تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۲۴۸

[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/01/01']

وَمَا تَسۡـَٔلُهُمۡ عَلَیۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِکۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِینَ ۱۰۴
و تو از امت خود اجر رسالت نمى خواهى، این کتاب غرضى جز آنکه اهل عالم را متذکر و بیدار سازد ندارد

وَکَأَیِّن مِّنۡ ءَایَةٖ فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ یَمُرُّونَ عَلَیۡهَا وَهُمۡ عَنۡهَا مُعۡرِضُونَ ۱۰۵
و (این مردم بى خرد) چه بسیار بر آیات و نشانه‌ها (ى قدرت حق) در آسمان‌ها و زمین مى گذرند و از آن روى مى گردانند

وَمَا یُؤۡمِنُ أَکۡثَرُهُم بِٱللَّهِ إِلَّا وَهُم مُّشۡرِکُونَ ۱۰۶
و اکثر خلق به خدا ایمان نمى آورند مگر آنکه مشرک باشند (و جز خدا امور دیگر را نیز مؤثر در انتظام عالم دانند)

أَفَأَمِنُوٓاْ أَن تَأۡتِیَهُمۡ غَٰشِیَةٞ مِّنۡ عَذَابِ ٱللَّهِ أَوۡ تَأۡتِیَهُمُ ٱلسَّاعَةُ بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا یَشۡعُرُونَ ۱۰۷
آیا (مردم کافر) ایمن از آنند که عذابى از (قهر) خدا بر آن‌ها احاطه کند یا آنکه ساعت مرگ و قیامتشان ناگهان فرا رسد که در آن حال غافل باشند؟

قُلۡ هَٰذِهِۦ سَبِیلِیٓ أَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۚ عَلَىٰ بَصِیرَةٍ أَنَا۠ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِیۖ وَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِکِینَ ۱۰۸
بگو: طریقۀ من و پیروانم همین است که خلق را به خدا با بینایى و بصیرت دعوت کنیم، و خدا را از شرک و شریک منزه دانم و هرگز به خداى یکتا شرک نیاورم

وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِکَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِیٓ إِلَیۡهِم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰٓۗ أَفَلَمۡ یَسِیرُواْ فِی ٱلۡأَرۡضِ فَیَنظُرُواْ کَیۡفَ کَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِهِمۡۗ وَلَدَارُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَیۡرٞ لِّلَّذِینَ ٱتَّقَوۡاْۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ ۱۰۹
و ما هیچ کس را پیش از تو به رسالت نفرستادیم جز آنکه رسولان همه (مانند تو) مردانى بودند از اهل شهرهاى دنیا که به وحى ما مؤیّد شدند، (اینان که به انکار رسول به راه کفر و باطل مى روند) آیا در روى زمین سیر نکرده اند تا عاقبت حال پیشینیانشان را (که چگونه هلاک شدند) بنگرند؟ و محققا سراى آخرت براى اهل تقوا (از حیات دنیا) بسیار نیکوتر است، آیا تعقل نمى کنید؟!

حَتَّىٰٓ إِذَا ٱسۡتَیۡـَٔسَ ٱلرُّسُلُ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ کُذِبُواْ جَآءَهُمۡ نَصۡرُنَا فَنُجِّیَ مَن نَّشَآءُۖ وَلَا یُرَدُّ بَأۡسُنَا عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِینَ ۱۱۰
(مردم با انبیاء چندان ضدیت کردند) تا آنجا که رسولان مأیوس شده و گمان کردند که وعدۀ نصرت خدا خلاف خواهد شد (یا گمان کردند که دیگر هیچ کس تصدیق آن‌ها نخواهد کرد) در آن حال یارى ما بدیشان فرا رسید تا هر که ما خواستیم نجات داده شد، و نیز قهر و انتقام ما از بدکاران عالم باز گردانده نخواهد شد

لَقَدۡ کَانَ فِی قَصَصِهِمۡ عِبۡرَةٞ لِّأُوْلِی ٱلۡأَلۡبَٰبِۗ مَا کَانَ حَدِیثٗا یُفۡتَرَىٰ وَلَٰکِن تَصۡدِیقَ ٱلَّذِی بَیۡنَ یَدَیۡهِ وَتَفۡصِیلَ کُلِّ شَیۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ یُؤۡمِنُونَ ۱۱۱
همانا در حکایت آنان براى صاحبان عقل عبرت کامل خواهد بود این قرآن نه سخنى است که فرا توان بافت لیکن کتب آسمانى پیش از خود را هم تصدیق کرده و هر چیزى را (که راجع به سعادت دنیا و آخرت خلق است) مفصل بیان مى کند و براى اهل ایمان هدایت و (سعادت و) رحمت خواهد بود