حمله اتمی آمریکا به هیروشیما و ناکازاکی؛ کشتاری بی سابقه در جهان
- پایگاه بولتین در گزارشی می گوید صدمات غیر قابل تفکیک وارده به شهرها، همراه با اختلالات موجود در جبهه ژاپن در زمان جنگ، بدان معناست که هرگز آمار دقیقی ارائه نشده است.
در اوایل سال ۱۹۴۵، بسیاری سعی کردند تعداد جانباختگان را تخمین بزنند، اما فقط تعداد جانباختگان حاصل از انفجار‌های بمب اتم به تنهایی کافی نیست، بلکه تعداد افرادی که بر اثر تاثیرات ناشی از انفجار این دو بمب جان خود را از دست داده اند، هم اهمیت دارد.
آمار کشته شدگان از ۱۱۰ هزار نفر (اعلام شده توسط ارتش آمریکا) تا ۲۱۰ هزار نفر متغیر است.
هدف آمریکا از این بمباران نمایش قدرت ویرانی خود با استفاده از بمب اتمی برای نابودی کامل یک شهر به ژاپن، شوروی و تمام دنیا بود.
این بمب‌های ویران کننده به قدری آتش و دود تولید کرده بودند که حتی چندین ساعت بعد از انفجارها، هواپیما‌های شناسایی که برای عکس برداری از میزان تخریب این شهرها اعزام شده بودند به دلیل دود زیاد قادر به ثبت تصاویر از این شهرها نبودند.
حتی کسانی که به صورت زمینی این منطقه را دیدند تصور می‌کردند که این ویرانی‌ها حاصل چندین حمله و بمباران هستند و نه یک بمب.
این مناظر پس از بمباران افراد را به دلیل ویرانی کامل به شوک فرو برده بود.
روز ۸ آگوست (دو روز پس از بمباران هیروشیما)، تصاویر هوایی از هیروشیما نشان دهنده تخریب ۶۰ درصدی این شهر بر اثر اصابت بمب اتمی بود.
طبق برخی تخمین ها، ۲۰۰ هزار نفر از ۳۴۰ هزار ساکن این شهر کشته و مجروح شدند.
رابرت اوپن هیمر، فیزیکدان آمریکایی در سال ۱۹۵۴ خطاب به دولت آمریکا گفته بود: آیا شما نمی‌دانستید که بمباران اتمی در اهداف مورد نظرتان هزاران نفر را می‌کشد و مصدوم می‌کند؟ آیا شما وجدان اخلاقی دارید؟
این صرفاً نشان می‌دهد که نخستین ارزیابی‌ها تا چه حد متفاوت است.
بسیاری از افراد در روز حادثه و بسیاری دیگر طی روز‌ها و ماه‌های بعدی جان خود را از دست دادند.
گروه‌های مختلفی در مورد تاثیرات طولانی مدت این دو بمباران و مواد رادیو اکتیو تحقیق و پژوهش کردند.
در یکی از این پژوهش ها ۳۶ هزار نفر از بازماندگان مورد بررسی قرار گرفتند.
بر اساس یافته‌های این پژوهش، ۱۳ درصد از بازماندگان تا سال ۱۹۹۰ بر اثر سرطان جان باختند.
