قیامتی که در پایتخت به پا شد...

گروه سیاسی ؛ امروز در تهران حقیقتا روز رستاخیز بود؛ قیام چند میلیونی مردم تهران در تکریم سردار شهیدشان، قیامتی به پا کرد. تا چشم کار می‌کرد مردمی دیده می‌شد که برای بدرقه حاج قاسم از بامداد به خیابان‌ها آمده‌اند.

جمعیت امروز تهران را پس از راهپیمایی‌های سالانه اربعین می‌توان بزرگترین اجتماع بشری طی یک دهه اخیر دانست.

شاید این جمله کلیشه‌ای باشد، اما به هر حال، ذکرش ترجیع‌بند همه حضور‌های حماسی مردم است؛ امروز از خرد و کلان، پیر و جوان، کهتر و مهتر، زن و مرد ... همه آماده‌اند تا از سردار امت اسلام و مالک اشتر زمان قدردانی کنند. هم او که برای امنیت و ناموس و شرف این مردم، روز و شب، در سرما و گرما در دشت‌ها و کوه‌ها، جهاد و مجاهدت مخلصانه می‌کرد.

سردار رشیدی که از دشت‌آزادگان و بستان و سوسنگرد تا جرف‌الصخر و آمرلی و البوکمال، بیش از ۴۰ سال به نبرد با دشمنان خدا و انسانیت پرداخت و خواب راحت را از چشمان وحوش بعثی و تکفیری و سایر حرامیان ربود و در نهایت به دست شقی‌ترین آحاد بشر یعنی آمریکا که ارباب همان بعثی‌ها و تکفیری‌هاست به شهادت رسید.

شهادت ذکر روز و شب حاج قاسم بود؛ ما که نظاره‌گر نماز‌های شب و تهجد‌ها و راز و نیاز‌های او با حضرت معبود نبوده‌ایم، اما از همین قلیل سخنرانی‌هایش در مراسم سالگرد شهدا می‌شد بغض گلو و سوز سینه‌اش را فهمید؛ فراق او از یاران شهیدش، سینه‌اش را به تنگ آورده بود و شوق پرواز داشت؛ شوق پابوسی حسین فاطمه؛ شوق در آغوش کشیدن شهید احمد کاظمی، شهید حاج ابراهیم همت، شهید عماد مغنیه، جهاد پسرش، شهید مصطفی بدرالدین و سایر شهدای جبهه‌های حق علیه باطل.

بی‌شک درک مقام شهید برای حقیری، چون نگارنده ناممکن است، اما این کلام حضرت حق است که فرمود: «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَیُقْتَلُونَ». آری، خداوند خریدار جان‌های شهداست. شهدا با خداوند معامله می‌کنند و چه معامله پر سود و تاجرانه‌ای. بی‌جهت نبود، شهادت ذکر روز و شب حاج قاسم و همه مردان خدا بود. اکنون حاج قاسم و همرزمانش در زیر سایه معشوقش حسین بن علی (ع) در خُلدبرین، ماوا کرده‌اند و برای رجعت در رکاب حضرت بقیه الله الاعظم (عج) مُعِزُّالمُومِنینَ المُستَضعَفین و مُذِلُّ الکافِرینَ المُتَکَبِّرینَ الظّالِمین، تجدید قوا می‌کنند و چه رستاخیزی شود آن روز...

روز شنبه در کاظمین و بغداد و کربلا و نجف، دیروز در اهواز و مشهد و امروز در کانون اوج و شکوه در تهران در ام‌القری جهان اسلام، میلیون‌ها نفر پیکر مطهر حاج قاسم و همرزمان والامقامش را تشییع کردند. تشییع را بدرقه معنا کرده‌اند، اما میلیون‌ها نفری که برای وداع با حاج قاسم آمده بودند فقط به بدرقه اکتفا نکردند؛ آن‌ها رزمایش کردند، رزمایش شهادت؛ تکبیر گفتند، تکبیر جهاد؛ دعا کردند، دعای ظهور؛ فریاد برآوردند، فریاد انتقام. آری، این بدرقه نیست، رستاخیز است. رستاخیزی که مستضعفین را به وجد می‌آورد و مستکبرین را هراسان می‌کند؛ هراسی دائمی و مستدام؛ الی‌الابد.

«إنّ الله عزیزٌ ذوانتقام» خداوند منتقم اصلی است؛ این میلیون‌ها نفری هم که در این چند روز بخصوص امروز در تهران با حاج قاسم وداع کردند، لشکر خدا هستند که برای انتقام از قاتلان مجاهدِ مخلصِ در راه خدا، دقایق را نه بلکه نفس‌هایشان را شمارش می‌کنند.

اشقیا و تروریست‌های متجاوز آمریکایی در منطقه ما، دیگر خواب راحت نخواهند داشت؛ عمودی می‌آیند و افقی می‌روند؛ سالم می‌آیند و علیل می‌روند. قطعا اخبار و تصاویر رستاخیز چند میلیونی امروز تهران به سمع و نظر این تروریست‌ها خواهد رسید و ترسشان مضاعف خواهد شد.