پشتوانه‌های اقتصاد قوی/در اقتصاد نیز اولویت با بهره‌برداری از همه توانایی‌های داخلی است
به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، به نقل از روزنامه حمایت، مطابق آموزه‌های اسلامی، حاکمیت دینی بر اساس «قدرتمندی» و شاخص بودن در همه زمینه‌ها تعریف شده است.
در صدر اسلام، پیامبر اعظم (ص) با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو بودند که دشمنان داخلی و خارجی ازجمله آن‌ها به شمار می‌آمدند.
جنگ با احزاب مخالف داخلی اعم از منافقین و یهودیان و حکومت‌های خارجی آن دوره، مهمترین چالش حکومت نبوی بودند و همزمان به معیشت مردم توجه داشتند و علی‌الدوام، کمک به فقرا و آیه‌های مربوط به خمس و زکات که مستقیماً با تقویت اقتصادی جامعه نبوی مرتبط بود را یادآوری می‌کردند.
در هیچ‌یک از سال‌های حکومت پیام اکرم (ص) و امیر المومنین علی (ع) حتی یک مورد هم سراغ نداریم که جامعه دینی برای تأمین مایحتاج خود، دست به دامن ممالک دیگر شده باشد. این استقلال، خط لایتغیر حکومت نبوی و علوی بود و در سخت‌ترین شرایطی که رسول اعظم (ص) در شعب ابی‌طالب در محاصره بودند، دست به‌سوی بیگانه دراز نکردند و در ازای واگذاری امتیازات، حاضر به مصالحه با دشمن و پذیرفتن شرایط او نشدند.
امروز جمهوری اسلامی از جانب دشمنان قسم‌خورده که خود را از جهت قدرت اقتصادی در جایگاه برتر جهانی قرار داده‌اند، برای پذیرفتن و زانو زدن در برابر آن‌ها تحت‌فشار است و از این منظر، حتی اگر در شرایط فعلی هم قرار نداشتیم، حزم و عاقبت‌اندیشی اقتضا می‌کرد هر آنچه در توان داریم، طبق تعالیم قرآن و عترت برای مواجهه با حریف آماده کنیم و مهیا باشیم.
این در حالی است که متأسفانه دیدگاه برخی از مسئولین با آنچه انقلاب اسلامی برای آینده پیش روی خود ترسیم کرده، کاملاً مغایرت دارد. اساس حاکمیت دینی برآمده از اسلام سیاسی، مواجهه قطعی با استکبار است.
اگر ایران با دولت‌های استعمارگر سر و کار نداشت، آن‌ها لاجرم به سراغ ما می‌آمدند و معیار‌های خود را به ما تحمیل می‌کردند.
تلقی اینکه با کشور‌های غارتگری که سابقه‌ای جز استعمار، قتل و خونریزی در پرونده خود ندارند می‌توان به فهم مشترک رسید، بدون هیچ تردیدی یا ناشی از تصمیم برای عدول از ارزش‌های انقلاب است که تعبیری جز خیانت ندارد و یا از عدم درک جامع از آرمان بلندی است که امام و رهبری معظم انقلاب بر آن تصریح و تأکید دارند.
جمعه هفته پیش بود که مقام معظم رهبری پس از بیان خباثت‌های نظام‌های وابسته به منظومه غرب، فصل الخطابی مطرح کرده و همه راه‌حل‌ها را در «قوی شدن» خلاصه کردند؛ «ملت عزیز ایران باید همتشان این باشد که قوی بشوند. تنها راه در پیش پای ملت ایران عبارت است از قوی شدن؛ باید تلاش کنیم قوی بشویم؛ ما از مذاکره هم ابایی نداریم؛ البته نه با آمریکا، با دیگران؛ اما نه از موضع ضعف، از موضع قوت، از موضع قدرت. ما بحمدالله دارای قدرتیم و به توفیق الهی قوی‌تر هم خواهیم شد. البته قدرت فقط قدرت نظامی نیست؛ قدرت، قدرت نظامی نیست؛ اقتصاد کشور باید قوی شود.»
کلیدواژه‌های «قدرت» و «قوت» دقیقاً با تمرکز بر داخل محقق می‌شود، نه نگاه به بیرون. این تعبیر، مغایر با چیزی است که لقلقه زبان برخی در نگاه به خارج شده و مدعی‌اند که نمی‌توانند کاری به دنیا نداشته باشند و برای حل مشکلات فقط به داخل نگاه کنند! بنا را بر مذاکره هم که بگذاریم، باید دست برتر را داشته باشیم نه حالا که از منظر اقتصادی در موضع برتر نیستیم.
قابل‌توجه اینکه در بیانات معظم له در نماز جمعه هفته گذشته که پس از ۸ سال در این مقام ایراد شد و قاعدتاً دربرگیرنده کلیدی‌ترین و مهمترین مسائل مبتلا به کشور بود، تماماً بر ظرفیت‌های درونی تأکید شد: «وابستگی به نفت بایستی تمام بشود، نجات پیدا کنیم از وابستگی اقتصادمان به نفت؛ جهش علمی و فناوری باید ادامه پیدا کند؛ پشتوانه همه این‌ها هم حضور مردم عزیزمان در صحنه است.
باید ملت ایران و مسئولین کشور تلاششان برای قوی شدن کشور و قوی شدن ملت باشد، با اتحاد، با حضور، با صبر و استقامت و با کار سخت و پرهیز از تنبلی؛ این اگر محقق شد، به توفیق الهی، به فضل الهی، ملت ایران در آینده نه‌چندان دوری آن‌چنان خواهد شد که دشمنان حتی جرئت تهدید هم پیدا نکنند.»
از جهت سلسله مراتب هم که بخواهیم به این ماجرا نگاه کنیم، مسئولین و دست‌اندرکاران اقتصادی که ابزار‌های حاکمیتی را در دست دارند، نه فقط نمی‌توانند، بلکه حق هم ندارند خارج از حیطه‌ای که از سوی مقام مافوق برای سامان دادن امورات کشور در این بخش و البته سایر بخش‌ها مشخص‌شده، اقدامی صورت دهند.
سیاست‌های کلان کشور در این حوزه تبیین و ابلاغ‌شده که در رأس آن‌ها «اقتصاد مقاومتی» است و متصدیان امور موظف به «اجرا» و ابتکار عمل برای انجام این سیاست‌ها هستند و شرعاً و قانوناً مجاز به تئوری پردازی و ارائه ایده‌های مغایر با منافع کشور نیستند.
نکته پایانی اینکه برای فائق آمدن بر مشکلات فعلی که برخی آن را بزرگ و لاینحل جلوه می‌دهند، نیازی به آسمان و ریسمان بافتن برای کانال زدن با خارج از کشور نیست، چراکه نمونه‌های بسیار موفقی که دشوارتر از اقتصاد و معیشت بود ازجمله دفاع مقدس را در کارنامه انقلاب اسلامی داریم.
این در حالی است که جمهوری اسلامی اساساً برای ارتباطات خارجی حد و مرزی قائل نیست و جز با کشور‌های سلطه‌گر بنای مراوده با همه کشور‌های دنیا را دارد، اما برخی از این اصل، سوءبرداشت و یا سوءاستفاده کرده و آن را برای توجیه کم‌کاری خود، مطرح می‌کنند. همان‌گونه که در هر خانواده‌ای، اعضا می‌کوشند که نیاز‌های خود را بدون اتکا به دیگران برآورده کنند، در اقتصاد نیز اولویت با بهره‌برداری از همه توانایی‌های داخلی است و تا به مرحله خودکفایی همچون صنایع دفاعی نرسیده‌ایم، طرح موضوعات دیگر، به چیزی جز انحراف افکار عمومی از اصل تقویت اقتصاد بر پایه توانایی‌های بالقوه درونی تعبیر نخواهد شد.
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
