بحران بشردوستانه در اردوگاه‌های پناهجویی در اروپا؛ سرگردانی آوارگان در جزیره «لسبوس»
وضعیت بحرانی و غیرانسانی اردوگاه های پناهجویان در کشورهای اروپایی، بحرانی خودخواسته با مقاصد سیاسی است.
– وقوع اتفاقات و حوادث غیرانسانی در اردوگاه‌های پناهجویی در اروپا مانند آنچه که در اردوگاه «موریا» در جزیره «لسبوس» یونان رخ داد، این سوال را ایجاد می‌کند که چرا کشورهای پذیرنده و میزبان مهاجرانی که عمدتا از جنگ فرار کرده و به این کشور‌ها پناه آورده اند، این گونه بی توجه برخورد می‌کنند.
به گزارش «الجزیره و یورو استات»، وضعیت نامناسب این اردوگاه‌ها که به صورت ازدحام جمعیت، عدم امکانات بهداشتی، ... خود را نشان می‌دهد، با نگاهی به وضعیت اقتصادی کشورهای اروپایی، عجیب می‌نماید.
تامین منابع مالی و نیاز‌های سازمانی و لجستیکی برای کشورهای قاره اروپا، قاعدتا نباید موضوع دشواری باشد.
با گذشت زمان و به موازات تشدید بحران بشردوستانه در کشورهای مبتلا به جنگ، شرایط این اردوگاه‌ها نیز رو به وخامت می‌رود و روزانه تصاویر مختلفی از آتش زدن این اردوگاه ها، ضرب و شتم پناهجویان با باتوم، استفاده از گاز اشک آور علیه آنها و اعتراض‌های افراد عصبانی از حضور پناهجویان در منطقه محل سکونتشان منتشر می‌شود.
وقوع این اتفاق‌ها در ثروتمندترین بخش مسکونی کره زمین را باید نتیجه شرم آور مدیریت و راهبری مدیریت پناهجویان در کشورهای میزبان دانست؛ سیاستمدارانی که سیاست‌های هراس افکنی و کوته بینانه را در پیش گرفته اند تا به زعم خود امتیاز سیاسی از مردم خود بگیرند؛ این سیاست‌ها عبارتند از اقدامات سرکوبگرانه، اخراج جوانان پناهجویی که حتی زبان آنها را نیز نمی‌دانند.
اقدامات این چنینی به موازات عدم اجرای طرح مسکن ارزان قیمت که سبب بازسازی اروپا پس از جنگ جهانی دوم شد، منجر به بروز راست گرایی افراطی شده که مردم کشور میزبان را علیه پناهجویان تحریک می‌کند.
آنچه در این اردوگاه‌ها می‌گذرد، به صورت خلاصه در رنج و آزار پناهجویان، خودکشی آنان و البته به ویژه خودکشی کودکان، آزار و اذیت زنان، قاچاقچیان انسان و رشد مافیاست.
همه این مصائب به دلیل کاهش یا توقف حمایت‌های اجتماعی از پناهجویان فرصت بروز و ظهور می‌یابند؛ بنابراین عجیب نیست که بیرون از این اردوگاه‌ها و کمپها، مافیا و گروه‌های مسلح قاچاق برای دست یافتن به درآمد میلیون دلاری ماهانه، به سوءاستفاده از پناهجویان ناامید دست بزنند.
به گزارش «یوروپُل»، طی ۵ سال گذشته حدود ۱۰ هزار کودک ناپدید شدند.
زندگی در کانتینر‌ها و چادر‌های موجود در اردوگاه‌های اضطراری که فقط امکانات شست و شو و پخت و پز مشترک در آنها فراهم شده، راه حلی برای رفع بحران نیست.
پناهجویان غیر از تامین نیاز‌های اولیه خود خواستار حفظ هویت و شخصیت خود به عنوان یک انسان هستند.
شاید بتوان موضوع وخامت اوضاع در اردوگاه‌های پناهجویان در کنیا، اتیوپی، اردن و ... را به نحوی با استناد به بحران مالی این کشور‌ها توجیه کرد، اما فراهم کردن امکانات در اردوگاه‌ها و کمپ‌های اروپایی به هیچ عنوان توجیه پذیر نیست.
اروپا که از سال ۲۰۰۹ شاهد کاهش جمعیت در سن کار خود است، می‌تواند با استفاده از پتانسیل پناهجویان، با این بحران مقابله کند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
