سفر در فضا با سرعت فضایی

11:59 - 02 فروردين 1398
کد خبر: ۵۰۴۵۸۹
ستاره شناسان اخیراً موفق به شناسایی یک تپ اختر عجیب شده‌اند.

سفر در فضا با سرعت فضاییبه گزارش گروه فضای مجازی ، ستاره شناسان موفق به شناسایی یک تپ اختر شده‌اند که این تپ اختر با سرعت ۲.۵ میلیون مایل در ساعت در حال حرکت در فضا است. سرعت تپ اختر مذکور به حدی زیاد است که می‌تواند فاصله بین زمین و ماه را تنها در عرض شش دقیقه طی کند.

ستاره شناسان این تپ اختر را با استفاده از" تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی" (Fermi Gamma-ray Space Telescope) ناسا و رصد خانه ستاره‌شناسی رادیویی "آرایه بسیار بزرگ" (VLA) بنیاد ملی علوم کشف کردند . تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی یک تلسکوپ فضایی رصدگر پرتوی گاما است که در مدار نزدیک زمین به رصد آسمان می‌پردازد. این تلسکوپ فضایی در ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸ توسط موشک دلتا ۲ به فضا پرتاب شد.

تپ‌اختر (Pulsar) ستاره‌های نوترونی چرخانی هستند که با سرعت بسیار زیادی دوران می‌کنند و پالس‌های مداومی از انرژی تابشی به همراه خطوط میدان مغناطیسی قوی را از خود منتشر می‌کنند. برخی از تپ‌اخترها نیز پرتوهای ایکس تابش می‌کنند. ستاره‌های نوترونی در حقیقت بقایای هسته ستاره منفجر شده‌ای هستند که حجم کوچک و چگالی بسیار بالایی دارند. برای نمونه تپ‌اختری به قطر ۲۰ کیلومتر ۱٫۵ برابر جرم خورشید را در خود جای داده‌است. تپ‌اخترها هنگام تولد دمایی در حدود چند میلیون درجه سلسیوس دارند و بلافاصله شروع به سرد شدن می‌کنند. نحوه و سرعت سرد شدن نیز به مواد تشکیل دهنده و چگالی آن‌ها بستگی دارد.

تپ اختر مذکور " PSR J۰۰۰۲+۶۲۱۶ " نام دارد. "فرانک شینزل"( Frank Schinzel)، دانشمند رصدخانه ملی رادیو اخترشناسی آمریکا (NRAO) گفت: ما توسط دم دایره‌ای خاص این تپ اختر موفق به شناسایی آن شدیم. مطالعه بیشتر در مورد این تپ اختر به ما در درک بهتر ساختار این ستاره‌های نوترونی کمک خواهد کرد.

تپ اختر " PSR J۰۰۰۲+۶۲۱۶ "، شش هزار و ۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی ذات‌الکرسی قرار دارد. این تپ اختر در فاصله حدود ۵۳ سال نوری از مرکز بقایای ابرنواختری به نام" CTB۱ " قرار دارد.

ستاره شناسان طی این مطالعه با استفاده از " تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی" و با کمک روشی به نام " زمان‌سنجی تپ اختر" (pulsar timing) موفق به اندازه گیری سرعت و جهت حرکت این تپ اختر شدند.

یافته‌های این مطالعه در مجله " Astrophysical Journal Letters " منتشر شده است.



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *