از «اف ای تی اف» داستان دیو و دلبر نسازیم
به گزارش گروه بین الملل ؛ برخی تلاش می‌کنند با سیاه نمایی از این که اگر به نهاد مالی «اف ای تی اف» نپیوندیم اوضاع اقتصادی وخیم و شرایط از آن چه هست بدتر خواهد شد، یک فضای وحشت در افکار عمومی شکل دهند که با واقعیت بسیار فاصله دارد.
اصرار آمریکا و اروپا برای پیوستن ایران به «اف ای تی اف» خود شک برانگیز است، همانگونه که اصرار بر مذاکره برای دستیابی به توافق هسته‌ای شک برانگیز بود و این شک زمانی به یقین رسید که پس از توافق هسته‌ای نه آمریکا و نه اروپا به هیچ یک از تعهدات خود عمل نکردند.
روشن بود که آمریکا و اروپا هیچگاه خواهان اتفاق مثبتی برای جمهوری اسلامی ایران نبوده و نخواهند بود.
اکنون جمهوری اسلامی ایران با وجود توافق هسته ای، همچنان در تحریم‌های اقتصادی قرار دارد و به واسطه خروج آمریکا از برجام و بدعهدی اروپا، تحریم‌های بانکی هنوز اعمال می شود.
هدف آمریکا از تحریم‌های اقتصادی فشار بیشتر بر ایران است، به اعتقاد رژیم آمریکا اگر چنین اتفاقی بیفتد، شرایط اقتصادی تحت تأثیر می‌گذارد.
اما یک نظریه وجود دارد و این نظریه حتی از سوی کارشناسان اقتصادی آمریکا نیز مطرح شده که نباید اجازه داد وابستگی ایران به نفت کاملا از بین برود چرا که در این صورت جمهوری اسلامی ایران اقتصاد بدون نفت را تجربه خواهد کرد و اکنون نیز در همین مسیر حرکت می‌کند.
اگر می‌بینیم پس از گذشت ۴۱ سال از تحریم‌های آمریکا علیه ایران، تأثیر تحریم های اقتصادی روز به روز کمتر شده و در شدیدترین تحریم‌ها نیز اثر قابل توجهی بر کشور نمی‌گذارد، به خاطر مقاومت فعال ایران مقابل تحریم‌ها است.
اکنون نیز جمهوری اسلامی ایران تحریم است، تحریم‌هایی که قرار بود و باید لغو می‌شد، با وجود تحریم های اقتصادی و بانکی که آمریکا اعمال کرده، پیوستن به «اف ای تی اف» خود تحریمی است و هیچ گشایشی هم ایجاد نخواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
- چرا «اف ای تی اف» آمریکا را در لیست سیاه خود قرار نمی دهد؟
- اف‌ای‌تی‌اف تعلیق اقدامات تقابلی علیه ایران را تا فوریه ۲۰۱۹ تمدید کرد
حتی مقامات و مسئولین دولتی نیز بر این موضوع صحه گذاشته اند که اگر ایران به «اف‌ای تی اف» بپیوندد اتفاق مثبت نمی‌افتد یا گشایشی صورت نمی‌گیرد و برای این که پیوستن به این نهاد آیا زیانی برای کشور خواهد داشت یا نه نیز تضمینی نمی‌دهند؛ تنها نکته‌ای که به آن اصرار دارند توجیه پیوستن به «اف ای تی اف» را جلوگیری از عواقب بعدی آن می‌دانند.
چنین استدلالی زمانی می‌تواند قابل قبول باشد که شرایط عادی باشد، به این معنا که تحریمی در کار نباشد و بانک‌ها بین المللی و دیگر کشور‌ها مراودات عادی بانکی با ایران داشته باشند.
ضمن آن که پیوستن ایران به «اف ای تی اف» باعث اعمال تحریم‌هایی علیه برخی مقامات، نهاد‌ها و سازمان‌های قانونی ایران می‌شود.
برای همین است که نباید از این ماجرا داستان «دیو و دلبر» ساخت چرا که پیوستن یا نپیوستن ایران به «اف ای تی اف» اگر تفاوتی با هم نداشته باشد، در خوشبینانه ترین حالت، هیچ کدام از این گزینه ها، سودی برای جمهوری اسلامی ایران نخواهد داشت، اما پیوستن به «اف ای تی اف» بدون زیان نیز نخواهد بود چرا که همه اطلاعات مالی و بانکی ایران در اختیار این نهاد قرار می‌گیرد و آنگاه می‌داند که چگونه راه های دور زدن تحریم‌های اقتصادی عیله ایران با بگیرد.
