کودکان چقدر باید فعالیت بدنی داشته باشند؟
به گزارش گروه فضای مجازی،صالح رفیعی در ارتباط با مقوله کم‌تحرکی و فقر حرکتی در بین جامعه ایرانی به ویژه کودکان، اظهار کرد: متاسفانه از نظر کم‌تحرکی جامعه ایران از استاندارد‌های سازمان بهداشت جهانی وضعیت بدتری دارد و این مساله به هیچ وجه مطلوب نیست.
۱۸۰ دقیقه فعالیت بدنی در شبانه روز
وی با اشاره به این‌که کودکان باید طی ۲۴ ساعت شبانه روز ۱۰ الی ۱۳ ساعت بخوابند و به مدت ۱۸۰ دقیقه فعالیت بدنی داشته باشند که از این میزان بیش از ۶۰ دقیقه آن باید با شدت متوسط به بالا باشد، گفت: نه تنها باید فعالیت بدنی کودکان بالا باشد بلکه باید رفتار‌های کم‌تحرک آن‌ها که به طور مثال نشستن در یک مکان بیش از ۶۰ دقیقه است باید پایین باشد، در غیر این صورت از استاندارد‌های جهانی سازمان بهداشت جهانی فاصله خواهیم داشت.
عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با بیان این‌که متاسفانه در ایران کودکان ساعت‌های متوالی به تماشای تلویزیون می‌نشینند و ساعت‌های مستمری را با دستگاه‌هایی نظیر موبایل، تبلت و ... وقت سپری می‌کنند، خاطر نشان کرد: باید به سمتی برویم که رفتار‌های کم‌تحرک توسط کودکان کاهش یابد، چرا که عامل اصلی بیماری‌های غیرواگیر از جمله چاقی، کم‌تحرکی و فعالیت کم بدنی است.
رفیعی با تاکید بر این‌که براساس آمار در ایران ۲ برابر میانگین جهانی کودکان چاق در زمان ورود به مقطع دبستان وجود دارد، اظهار کرد: ۱۷ درصد کودکان در سن ورود به مدرسه در ایران چاق هستند که بخش مهمی از این مساله ناشی از تغذیه و بخشی دیگر ناشی از تحرک کم آن‌هاست و باید هر دوی این موضوعات رفع شوند.
وی ادامه داد: متاسفانه کودکان در ایران علاوه بر مصرف تغذیه‌های پرکالری، کم‌تحرک هم هستند و نتیجه آن وقوع بیماری‌های واگیردار در بین کودکان ایرانی است.
تاثیر مستقیم پدر و مادر در ورزش کردن کودکان
رییس توسعه ورزش و فعالیت کودکان ایرانی همچنین گفت: در خانواده‌هایی که پدر و مادر ورزشکار هستند شاهد تاثیر مستقیم رفتار آن‌ها روی کودکان هستیم، چرا که علاوه بر ایجاد درک و شناخت نسبت به لزوم فعالیت بدنی و افزایش ساعات تحرک بدنی، کودکان از پدر و مادر خود الگو می‌پذیرند و همین مساله بر فعالیت بدنی آن‌ها تاثیرگذار است.
رفیعی ادامه داد: در کشور‌های پیشرفته افزایش فعالیت بدنی افراد جزیی از سبک زندگی شده است و با ایجاد شناخت نسبت به مفاهیمی نظیر سواد جسمانی یا حرکتی شاهد آن هستیم که افراد در سنین پایین‌تر درگیر فعالیت‌های ورزشی می‌شوند و ایجاد اعتماد به نفس به منظور ورزش کردن در آن‌ها ضامن افزایش فعالیت بدنی‌شان در طول زندگی خواهد بود.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با بیان این‌که سواد جسمانی و حرکتی از جمله مفاهیمی است که برای حفظ فعالیت بدنی افراد در طول عمر آن‌ها لازم است، گفت: ویژگی این مساله افزایش قابلیت‌های جسمانی، درک و دانش افراد از ورزش و فعالیت بدنی و نیز افزایش انگیزه به منظور مشارکت در ورزش است که اگر افراد به این سطح دست یابند شاهد افزایش فعالیت بدنی در بین ایرانی‌ها طی مدت زندگی‌شان خواهیم بود.
فعالیت و تحرک بدنی در اولویت ایرانی‌ها نیست
وی با اشاره به این‌که براساس تحقیقات صورت گرفته در کشور‌های توسعه یافته مرحله رشد سواد جسمانی تا ۱۲ سالگی است و هر برنامه‌ای در طول این مدت افزایش فعالیت بدنی آن‌ها را در طول زندگی را رقم خواهد زد، گفت: هرچه سن افراد بالاتر می‌رود دغدغه‌ها افزایش می‌یابد و به همین دلیل شاهد افزایش کم‌تحرکی در میان اقشار مختلف به مرور زمان خواهیم بود. متاسفانه فعالیت و تحرک بدنی در اولویت ایرانی‌ها قرار ندارد و صرفا دغدغه افرادی است که به عنوان یک تعهد به ورزش نگاه می‌کنند.
عوامل اثرگذار بر مشارکت یا کناره‌گیری کودکان در حوزه ورزش
رفیعی با اشاره به عوامل اثرگذار بر مشارکت یا کناره‌گیری کودکان در حوزه ورزش، خاطر نشان کرد: باید در هر رده سنی، میانسنجی لازم صورت گیرد و بدانیم که کودکان در هر طیف سنی باید چه مدل رفتاری به منظور انجام فعالیت بدنی داشته باشد. هم‌اکنون در کشور‌های توسعه یافته از زمان تولد تا هفت سالگی بر ارتقای مهارت‌های حرکتی پایه در قالب شروع فعالیت‌های بدنی اقدام می‌شود و از هشت تا ۱۲ سالگی مهارت‌های پایه ورزش که می‌تواند مهارت پایه رشته‌های مختلف ورزشی را رقم بزند در دستور کار قرار می‌گیرد.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی ادامه داد: کودکان باید در فضایی قرار گیرند که به صورت سرگرم‌کننده و لذت بخش مهارت‌های حرکتی خود را توسعه و ارتقا بخشند، چرا که این مساله کیفیت حرکتی آن‌ها و ذخیره حرکتی در آن‌ها را بهبود می‌بخشد. مطمئنا اگر این انگیزه در کودکان ایجاد شود و اعتماد به نفس حرکتی آن‌ها افزایش یابد مشارکت آن‌ها در ورزش افزایش می‌یابد.
وی در مورد کودکانی که ورزش نمی‌کنند یا مهارت‌های حرکتی پایینی دارند، اظهار کرد: این مساله دلایل مختلفی دارد؛ یا از سوی خانواده‌ها، مربیان و یا معلمان به ورزش کردن این کودکان توجه نشده است و یا به دلیل توقع بالاتر موجبات کاهش اعتماد به نفس آن‌ها و خارج شدن‌شان از فضای ورزش رقم خورده است، زمانی که با سطح مهارتی کودکان در حوزه ورزش به درستی برخورد نشود کودک از چرخه ورزش خارج خواهند شد و تشخیص درست سطح مهارت ورزشی و کمک به ارتقاء سطح مهارت ورزشی را برای آن‌ها به دنبال خواهد داشت.
رفیعی در مورد مهم‌ترین متولیان افزایش تحرک و فعالیت بدنی در بین کودکان، اعلام کرد: وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون ورزش همگانی، مهد‌های کودک، وزارت آموزش و پرورش، سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت از جمله مهم‌ترین متولیان ایجاد فضای مناسب برای افزایش فعالیت‌های حرکتی و بدنی کودکان هستند.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی ادامه داد: متاسفانه هنوز در این حوزه جزیره‌ای عمل می‌شود و باید با دور هم جمع شدن دستگاه‌های مختلف دغدغه‌ها در این بخش یکپارچه شده و برنامه‌ریزی درستی صورت گیرد. نهاد‌هایی که درگیر این مساله هستند نباید جزیره‌ای برخورد کنند و باید برنامه منظمی در حوزه فعالیت بدنی کودکان وجود داشته باشد.
