پاشازاده: شرافت فوتبال ایران حماسه ملبورن را ساخت
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، در آستانه سالروز دیدار تاریخی مقابل استرالیا پای خاطرات مهدی پاشازاده نشستیم و با مدافع پیشین تیم ملی فوتبال کشورمان گپ زدیم.
پاشازاده که یکی از بهترین بازیکنان تیم ملی در آن دیدار حماسه‌ساز بود، در ابتدا گفت: ۲۳ سال از آن بازی گذشت. من پیر نشدم، اما زمان خیلی زود گذشت. هیچ‌وقت نمی‌توانم آن روز را فراموش کنم. روزی که فوتبال ایران دوباره متولد شد.
وی افزود: امروز همه چیز با گذشته متفاوت است. فوتبالیست‌های امروزی هیچ کم و کسری ندارند و هر جور امکاناتی که بخواهند، در اختیارشان است. برای بازی ۸ آذر، ما با سه پرواز از تهران به ملبورن رفتیم و برابر استرالیا بازی کردیم. ابتدا از تهران راهی امارات شدیم، از آنجا به مالزی رفتیم و سپس به استرالیا سفر کردیم. تمام این مسیر را با پرواز اکونومی طی کردیم و با اینکه نیمه جان به استرالیا رسیدیم، اما از شرافت فوتبال ایران دفاع کردیم.
پاشازاده تصریح کرد: قبل از بازی به هیچ‌چیز فکر نمی‌کردیم غیر از آن که مردم را شاد کنیم. نمی‌دانستیم قرار است چه اتفاقی رخ بدهد و چه نتیجه‌ای بگیریم. فقط با تمام تمرکز به میدان رفتیم و با تمام وجودمان بازی کردیم. حتی مسئولانی که همراه تیم ملی بودند، قول پاداش هم ندادند، چون آنها هم وضعیتی مثل خودمان داشتند. بعد از بازی، در همه برنامه‌ها حاضر شدند و وعده دادند، اما تمام حرف‌های‌شان دروغ بود. نه پاداشی دادند، نه پول و نه امکانات. فقط از شهرت صعود به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه برای مقاصد خودشان استفاده کردند.
مدافع سابق تیم ملی با اشاره به تحول چشمگیر در فوتبالش پس از آن دیدار، اظهار داشت: بازی با استرالیا برای من خیلی خوب بود، چون شرایطم با سایر بازیکنان فرق می‌کرد. در آن دیدار، بهترین بازیکن تیم شناخته شدم، چون دو بار توپ را از روی خط بیرون کشیدم و بازی خوبی ارائه کردم. من هم مثل بقیه جنگیدم تا خودم را ثابت کنم و از حیثیت و شرافتم دفاع کنم. سال‌ها تلاش کردم تا به میدان بروم، اما من را بازی نمی‌دادند، بعد از آن دیدار، دوباره جایی در ترکیب برای خودم باز کردم. حتی به تیم منتخب جهان دعوت شدم و همه چیز در فوتبال برایم عوض شد.
او در مورد با دیدن فیلم دیدار با استرالیا بعد از ۲۳ سال، چه حسی دارد، گفت: دیگر خبری از استرس نیست، اما موقع دیدن بازی، همان هیجان گذشته را دارم. این هیجان، چیزی نیست که قابل توصیف باشد.
پاشازاده در پایان خاطرنشان کرد: امکان ندارد تیم ملی در نسل‌های بعد، حتی یکبار دیگر به آن روز برگردد. آن تیم ملی، آن نسل طلایی و آن حماسه دیگر هرگز تکرار نمی‌شود، چون در تمام پست‌ها، یکسری نخبه در ترکیب حضور داشتند که دیگر هرگز در فوتبال، نظیرشان را ندیدم. شاید بازیکنان آن نسل با هم رفاقت صمیمانه‌ای نداشتند، اما برای حمایت از یکدیگر تلاش کردیم و هیچ‌وقت پشت هم را خالی نکردیم.
