حضور نفتکشهای ایران در سواحل ونزوئلا؛ شکستی دیگر در کارنامه کاخ سفید
- «دونالد ترامپ»، رییس جمهور آمریکا، از زمان آغاز به کار خود در کاخ سفید سیاستهای ضد ایرانی و وعدههایی را که در کمپین انتخاباتی خود درباره آنها سخن گفته بود دنبال کرد؛ وی در ماه می سال ۲۰۱۸ (اردیبهسشت ۹۷) خروج آمریکا را از توافق هستهای ایران اعلام کرد.
همزمان با خروج از توافق هسته ای، ترامپ تحریمها علیه ایران را احیا کرد و کمپین موسوم به «فشار حداکثری» علیه ایران را به راه انداخت.
دولت آمریکا اهداف متوهمانه خود از این اقدامات را «کشاندن ایران به پای میز مذاکره»، «به صفر رساندن صادرات نفت ایران» و ادعاهای بی اساس دیگری مانند «تغییر رفتار ایران در منطقه» عنوان کرد.
از سوی دیگر ونزوئلا و دولت مشروع این کشور از جمله اهداف ترامپ در آمریکای لاتین به شمار میرفت؛ واشنگتن طی حدود ۳.۵ سال اخیر طیف گستردهای از اقدامات را برای برکناری دولت «نیکلاس مادورو» به کار گرفت؛ از تلاش برای کودتا گرفته تا تحریمهای شدید.
طی سالهای اخیر ایران و ونزوئلا هدف تحریمهای آمریکا قرار گرفته و این کشور در راستای دست یافتن به اهدف خود دست به اقدامات خرابکارانه بسیاری زده است.
در ونزوئلا دولت آمریکا با حمایت از «خوان گوایدو»، سرکرده شورشیان در این کشور، تلاشهای بسیاری برای سرنگونی دولت مادورو کرد؛ جدیدترین مورد آن به هفتههای اخیر مربوط میشود که طی آن دهها نفر برای انجام کودتا قصد ورود به ونزوئلا را داشتند که با اقدام نیروهای امنیتی ونزوئلا، این کودتا خنثی و چندین نفر نیز دستگیر شدند.
در کنار این شکستهای متوالی برای دولت آمریکا، شاید بتوان همکاری اخیر ایران و ونزوئلا در زمینه سوخت را بزرگترین شکست برای سیاست خارجی ترامپ بر شمرد.
اخیرا ایران اقدام به اعزام ۵ فروند کشتی حامل سوخت و فرآوردههای نفتی به ونزوئلا کرد که انتشار خبرهای مربوط به اعزام این نفتکشها، با خشم و واکنش مقامهای آمریکا همراه شد.
مقامهای آمریکا همانند گذشته اقدام به تهدید و مطرح کردن ادعاهای بی اساس در این زمینه کردند، اما این ادعاها با پاسخ مقامهای ایران و ونزوئلا مواجه شدند؛ نفتکشهای ایرانی بدون توجه به این تهدیدها به مسیر خود به سمت ونزوئلا ادامه دادند و کاراکاس نیز اعلام کرد که از طریق دریایی و هوایی این نفتکشها را اسکورت خواهد کرد.
واشنگتن ابتدا مدعی شد که در حال بررسی پاسخ مناسب به این اقدام است و سپس رسانههای آمریکایی مدعی شدند که نیروی دریایی این کشور ۴ ناو جنگی را به همراه هواپیمای «پی ۸ پوسایدون» را به منطقه کارائیب اعزام کرده است.
اما این تهدیدها تاثیری در برنامه حرکت کشتیهای ایرانی نداشت و ۵ نفتکش «فورچون»، «فارست»، «پتونیا»، «فاکسون» و «کلاول» طبق برنامه ریزی انجام شده به مسیر خود ادامه دادند.
در این بین وزارت خارجه ایران با ارسال نامهای به «آنتونیو گوترش» «دبیر کل سازمان ملل، درباره هرگونه ایجاد مزاحمت برای نفتکشهای ایرانی به آمریکا هشدارداد.
روزنامه واشنگتن پست همزمان با ورود نفتکشهای ایرانی به منطقه کارائیب، در گزارشی نوشت «لحن مقامهای آمریکا درباره رویارویی مستقیم با نفتکشهای ایرانی ملایمتر شده است.»
این روزنامه آمریکایی تحریم را پاسخ احتمالی آمریکا به ارسال سوخت ایران به ونزوئلا توصیف کرد.
نشریه «وال استریت ژورنال» نیز در گزارشی به نقل از مقامهای آمریکایی مدعی شد «واشنگتن برای جلوگیری از ارسال سوخت ایران به ونزوئلا تحریم تهران را بررسی میکند.»
با وجود تمامی این تهدید و ادعاها، نفتکش «فرچون» با پرچم ایران روز یکشنبه وارد آبهای ونزوئلا شد و نیروی دریایی و هوایی این کشور اقدام به اسکورت این نفتکش کردند؛ روز دوشنبه نیز نفتکش فارست و روز سه شنبه نیز نفتکش پتونیا وارد منطقه ویژه اقتصادی شدند.
مقامهای ونزوئلا از جمله رییس جمهور، وزیر نفت و خارجه این کشور به دلیل ارسال سوخت به این کشور از ایران قدردانی کردند و همزمان با رسیدن نفتکشهای ایران به ونزوئلا، کاربران رسانههای اجتماعی در ونزوئلا تصاویری از به اهتزاز در آمدن پرچم ایران در کاراکاس و ادای احترام به آن منتشر کردند.
این همکاری ایران و ونزوئلا نشان داد که سیاستهای دولت آمریکا بار دیگر نتیجه عکس داشته و به نزدیک شدن ۲ کشور ایران و ونزوئلا و اتحاد آنها در برابر آمریکا منتهی شد.
بسیاری از رسانهها و مقامهای کشورهای جهان به این همکاری اشاره کرده و آن را شکستی برای آمریکا توصیف کردند.