آلبومی گرانقیمت که حتی نام قطعات را هم ندارد!

: علیرغم زمان کوتاه و در مجموع 20 دقیقه ای آلبوم "آرایش غلیظ" و البته قیمت بالای آن که سه برابر آلبومهای معمولی پاپ است حتی یک بروشور معرفی قطعات هم در آلبوم وجود ندارد.

: «آرایش غلیظ» بعد از «نه فرشته ام نه شیطان» دومین آلبومی است که در سال اخیر به نام همایون شجریان به بازار موسیقی عرضه میشود. برخلاف «نه فرشته ام نه شیطان» که آلبومی بود کاملا باکلام و ویژگی اصلی آن صدای همایون شجریان، آلبوم «آرایش غلیظ» فقط دو قطعه باکلام با صدای همایون دارد و 8 قطعه دیگر آن قطعات بی کلام هستند.
«آرایش غلیط» همان طور که از نامش هم برمی آید آلبومی است برآمده از قطعاتی که سهراب پورناظری برای فیلمی به همین نام به کارگردان حمید نعمت ا.. ساخته است. ملودی تمامی قطعات این آلبوم کار سهراب است و تنظیم قطعات را هم غلامرضا صادقی برعهده داشته است.

قطعاتی از دیوان شمس با مایه های راک
در نوازندگی آلبوم هم یک سری از چهره های توانمند عرصه موسیقی و از جمله میثم مروستی (ویولن)، علی جعفری پویان (ویولن)، تینا جامه گرمی (ویولن)، آتنا اشتیاقی (ویولنسل)،داریوش آذر (کنترباس)، مهیار طریحی (سنتور)حضور داشته اند ضمن اینکه سه نوازنده غیرایرانی به نامهای جیمی جانسون (باس)، دیو حداد (درام) و اندروو اسناویچ (گیتار الکتریک) نیز نامشان در اینسرت آلبوم آمده است. سهراب پورناظری هم خود نواختن کمانچه، سه تار، عود و نیز سازی به نام پرهیب که اختراع خودش است(!) را انجام داده است.
دو قطعه باکلام «آرایش غلیظ» با مطلع های «با من صنما دل یکدله کن» و «چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون» از میان غزلهای «دیوان شمس» مولانا انتخاب شده اند.

دو قطعه ریتمیک با تلفیق سازهای شرقی و غربی
نکته جالب درباره این آلبوم ترکیب بندی سازی دو قطعه باکلام آن است که کاملا در خلاف مسیری است که پیش از این از همایون دیده بودیم چراکه در یک نوآوری کاملا منطبق با نیاز زمانه همایون صدایش را در تلفیقی از سازهای ایرانی و غربی با قطعاتی ریتمیک به مخاطب عرضه کرده است و همین باعث میشود مخاطب گریزان از تکرار مکررات موسیقی سنتی هم بتواند آن را در سبد شنیداری خود قرار دهد.

گاف پخش کننده یا گاف مولف؟
با این حال یک نکته منفی درباره آلبوم «آرایش غلیظ» وجود دارد و آن هم اینکه علیرغم زمان کوتاه و در مجموع 20 دقیقه ای آلبوم و البته قیمت بالای آن که سه برابر آلبومهای معمولی پاپ است حتی یک بروشور معرفی قطعات هم در آلبوم وجود ندارد. به جایش تصاویری از حامد بهداد و طناز طباطبایی در «آرایش غلیظ» آن هم در مقیاسی کوچک در آلبوم می بینیم.انگار نه انگار که آلبوم ده قطعه دارد که حداقل نام این قطعات می بایست در آلبوم می آمد.

نمی دانیم این گاف شرکت پخش کننده آلبوم است یا گاف مولفان اثر اما نکته مهم این است که به هر حال اثری که در نوع خود یک نوآوری در موسیقی ما به شمار میرود نیاز دارد به به راهنمای قطعات و البته چندخطی قلمی کردن در باب دلایل نوآوری صورت گرفته در آن.