۱۱ نکته مهم کرونایی برای افراد کم توان

10:15 - 03 فروردين 1399
کد خبر: ۶۰۷۷۲۷
یک عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی ضمن تشریح موارد مختلف ورزشی و بهداشتی به منظور جلوگیری از ابتلای افراد کم توان جسمی و ذهنی و نیز افرادی که نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند، گفت: برای این دسته افراد باید ملاحظات خاصی را در نظر گرفت.

۱۱ نکته مهم کرونایی برای افراد کم توانبه گزارش گروه فضای مجازی ، همه گیرشدن بیماری جدید کرونا نگرانی‌های بسیار زیادی را برای مراقبین و افراد دارای کم توانی ذهنی و هوشی (ID) و افراد دارای مشکلات جسمی و رشدی ایجاد کرده است؛ افراد دارای کم توانی احتمالا عوامل خطر یکسانی با جمعیت عمومی دارند و البته افرادی که پیرتر هستند یا سیستم ایمنی بدن ضعیف تری دارند، بیشتر از دیگران در معرض آسیب ویروس قرار می‌گیرند.

علی کاشی، عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی درخصوص توصیه‌های لازم برای افراد دارای نیاز‌های ویژه در مقابل ویروس کرونا به خبرگزاری ایسنا گفت:

۱- بهتر است شیوه صحیح شستشوی دستها، مراقبت بهداشتی از وسایل، عدم تماس با اشیاء، رعایت بهداشت فردی در اماکن عمومی، آموزش عدم تماس دست با وسایل دیگران، عدم تماس دست با صورت و شیوه‌های رعایت بهداشت برای خوردن و نوشیدن را به شکل عملی آموزش داد.

۲- با توجه به این که ممکن است کودکان با نیاز‌های ویژه در رعایت این موارد سهل انگاری کرده و یا در برخی لحظات رعایت این دستورالعمل‌ها را فراموش کنند، ضدعفونی کردن تمامی سطوح تماسی و وسایل مورد استفاده ایشان بسیار ضروری است.

۳- پرهیز از برقراری ارتباط با افرادی که مشکوک به این بیماری یا هر گونه آلودگی ویروسی هستند از مهمترین نکات مورد توجه است.

۴- رعایت تغذیه مناسب و مصرف میوه و سبزیجات تازه برای دسترسی بدن این عزیزان به ویتامین و موادمعدنی کافی از نکات مهم در تقویت سیستم ایمنی و سلامت است.

۵- پرهیز از مصرف غذا‌های با قند و چربی بالا، مواد نگهدارنده و رنگ‌های مصنوعی برای ممانعت از تضعیف سیستم ایمنی این عزیزان بسیار مهم است.

۶- رعایت آرامش و پرهیز از استرس و فشار‌های روانی ناشی از قرنطینه خانگی یکی از مهمترین اقداماتی است که والدین باید برای آن برنامه ریزی کنند و بدین منظور می‌توانند از ایجاد تفریح و سرگرمی در محیط منزل، برنامه ریزی برای طبیعت گردی (در صورت دسترسی به محیطی ایمن و عاری از جمعیت می‌توان برنامه پیاده روی در پارک و طبیعت را انجام داد)، بازی‌های خانگی و... و. را انجام دهند وانجام فعالیت‌های روزمره مثل استحمام، شستشوی لباس، باغبانی، نظافت منزل و... نیز می‌تواند از برنامه‌های مفید و مناسب در طول هر روز باشد.

۷- اگر رعایت حداقل میزان فعالیت بدنی در هفته از الزامات حفظ سلامت و تقویت سیستم ایمنی است، این افراد باید در هر هفته حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت بدنی سبک تا متوسط را دنبال کنند و والدین باید شرایطی را فراهم کنند تا این کودکان با استفاده از وسایل ورزشی درون منزل از جمله تردمیل، دوچرخه ثابت، کش‌های بدنسازی، طناب، بازی با توپ‌های سبک یا بادکنک، ورزش‌های سوئدی و جنبش و تحرک با آهنگ‌های شاد به فعالیت پرداخته و به میزان کافی در هر روز فعالیت کنند. این دوره‌های تمرینی باید در وهله‌های ۵-۲۰ دقیقه‌ای و یک تا سه بار در روز برنامه ریزی شوند تا ضمن توسعه فعالیت بدنی از چاق شدن و اضافه وزن این عزیزان کاست. حرکات ریتمیک با آهنگ از بهترین نوع فعالیت‌ها در این روز‌ها هستند.

۸- پرهیز از فعالیت بدنی شدید با ضربان قلبی بیش از ۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره (ضربان قلبی بیش از ۱۴۰ ضربه در دقیقه) برای پیشگیری از تضعیف سیستم ایمنی باید مورد توجه قرار گیرد.

۹- برنامه‌های ورزشی باید به صورت انفرادی و نهایتا توسط اعضاء خانواده انجام شود و از اجرای ورزش‌های گروهی و تیمی و رقابت ورزشی کاملا پرهیز کرد، همچنین برقراری ارتباط با دوستانی که در خارج از منزل هستند خطر ابتلا به بیماری را تشدید می‌کند.

۱۰- کودکان دارای نیاز‌های ویژه‌ای که در مراکز نگهداری می‌شوند باید تحت مراقبت بسیار بیشتری قرار داشته و از جابجایی افراد، انتقال از یک آسایشگاه به آسایشگاه دیگر، استفاده از وسایل عمومی، حضور در جمعیت‌های بیش از پنج نفر و اجرای هر نوع برنامه گروهی اجتناب کرده و این افراد بهتر است تا حد امکان در محیطی با جمعیت کمتر و به دور از ادغام گروهی زندگی و فعالیت کنند. علاوه بر این برنامه‌های فعالیت بدنی، تماشای سینما، برنامه‌های آموزشی و هنری و ورزشی، مصرف غذا و ... بهتر است به صورت دسته بندی شده برای گروه‌های با جمعیت کوچک انجام شود و این افراد در طول زمان تغییر نکنند.

۱۱- با توجه به اینکه برخی از این عزیزان نیاز به مراقبت‌های پزشکی، مصرف دارو و پیگیری درمان‌های خاص دارند در این مدت باید تمامی برنامه‌های درمانی شان به شکل جدی دنبال شده و قرنطینه خانگی مانع از پیگیری درمان‌های پزشکی نباشد، هرچند جهت حضور کمتر این افراد در مراکز پزشکی و درمانی می‌توان تدابیری را با راهنمایی پزشک متخصص معالج اندیشید.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *