تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۱۴۴

[video src='https://www.mizan.news/wp-content/uploads/2022/02/02']

فَمَن یُرِدِ ٱللَّهُ أَن یَهۡدِیَهُۥ یَشۡرَحۡ صَدۡرَهُۥ لِلۡإِسۡلَٰمِۖ وَمَن یُرِدۡ أَن یُضِلَّهُۥ یَجۡعَلۡ صَدۡرَهُۥ ضَیِّقًا حَرَجٗا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی ٱلسَّمَآءِۚ کَذَٰلِکَ یَجۡعَلُ ٱللَّهُ ٱلرِّجۡسَ عَلَى ٱلَّذِینَ لَا یُؤۡمِنُونَ ۱۲۵
پس هر که را خدا هدایت او خواهد قلبش را براى پذیرش اسلام باز و روشن گرداند و هر که را خواهد گمراه نماید (به حال گمراهى واگذارد) دل او را از پذیرفتن ایمان تنگ و سخت گرداند که گویى مى خواهد از زمین بر فراز آسمان رود این چنین خدا آنان را که به حق نمى گروند مردود و پلید مى گرداند

وَهَٰذَا صِرَٰطُ رَبِّکَ مُسۡتَقِیمٗاۗ قَدۡ فَصَّلۡنَا ٱلۡأٓیَٰتِ لِقَوۡمٖ یَذَّکَّرُونَ ۱۲۶
و این راه خداى توست که مستقیم است ما آیات (خود) را براى گروهى که بدان پند مى گیرند به خوبى روشن ساختیم

لَهُمۡ دَارُ ٱلسَّلَٰمِ عِندَ رَبِّهِمۡۖ وَهُوَ وَلِیُّهُم بِمَا کَانُواْ یَعۡمَلُونَ ۱۲۷
آن‌ها را نزد خدا دار سلامت و خانۀ آسایش است و خدا دوستدار و سرپرست آنهاست براى آنکه نیکوکار بودند

وَیَوۡمَ یَحۡشُرُهُمۡ جَمِیعٗا یَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ قَدِ ٱسۡتَکۡثَرۡتُم مِّنَ ٱلۡإِنسِۖ وَقَالَ أَوۡلِیَآؤُهُم مِّنَ ٱلۡإِنسِ رَبَّنَا ٱسۡتَمۡتَعَ بَعۡضُنَا بِبَعۡضٖ وَبَلَغۡنَآ أَجَلَنَا ٱلَّذِیٓ أَجَّلۡتَ لَنَاۚ قَالَ ٱلنَّارُ مَثۡوَىٰکُمۡ خَٰلِدِینَ فِیهَآ إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٞ ۱۲۸
و (یاد آر) روزى که همۀ آن‌ها را محشور مى کند (و به شیاطین خطاب کند که) اى گروه جن، شما بسیارى از انسان‌ها را پیرو خود ساختید در آن حال دوستداران شیاطین از جنس بشر گویند: پروردگارا، ما بعضى از (اضلال) بعضى دیگر بهره‌مند گردیده و به اجلى که معین نموده اى رسیدیم خدا گوید: آتش منزلگاه شماست و همیشه در آن خواهید بود مگر آنچه خدا بخواهد (که برخى را بیرون آورد)، که پروردگار تو درست کردار و داناست

وَکَذَٰلِکَ نُوَلِّی بَعۡضَ ٱلظَّـٰلِمِینَ بَعۡضَۢا بِمَا کَانُواْ یَکۡسِبُونَ ۱۲۹
و همچنین ما برخى ستمکاران را بر بعض دیگر (به مخالفت) برگماریم به سبب آنچه کسب مى کردند

یَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ أَلَمۡ یَأۡتِکُمۡ رُسُلٞ مِّنکُمۡ یَقُصُّونَ عَلَیۡکُمۡ ءَایَٰتِی وَیُنذِرُونَکُمۡ لِقَآءَ یَوۡمِکُمۡ هَٰذَاۚ قَالُواْ شَهِدۡنَا عَلَىٰٓ أَنفُسِنَاۖ وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَیَوٰةُ ٱلدُّنۡیَا وَشَهِدُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَنَّهُمۡ کَانُواْ کَٰفِرِینَ ۱۳۰
(آن گاه خدا گوید) اى گروه جن و انس، مگر براى هدایت شما از جنس خود شما رسولانى نیامدند که آیات مرا براى شما مى خواندند و شما را از مواجه شدن با این روز سخت مى ترساندند؟ آن‌ها (با نهایت پشیمانى) جواب دهند که ما (به جهالت و بدى) بر خود گواهى مى دهیم و زندگانى دنیا آن‌ها را مغرور ساخت و در آن حال (مى فهمند و) بر خود گواهى مى دهند که به راه کفر مى رفتند

ذَٰلِکَ أَن لَّمۡ یَکُن رَّبُّکَ مُهۡلِکَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا غَٰفِلُونَ ۱۳۱
این (فرستادن رسل) براى این است که خدا اهل دیارى را تا (اتمام حجت نکرده و) آن‌ها غافل و جاهل باشند به ستم هلاک نگرداند