آیا پلاسکوها و سینا اطهر‌ها در تهران تکرار می‌شوند؟
حادثه خبر نمی‌کند؛ صبح روز گذشته پاساژ علاءالدین با حادثه‌ای حریقی روبه‌رو شد که اگرچه مسئولان آتش نشانی به موقع رسیدند و اطفا حریق خسارت مالی و جانی چندانی نداشت، اما پرسشی که وجود دارد این است که تا چه زمانی باید در این زمینه نگران باشیم و عملا کاری در این خصوص صورت نگیرد.
درست همین ماه گذشته بود که یکی ازمراکز درمانی در تهران به خطر عدم توجه به هشدار‌های سازمان آتش نشانی با حریقی روبه‌رو شد که عملا جان ۱۹ نفر از شهروندان را گرفت و شاید اگر به موقع با این مساله برخورد شده بود، با چنین اتفاقی روبه‌رو نمی‌شدیم.
گویی باید حتما حادثه‌ها صورت بگیرد و فردی جان و مال خود را از دست بدهد، تا ما در این زمینه آگاه شویم و عملا اتفاق جدی در این خصوص انجام شود.
در هفته گذشته یکی از اولین جلسه‌های برای رسیدگی به وضعیت مدیریت بحران در تهران تشکیل شد که بسیاری از مسئولان در این جلسه موضوعات مالی و عدم هماهنگی را از جمله مشکلات عدیده در این مساله حتی در برابر وقوع حوادثی همچون سیل و زلزله عنوان کردند، اما موضوع اینجاست که مشکل این مساله بحث مالی و عدم هماهنگی‌ها در این خصوص نیست و بیشتر فراموشی موقتی مسئولان است که باعث واکنش‌های لحظه‌ای و آنی آنان به اتفاقات مختلف می‌شود.
از حادثه پلاسکو چندسال می‌گذرد و اگرچه برخورد با ساختمان‌های ناایمن در سال‌های اخیر سرعت گرفته، اما همچنان شاهد وقوع حوادثی همچون پلاسکو هستیم و مشخص نیست چه اتفاقی دیگری باید در این زمینه بیفتد تا این مساله را جدی بگیریم.
شاید پلاسکو را بتوان رکوردار تذکرات و اخطار‌های داده شده از سوی سازمان آتش نشانی در خصوص ناامن بودن این ساختمان دانست، اما متاسفانه توجهی به این مساله نشد و درست در ساعات ابتدای روز ۳۰ دی ماه سال ۱۳۹۵ شاهد اتفاق ناگواری در این ساختمان بودیم.
از آن روز تاکنون وعده و وعید‌های بسیاری در این خصوص داده شد که از بروز چنین اتفاقاتی در تهران جلوگیری می‌شود، اما متاسفانه به زعم نزدیک گذشت چند سال از آن اتفاق هنوز باید دلمان بلرزد که کدام ساختمان در تهران امروز ممکن است به سرنوشتی مشابه پلاسکو دچار شود.
در این شرایط به نظر می‌رسد همچنان از حادثه پلاسکو عبرت نگرفته‌ایم که باز هم شاهد وقوع اتفاقی در سینااطهر و از دست رفتن جان شهروندانمان بودیم. اتفاق مهم در حادثه اخیر صورت گرفته در سینااطهر این بود که به گفته سازمان آتش نشانی نزدیک به ۴ بار اخطار به این ساختمان اخطار داده شده بود، اما توجهی به این مساله انجام نشد.
کارشناسان معتقدند که برخورد فصلی، لحظه‌ای و احساسی مسئولان موجب شده است که نتوان نسبت به اظهارات آنان در این زمان‌ها توجه کرد و عملا حرف و گفته‌ها در حد سخن و اظهارنظر باقی می‌ماند و کاری در این خصوص انجام نمی‌شود.
اگرچه مسئولان و نمایندگان مجلس بار‌ها در این زمینه اعلام کرده‌اند که خلاء قانونی در این مساله وجود ندارد، اما مسئولان مدیریت شهری وجود اتفاقاتی را معلول نبود قانون مناسب در برخورد با این مسائل می‌دانند، در این شرایط به نظر می‌رسد هرکس از وظیفه خود در این زمینه اجتناب می‌کند که با چنین وضعیتی روبه‌رو شده‌ایم.
فراموش نکنیم که زلزله در کمین تهران است و با چنین وضعیتی تنها باید دست به دعا برداریم که در تهران زلزله وقوع نپذیرد، چراکه ساختمان‌های تهران بدون هیچ گونه زمین لرزه‌ای هم ایمن نیستند و امکان وقوع هرگونه اتفاقی در آنان وجود دارد.
در این شرایط باید همه مسئولان دست به دست یکدیگر بدهند و برای مدیریت بحران چنین وضعیت‌هایی فکری اساسی کنند. جلساتی که از هفته گذشته در این خصوص آغاز شده، اتفاقات مبارکی است که می‌تواند در این زمینه موثر باشد، اما کافی نیست و همه باید در این زمینه پای کار بیایند.
فراموش نکنیم تصمیم‌گیری درباره این مسائل همچون دیگر معضلات شهری نیست که بگوییم هنوز وقت داریم برای آن راهکار اجرایی بنویسیم و زلزله و حادثه‌ها خبر نمی‌کنند و درست زمانی که فکرش را نمی‌کنیم سر از راه می‌رسند.
در پایان باید به این مساله تاکید کرد که اگر امروز به فکر چنین مسائلی نباشیم، باید انتظار فروریختن پلاسکوها، سینااطهر‌ها را در پاساژ‌های همچون علاءالدین و ۳۴ هزار ساختمان‌های ناامن تهران داشته باشیم و آن زمان دیگر هیچ کاری از دست هیچ کس برنمی‌آید. امروز هم برای عمل کردن دیر است پس‌ای کاش هرچه زودتر برای این مساله فکری اساسی کنیم.
