آیا عراق با «الکاظمی» سامان می گیرد؟
اکنون پرسش این است که آیا عراق سرانجام پس از گذشت بیش از ۲۰ سال از سقوط صدام، سر و سامان می‌گیرد؟!
به گزارش گروه بین الملل ، عراق نه در دوران رژیم صدام اوضاع به سامانی داشت و نه زمانی که این دیکتاتور جلاد، سرنگون و به دار آویخته شد.سرنوشت مردم عراق چرا اینگونه است؟
پس از آن که عراق از سوی نیرو‌های آمریکایی اشغال شد، این سرزمین دوران سخت و دشوار دیگری را آغاز کرد.
آمریکایی‌ها هیچگاه دلسوز مردم عراق نبوده اند، در طول اشغال این کشور از سوی ارتش آمریکا، یک روز خوش بر عراقی نگذشته است.
آمریکا برای تاراج نفت عراق خود را ناجی این کشور جلوه داد، در حالی که تا پیش از این حامی اصلی رژیم صدام بود.
پس از آن که عراق از سوی نیرو‌های آمریکایی اشغال شد، این سرزمین دوران سخت و دشوار دیگری را آغاز کرد.
آمریکایی‌ها هیچگاه دلسوز مردم عراق نبوده اند، در طول اشغال این کشور از سوی ارتش آمریکا، یک روز خوش بر عراقی نگذشته است.
آمریکا برای تاراج نفت عراق خود را ناجی این کشور جلوه داد، در حالی که تا پیش از این حامی اصلی رژیم صدام بود.
عراق تاکنون پس از سرنگونی صدام یک دولت منسجم و قدرتمند به خود ندیده است، هر یک از دولت ها در عراق با مشکلات مشابهی روبرو بوده اند که ریشه آن به دخالت های مستقیم آمریکا و رژیم سعودی باز می‌گردد.
اکنون که «مصطفی الکاظمی» برای تشکیل دولت عراق مأمور شده است، امید این می‌رود که از سوی اکثر جریان‌های سیاسی این کشور حمایت شود.
اگر حمایت‌های گرو‌های سیاسی عراق از «الکاظمی» جدی باشد و آنها به اختلافات پایان دهند، امید این می‌رود که او بتواند دولتی منسجم و دلسوزی برای عراق تشکیل دهد، در غیر این صورت سرنوشت او نیز همچون دیگر نخست وزیران در عراق خواهد شد.
«الکاظمی»، رئیس دستگاه اطلاعاتی عراق بوده و در کارنامه خود تاکنون متهم به فساد اقتصادی و سیاسی نشده است و همین مسئله امتیاز خوبی برای او به شمار می‌رود.
فساد اقتصادی یکی از معضلات جدی عراق است و مردم نیز از این بابت بسیار ناخرسند هستند.
اگر «الکاظمی»، بتواند فساد را کاهش دهد امید ماندگاری او زیاد است.
هر چند عراق اکنون با مشکلات دیگری نیز دست و پنجه نرم می‌کند، کاهش قیمت نفت و تاراج نفت این کشور از سوی آمریکا یکی از مشکلات جدی این کشور است.
اگرچه آمریکا سعی زیادی از خود نشان داد تا ریشه مشکلات عراق را به ایران نسبت دهد، اما در واقع وجود و حضور نیرو‌های آمریکایی در این کشور باعث همه مشکلات عراق است و ایران نه تنها در این مشکلات نقشی ندارد بلکه همه سعی خود را می کند تا عراق به یک ثبات سیاسی و اقتصادی برسد.
بن بست سیاسی در عراق تنها با روی کار آمدن نخست وزیر و دولتی کارآمد و قوی برداشته می شود.
نخست وزیر تازه عراق باید سعی کند مناسبات کشورش را بر اساس منافع ملی برپا کند.
«الکاظمی»، به خاطر سابقه فعالیت در سازمان امنیت و اطلاعات عراق، به خوبی مشکلات واقعی کشورش را درک می‌کند و در جریان همه اتفاتی که تاکنون در عراق افتاده قرار دارد.
بیشتر بخوانید:
جمهوری اسلامی ایران نیز در جایگاه یک همسایه مهم و دلسوز برای عراق که کمک‌های آن هیچگاه از یاد و خاطره مردم این کشور نباید بیرون برود، از انتخاب «الکاظمی»، برای نخست وزیر و تشکیل کابینه دولت عراق حمایت کرده است.
«الکاظمی»، نخست وزیر پیشنهادی «برهم صالح»، رئیس جمهور عراق، نیز اولویت خود را تلاش برای برآوردن آرمان‌ها و خواسته‌های مردم عراق اعلام کرده است؛ اما او همچنان با یک مشکل روبرو است و آن تشکیل کابینه و وزرایی است که باید با رضایت جریان‌های سیاسی در عراق همراه باشد.
سهم خواهی گروه های سیاسی در عراق تشکیل کابینه دولت «الکاظمی» را با مشکل روبرو خواهد کرد و اگر رهبران گروه های سیاسی از سهم خواهی های خود کوتاه نیایند، «الکاظمی» نیز موفق به تشکیل دولت نخواهد شد.
عراق مشکلات زیادی دارد، مردم این کشور سال هاست در رنج و درد به سر برده‌اند، آنها نیاز به امنیت و آرامش در خاک خود دارند، اگر «الکاظمی»، مرد چنین میدانی است و اکثر جریان‌های سیاسی نیز به این نتیجه رسیده‌اند که او می‌تواند عراق را از بی‌سامانی نجات دهد، باید به حمایت از او برخیزند.
گروه‌های سیاسی مهمی، چون ائتلاف فتح که ریاست آن را «هادی العامری»، بر عهده دارد به همراه ائتلاف دولت قانون به ریاست «نوری المالکی»، و جنبش حکمت به ریاست «سید عمار الحکیم»، از نخست وزیری «مصطفی الکاظمی»، حمایت کرده‌اند، دراین میان برخی گروه‌ها یا مخالف نخست وزیری «الکاظمی»، هستند یا هنوز نظر خود را درباره او نداده اند.
خطری که دراین میان وجود دارد، آمریکا است، آمریکا هیچگاه خواهان استقرار دولتی در عراق نبوده که با جمهوری اسلامی ایران روابط نزدیک داشته باشد، اما عراق را گریزی از این میدان نیست چرا که جمهوری اسلامی ایران مهمترین همسایه این کشور است که در شرایط بسیار بحرانی کمک حال دولت و ملت عراق بوده است.
مردم عراق دوران هجوم داعش به کشورشان را به خوبی به یاد دارند و می‌دانند که اگر کمک‌های ایران و حضور سردار رشید ایران و اسلام، سردار سلیمانی در عراق نبود، تروریست‌های تکفیری-وهابی داعش عراق با اشغال کرده بودند و مردم این کشور اکنون در بند آنها قرار داشتند.
قدر مسلم، عراق به آمریکا نیازی ندارد، او مهمان ناخوانده و زورگویی است که برای چپاول منابع این کشور وارد شده است، ایران همسایه همیشگی عراق است و آمریکا سرانجام رفتنی است.
سرمایه گذاری عراق بر روی آمریکا زیان بار خواهد بود، حتی اگر «الکاظمی»، بخواهد میان روابط دولتش با ایران و آمریکا یک بالانسی را ایجاد کند، این اتفاق ناشدنی است.
آمریکایی‌ها حافظ منافع عراق نیستند بلکه غارتگر منافع این کشور بوده و خواهند بود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
