّبَ ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِهِمۡ وَمَا بَلَغُواْ مِعۡشَارَ مَآ ءَاتَیۡنَٰهُمۡ فَکَذَّبُواْ رُسُلِیۖ فَکَیۡفَ کَانَ نَکِیرِ ۴۵
و کفار پیش از اینان هم پیغمبرانشان را تکذیب کردند و این کافران امت تو به عشر آنچه به آن گذشتگان دادیم (از ثروت و جاه) نرسیدند، پس آن‌ها که رسولان مرا تکذیب کردند چگونه به عذاب من گرفتار شدند (اینان هم مانند آنان به کیفر مى رسند)

قُلۡ إِنَّمَآ أَعِظُکُم بِوَٰحِدَةٍۖ أَن تَقُومُواْ لِلَّهِ مَثۡنَىٰ وَفُرَٰدَىٰ ثُمَّ تَتَفَکَّرُواْۚ مَا بِصَاحِبِکُم مِّن جِنَّةٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا نَذِیرٞ لَّکُم بَیۡنَ یَدَیۡ عَذَابٖ شَدِیدٖ ۴۶
بگو که من به یک سخن شما را پند مى دهم و آن سخن این است که شما خالص براى خدا دو نفر دو نفر با هم یا هر یک تنها قیام کنید و (دربارۀ من) عقل و فکرت کار بندید تا به خوبى دریابید که صاحب شما امت را جنون نیست، او جز این نیست که رسول خداست و از عذاب سخت روز قیامت که شما را در پیش است مى ترساند

قُلۡ مَا سَأَلۡتُکُم مِّنۡ أَجۡرٖ فَهُوَ لَکُمۡۖ إِنۡ أَجۡرِیَ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِۖ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیۡءٖ شَهِیدٞ ۴۷
باز بگو: آنچه من از شما مزد رسالت خواستم آن هم براى شما باشد (یعنى هرگز مزدى از شما نخواسته و نمى خواهم و شاید معنى این باشد که مودّت و حبّ ذوى القربى که از شما مزد رسالت خواستم آن هم براى ثواب و سعادت خود شماست) تنها پاداش (رسالت) من بر خداست و بس، و او بر هر چیز دانا و گواه است

قُلۡ إِنَّ رَبِّی یَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَّـٰمُ ٱلۡغُیُوبِ ۴۸
باز بگو: خداى من حق را (به وحى بر من) القا مى فرماید و او به اسرار عوالم غیب آگاه است