زمانی که تست دوپینگم مثبت اعلام شد همه تعجب کردند/ در این چهار سال هیچ کسی برای کاهش محرومیتم تلاش نکرد
محمدحسین محمدیان ملی‌پوش تیم کشتی آزاد گفت: من هرگز دنبال استفاده از مواد نیروزا نبودم و زمانی که تست دوپینگم مثبت اعلام شد همه متعجب شدند.
محمدحسین محمدیان قهرمان آسیا و دارنده مدال برنز کشتی آزاد جهان در گفت‌وگو با خبرنگار گروه ورزشی ، در خصوص پایان دوران محرومیتش و بازگشت به دنیای قهرمانی، اظهار داشت: سال ۲۰۱۸ از سوی اتحادیه جهانی کشتی نامه‌ای به دست فدراسیون کشتی کشورمان رسیده که در آن ذکر شده بود دو ماه قبل از اینکه دوران محرومیتم به اتمام برسد، اجازه دارم در اردو‌های تیم ملی حاضر شوم و در مسابقات غیر رسمی شرکت کنم. کادرفنی هم اخیرا از این موضوع مطلع شده و با صحبتی که غلامرضا محمدی سرمربی تیم ملی با پدرم داشت قرار شد از اردوی بعدی به جمع ملی‌پوشان ملحق شوم و تمریناتم را زیر نظر کادرفنی پیگیری کنم.
وی ادامه داد: حدود دو ماه است که به صورت مستمر تمریناتم را آغاز کرده‌ام و از آمادگی روحی و جسمانی نسبتا خوبی برخوردار هستم، اما هر چقدر هم آماده باشم باز هم نیاز به میدان دیدن و حضور در مسابقات دارم تا به شرایط ایده‌آل برسم. این را هم بگویم که طی چهار سال گذشته همواره تمریناتم را پیگیری کرده‌ام و هیچ‌گاه بیشتر از دو هفته استراحت نداشته‌ام.
عضو تیم کشتی آزاد در خصوص اتفاقاتی که منجر به محرومیت چهار ساله‌اش از حضور در مسابقات شد، تصریح کرد: قطعا هر کسی‌که تست دوپینگش مثبت اعلام شود این مسئله را تکذیب و انکار می‌کند، اما تمام دوستان و نزدیکان و همچنین هم اتاقی‌هایم در اردو‌های تیم ملی که به طور کامل روی من شناخت دارند می‌دانند که من هرگز دنبال چنین برنامه‌هایی نبوده و نخواهم بود و زمانی هم که تست دوپینگم مثبت اعلام شد همه متعجب شدند.
محمدیان خاطرنشان کرد: فقط به یک نکته اشاره می‌کنم و قضاوت را به مردم می‌سپارم. چهار روز قبل از اینکه ماموران سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) جهت تست‌گیری به اردوی تیم ملی بیایند به من اعلام شد که برای انجام این تست آماده باشم. از آن‌جا که هر ورزشکاری می‌تواند تا سه بار از تست‌گیری‌های خارج از مسابقه امتناع کند، من هم می‌توانستم با دلایل مختلفی از این‌کار امتناع کنم، اما هیچ شک و شبهه‌ای در این زمینه نداشتم و همچون سنوات گذشته در تست‌گیری حاضر شدم.
وی در ادامه تصریح کرد: بعد از اینکه تست دوپینگم مثبت اعلام شد، دفاعیه فدراسیون و دکتر صادق محبوبی آن‌قدر کودکانه و پیش پا افتاده بود که تمام راه‌ها را برای اعتراض‌های بعدی بست. به دکتر محبوبی گفتم مطمئنم که اشتباه شده و نمونه B را به وادا ارسال کند، اما وی گفت به یک پزشک در شهرمان مراجعه و نسخه‌ای تهیه کنم که در آن دلیل استفاده از ماده ممنوعه را شکستگی پا ذکر کند. حتی پزشک شهرمان به دکتر محبوبی گفت که این کار به منزله این است که استفاده از ماده نیروزا را پذیرفته‌ایم و در آن‌صورت دیگر هیچ راهی برای دفاع نمی‌ماند، اما با تاکید دکتر محبوبی این کار انجام شد که پس از آن وادا اعلام کرد هیچ دفاع دیگری قابل قبول نیست و من را به مدت چهار سال از حضور در تمامی میادین محروم کردند. مسئولان وادا اعلام کردند کسی که مدال جهانی دارد نباید نسبت به دارو‌هایی که مصرف می‌کند، بی‌اطلاع باشد. متاسفانه با این دفاعیه در واقع خودمان پذیرفته بودیم که از ماده نیروزا استفاده کرده‌ایم و دیگر هیچ راهی برای بخشش یا کم کردن مدت محرومیت وجود نداشت.
محمدیان ادامه داد: شاید اگر طور دیگری از من دفاع می‌کردند، دو سال زودتر به میادین برمی‌گشتم و این همه عذاب نمی‌کشیدم، اما در حال حاضر فقط به موفقیت در آینده فکر می‌کنم و به آینده بسیار خوشبین هستم. طی این سال چهار سال خیلی تلاش کردم تا امید را در خودم زنده نگه دارم و در واقع اگر امیدی برای کسب موفقیت نداشتم اصلا برنمی‌گشتم. چهار سال زمان کمی نیست که یک نفر به صورت مداوم تمریناتش را با شدت زیادی پیگیری کند و طی این سال‌ها اجازه حضور در هیچ مسابقه‌ای را نداشته باشد. البته صحبت‌های پدرم و سایر اعضای خانواده و نزدیکانم و همچنین هموطنانی که نسبت به من ابراز لطف داشتند هم باعث می‌شد تا امیدم را برای ادامه تمرینات از دست ندهم.
محمدیان تصریح کرد: شاید خیلی‌ها ناراحت شوند، اما خیلی صریح می‌گویم که در طول این چهار سال هیچ کسی برای کاهش محرومیتم تلاش نکرد. ابتدا به ما گفتند بهتر است که تا دو سال هیچ نامه‌ای به وادا ندهیم، اما پس از دو سال از طریق یکی از دوستان به وادا مراجعه کردیم که آنها به ما گفتند اگر اعتقاد دارید که هیچ اشتباهی مرتکب نشده‌اید پس چرا طی این دو سال هیچ نامه‌ای به وادا ارسال نکرده‌اید؟ یعنی با این‌کار باز هم خودمان را محکوم کرده بودیم و دیگر هیچ راهی برای کاهش محرومیت باقی نمانده بود.
وی ادامه داد: حدود دو ماه است که به صورت مستمر تمریناتم را آغاز کرده‌ام و از آمادگی روحی و جسمانی نسبتا خوبی برخوردار هستم، اما هر چقدر هم آماده باشم باز هم نیاز به میدان دیدن و حضور در مسابقات دارم تا به شرایط ایده‌آل برسم. این را هم بگویم که طی چهار سال گذشته همواره تمریناتم را پیگیری کرده‌ام و هیچ‌گاه بیشتر از دو هفته استراحت نداشته‌ام.
عضو تیم کشتی آزاد در خصوص اتفاقاتی که منجر به محرومیت چهار ساله‌اش از حضور در مسابقات شد، تصریح کرد: قطعا هر کسی‌که تست دوپینگش مثبت اعلام شود این مسئله را تکذیب و انکار می‌کند، اما تمام دوستان و نزدیکان و همچنین هم اتاقی‌هایم در اردو‌های تیم ملی که به طور کامل روی من شناخت دارند می‌دانند که من هرگز دنبال چنین برنامه‌هایی نبوده و نخواهم بود و زمانی هم که تست دوپینگم مثبت اعلام شد همه متعجب شدند.
محمدیان خاطرنشان کرد: فقط به یک نکته اشاره می‌کنم و قضاوت را به مردم می‌سپارم. چهار روز قبل از اینکه ماموران سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) جهت تست‌گیری به اردوی تیم ملی بیایند به من اعلام شد که برای انجام این تست آماده باشم. از آن‌جا که هر ورزشکاری می‌تواند تا سه بار از تست‌گیری‌های خارج از مسابقه امتناع کند، من هم می‌توانستم با دلایل مختلفی از این‌کار امتناع کنم، اما هیچ شک و شبهه‌ای در این زمینه نداشتم و همچون سنوات گذشته در تست‌گیری حاضر شدم.
وی در ادامه تصریح کرد: بعد از اینکه تست دوپینگم مثبت اعلام شد، دفاعیه فدراسیون و دکتر صادق محبوبی آن‌قدر کودکانه و پیش پا افتاده بود که تمام راه‌ها را برای اعتراض‌های بعدی بست. به دکتر محبوبی گفتم مطمئنم که اشتباه شده و نمونه B را به وادا ارسال کند، اما وی گفت به یک پزشک در شهرمان مراجعه و نسخه‌ای تهیه کنم که در آن دلیل استفاده از ماده ممنوعه را شکستگی پا ذکر کند. حتی پزشک شهرمان به دکتر محبوبی گفت که این کار به منزله این است که استفاده از ماده نیروزا را پذیرفته‌ایم و در آن‌صورت دیگر هیچ راهی برای دفاع نمی‌ماند، اما با تاکید دکتر محبوبی این کار انجام شد که پس از آن وادا اعلام کرد هیچ دفاع دیگری قابل قبول نیست و من را به مدت چهار سال از حضور در تمامی میادین محروم کردند. مسئولان وادا اعلام کردند کسی که مدال جهانی دارد نباید نسبت به دارو‌هایی که مصرف می‌کند، بی‌اطلاع باشد. متاسفانه با این دفاعیه در واقع خودمان پذیرفته بودیم که از ماده نیروزا استفاده کرده‌ایم و دیگر هیچ راهی برای بخشش یا کم کردن مدت محرومیت وجود نداشت.
محمدیان ادامه داد: شاید اگر طور دیگری از من دفاع می‌کردند، دو سال زودتر به میادین برمی‌گشتم و این همه عذاب نمی‌کشیدم، اما در حال حاضر فقط به موفقیت در آینده فکر می‌کنم و به آینده بسیار خوشبین هستم. طی این سال چهار سال خیلی تلاش کردم تا امید را در خودم زنده نگه دارم و در واقع اگر امیدی برای کسب موفقیت نداشتم اصلا برنمی‌گشتم. چهار سال زمان کمی نیست که یک نفر به صورت مداوم تمریناتش را با شدت زیادی پیگیری کند و طی این سال‌ها اجازه حضور در هیچ مسابقه‌ای را نداشته باشد. البته صحبت‌های پدرم و سایر اعضای خانواده و نزدیکانم و همچنین هموطنانی که نسبت به من ابراز لطف داشتند هم باعث می‌شد تا امیدم را برای ادامه تمرینات از دست ندهم.
محمدیان تصریح کرد: شاید خیلی‌ها ناراحت شوند، اما خیلی صریح می‌گویم که در طول این چهار سال هیچ کسی برای کاهش محرومیتم تلاش نکرد. ابتدا به ما گفتند بهتر است که تا دو سال هیچ نامه‌ای به وادا ندهیم، اما پس از دو سال از طریق یکی از دوستان به وادا مراجعه کردیم که آنها به ما گفتند اگر اعتقاد دارید که هیچ اشتباهی مرتکب نشده‌اید پس چرا طی این دو سال هیچ نامه‌ای به وادا ارسال نکرده‌اید؟ یعنی با این‌کار باز هم خودمان را محکوم کرده بودیم و دیگر هیچ راهی برای کاهش محرومیت باقی نمانده بود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
