انتقال آب از دریای خزر برخلاف ضوابط محیط زیستی است/ اجرای این طرح یعنی کاهش مشکلات استان سمنان و افزایش مشکلات استان مازندران
به گزارش گروه فضای مجازی ، دریای خزر یک دریای بسته است که ورودی و خروجی خاص خود را داراست، رود‌هایی مثل سفید رود، هراز و ارس ورودی آن هستند و خروجی آن تبخیر است، با این حال باز هم تعادل دریاچه برقرار است و هر دستکاری در این دریا موجب به خطر افتادن اکوسیستم طبیعی خواهد شد.
خشکسالی، مساله‌ای که طی سال‌های زیادی، ایران را درگیر خود کرده است. قرار گرفتن کشورمان در عرض‌های جغرافیایی پایین، بارش‌های به‌هنگام و نابه‌هنگامی که به علت دخل و تصرف انسان در طبیعت با تغییر کاربری زمین و ساخت غیراصولی منازل مسکونی در مناطق مختلف جذب سفره‌های زیر زمینی و منابع آبی نمی‌شوند و از همه مهمتر الگوی مصرف نادرست و اصلاح نشده از جمله عواملی هستند که کم‌آبی و خشکسالی را در کشور تشدید می‌کنند.
چند سالی است، طرح انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی ایران به ویژه استان سمنان مطرح می‌شود که با واکنش‌های مختلفی روبرو است.
برخی از کارشناسان انتقال آب از دریای خزر را یک کار غیرعلمی می‌دانند و معتقدند عملیاتی شدن این طرح، زمینه خشک‌شدن بزرگترین دریاچه جهان را فراهم می‌کند؛ اما رئیس سازمان محیط زیست می‌گوید: «انتقال آب از دریا به داخل سرزمین برای برطرف کردن نیاز آبی مصرف‌کنندگان صنعتی و آب شرب از نظر من بلامانع است.»
غلامرضا براتی، عضو هیات علمی دانشگا شهید بهشتی در این باره می‌گوید: «از نظر عملی هرکاری ممکن است، حتی جابه‌جایی رشته کوه زاگرس! اما شدنی بودن یک امر، دلیل بر صحیح بودن آن نیست. برداشت و انتقال آب از دریای خزر که قدرت خودپالایی (جبران کمبود) پایینی دارد برخلاف ضوابط محیط زیستی است و این انتقال موجب ایجاد یک بحران زیست محیطی خواهد شد.»
دریای خزر یک دریای بسته است که ورودی و خروجی خاص خود را داراست. رود‌هایی مثل سفید رود، هراز و ارس ورودی آن هستند و خروجی آن تبخیر است. با این حال باز هم تعادل دریاچه برقرار است و هر دستکاری در این دریا موجب به خطر افتادن اکوسیستم طبیعی خواهد شد.
براتی افزود: «در مسیر حفر کانال حدود ۷۰ درصد از جنگل‌های کمیاب و خاص هیرکانی در ایران وجود دارد که نظیر آن با این حجم، فقط در جنگل‌های آمازون یافت می‌شود که این گونه کمیاب از بین خواهد رفت و از بین بردن جنگل و مراتع آسیب‌های خاص خود را دارد.»
براتی اظهار داشت: «مسلما هزینه عبور از یک رشته کوه از هزینه تاسیس سد سرسام آورتر خواهد بود. اما جدای از هزینه نگهداری این کانال مسائل دیگری نیز مطرح است؛ اول اینکه وقتی تقریبا کل استان‌های کشور با مسئله کمبود آب رو به روست چه لزومی دارد سنگینی بار یک استان بر دوش استان دیگری باشد؟ این یعنی کاهش مشکلات استان سمنان و افزایش مشکلات استان مازندران!»
انتقال آب خزر به سمنان
وی همچنین گفت: «بر فرض که آب دریای خزر را با هزینه‌های هنگفت شیرین کردیم نمک حاصل از آن را چه می‌کنیم؟ دریای خزر به ازای هر لیتر آب ۳۵ گرم نمک دارد این نمک‌ها یا باید در خشکی انباشت شود یا در دریا؟ اگر به خشکی منتقل شود، میزان نمک خاک و پوشش گیاهی منطقه مورد نظر را تحت تاثیر قرار خواهد داد و اگر وارد دریا شود با توجه به این که دسترسی به آب آزاد ندارد شوری بیش از حد آب دریاچه صنعت صید و اشتغال محلی آن منطقه را دچار مشکلات جدی خواهد کرد.»
وی در رابطه با اینکه برخی کشور‌های حاشیه خلیج فارس با استفاده از آب شیرین کن منابع آب مصرفی خود را تامین می‌کنند گفت: «این کشور‌ها جمعیت کمی دارند. همچنین عمق این سرزمین‌ها کم است و تقریبا بخش کشاورزی ندارند. نکته دیگر اینکه دسترسی به آب‌های آزاد باعث می‌شود مشکل ما را در انتقال املاح و نمک‌های باقیمانده نداشته باشند.»
همه این‌ها در حالی است که در ماه می‌سال ۲۰۱۹، چین همایشی با موضوع فرهنگ آب برگزار می‌کند و از سراسر جهان صاحب نظران را برای ارائه شیوه و فنونی برای بهره‌برداری و استفاده صحیح و صرفه‌جویانه علمی آب دعوت می‌کند. کشوری مثل چین از شیوه آسیاب آبی، توربین‌های تولید برق از آب و فرهنگ‌های باستانی قبایل هم برای حفظ منابع آبی و هم برای جذب گردشگر استفاده می‌کند. در حالی که ما به این سرمایه پشت کردیم و هر بار با رسیدن به بن‌بست از سدسازی به انتقال آب و از انتقال آب به آب شیرین‌کن‌ها روی آوردیم. این شیوه‌ها مردود نیست، ولی اگر در کنار این شیوه‌ها از فنون ایران باستان استفاده نکنیم و با تکنولوژی روز آن‌ها را ارتقا ندهیم دیری نخواهد پایید که از بحران آب به جنگ آب برسیم.
منبع: اتاق خبر 24
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.
