روایات درباره دعای مجیر
حجت الاسلام والمسلمین حبیب‌الله احمدی کارشناس علوم دینی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی ، درباره اهمیت قرائت «دعای مجیر» گفت: یکی از ویژگی‌های مهم «دعای مجیر» این است که انسان در پیشگاه خداوند بار‌ها به زبان می‌آورد که پناهگاهی جز خالق یکتا ندارد بنابراین تنها پناه، قرب به او است.
این کارشناس علوم قرآنی ادامه داد: روز‌های ۱۳ تا ۱۵ ماه مبارک رمضان ایام البیض نامیده می‌شود و خواندن دعای مجیر در این ایام ثواب و فضلیت بسیار دارد ودر این ایام مانند ایام اعتکاف اعمال خاصی سفارش که یکی از آن‌ها دعای مجیر است.
وی بیان کرد: «مجیر» یک دوره از معارف توحیدی است که در قالب دعا مطرح می‌شود و در کل با نگاه توحیدی به مسئله معرفت‌شناسی و خداشناسی می‌پردازد.
این کارشناس علوم دینی تصریح کرد: «دعای مجیر» دعایی است که در آن به صورت مداوم و مرتب درباره تنزیه خدا صحبت می‌کند و مومن با گفتن سبحانک به منزه بودن خداوند از عیب، نقص و هر چیز ناپسندی اشاره می‌کند.
وی اظهار کرد: در این دعا مومن خداوند را با اسماء نیکو می‌خواند بنابراین از دیگر ویژگی های «دعای مجیر» به زبان آوردن اسماء حسنی است که خداوند دارد.
احمدی افزود: این دعا مصداق بارز خواستن و خواندن خدا با نام نیکو است به طوریکه در بند اول بلندمرتبه‌گی و رحمانیت پروردگار خوانده می‌شود و در بند دوم به رحیم بودن و صفت کریم بودن خالق یکتا اشاره می‌شود.
وی ادامه داد: بند سوم «دعای مجیر» به مالکیت خداوند و اینکه اختیاردار همه چیز است اشاره دارد و بر همین اساس هر یک از بند‌های این دعا یک ویژگی از خداوند را معرفی می‌کند.
این کارشناس علوم قرآنی خاطرنشان کرد: در بخشی از «دعای مجیر» مومن می‌گوید که از آتش درون‌مان به خدا پناه می‌بریم، زیرا خداوند مجیر یعنی پناه‌بخش است و از همین حیث این دعا، دعای پر فضیلتی است.
