هایراپتیان: چالش بازی در ایران جذاب است/ بدنساز پیکان فقط کار هوازی انجام می‌دهد

13:37 - 12 فروردين 1399
کد خبر: ۶۰۹۱۵۲
دسته بندی: ورزشی ، فوتبال
دروازه‌بان روسیه‌ای - ارمنستانی تیم فوتبال پیکان در گفت‌وگویی مفصل در خصوص مسائل مختلف صحبت کرد.

به گزارش گروه ورزشی ، آرام هایراپتیان دروازه‌بان روسیه‌ای - ارمنستانی تیم فوتبال پیکان از زمان تعطیلی لیگ برتر در تهران مانده و به تنهایی مشغول تمرین و منتظر مشخص شدن برنامه لیگ برتر است.

هایراپتیان در خصوص نحوه حضورش در پیکان و لیگ ایران اظهار داشت: مدیر برنامه‌ام به من اطلاع داد از لیگ ایران پیشنهاد دارم. دوست داشتم بازی در خارج از ارمنستان و روسیه را تجربه کنم و ابتدا به تحقیق در خصوص تیم پیکان پرداختم و متوجه شدم مربی بزرگ با رزومه بالای ملی این تیم را هدایت می‌کند. همین باعث شد از حضور در پیکان استقبال کنم البته باید تاکید کنم دستمزدم به نوعی کمتر از آنچه در روسیه می‌گرفتم است، ولی چالش زندگی و بازی در ایران برایم جذاب است.

کاپیتان تیم ملی ارمنستان که در روسیه متولد شده در همین خصوص گفت: پدرم روس و مادرم ارمنستانی است که در روسیه زندگی کرده‌اند. من در شهر سوچی متولد شده‌ام و فوتبال حرفه‌ای را هم از روسیه و سوچی آغاز کردم.

وی درباره شرایط تیم پیکان تصریح کرد: این تیم از بازیکنان باکیفیتی در نقاط مختلف زمین برخوردار است و بدون تعارف جایش با این پتانسیل در نیمه بالای جدول است. به نظرم بدشانسی و مشکل بدنی در نیم‌فصل اول باعث ناکامی پیکان شد و اگر لیگ ادامه پیدا می‌کرد تیم‌مان نتایج لازم را برای صعود چند پله‌ای در جدول به دست آورده بود.

دروازه‌بان تیم فوتبال پیکان در پاسخ به این سوال که مشکل بدنی پیکان که در صحبت هایش به آن اشاره کرد چه بود؟ گفت: من نباید درباره جزئیات صحبت کنم. از زمانی که در تمرینات شرکت کردم می‌دیدم مربی بدنساز فقط کار هوازی انجام می‌دهد و تمرین سرعتی و چابکی نمی‌گذارد. حتی کنجکاو شدم، اما جواب داد تمرین چابکی باعث مصدومیت می‌شود و با لحن نامناسبی گفت پدرش هم بدنساز بوده و بازیکن نباید از او سوالی بپرسد.

هایراپتیان در خصوص ماندنش در ایران گفت: قرار بود تمرینات از ششم فروردین آغاز شود و اوایل همین ماه هم همسرم می‌خواست به تهران بیاید، ولی ناگهان دنیا درگیر ویروس کرونا شد و همسرم اجازه سفر به تهران پیدا نکرد. خودم خواستم بروم، اما مطلع شدم تا به فرودگاه برسم ۱۴ روز قرانطینه می‌شوم که هم سخت است و هم احتمال دارد در همان محیط قرانطینه فرد آلوده‌ای باشد. به ناچار تنها در آپارتمانم هستم و روزی یک ساعت در پارک یا زمین پیکان‌شهر نرم‌دوی انجام می‌دهم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: بزرگ‌ترین حسن زندگی در تهران مهربانی مردم ایران است. مدیران باشگاه خیلی به من لطف دارند. مدیربرنامه‌هایم برایم از خانه‌اش غذا می‌آورد. مردم با احترام و مهربانی با من برخورد می‌کنند. برایم از طرف مدیرعامل پیکان ماسک آوردند. برایم آپارتمان مبله گرفته‌اند. به پیکان‌شهر که می‌روم همه سعی می‌کنند مشکلی نداشته باشم و در همان روز‌های اول هم همبازیانم کلمات کاربردی فارسی را یادم دادند تا کارم گیر نکند و از این نظر شرایط خوبی دارم.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *