واکنش نمایندگان پارلمان افغانستان به تصمیم "ترامپ"

به گزارش گروه بین الملل ، در جلسه علنی روز دوشنبه مجلس نمایندگان افغانستان مانند نشست روز قبل ، خروج نیروهای آمریکایی از خاک افغانستان موضوع اصلی سخنرانی های جلسه بود و نماینده بدخشان این رخداد را به پیمان امنیتی میان کابل و واشنگتن مرتبط ساخت و ضمن انتقاد از آن خواستار بازنگری در مفاد این پیمان

نماینده بدخشان با اشاره به تصمیم خروج نظامیان آمریکایی همراه شماری از نمایندگان خواستار بازنگری در پیمان امنیتی شد و گفت که در زمان امضای پیمان نمایندگان چنان عجله داشتند که به ما اجازه ندادند یک ساعت در باره چگونگی مفاد آن بحث کنیم و هر روز نتایج آن آشکارتر می شود.

«عبدالطیف پدرام» اضافه کرد : در آن زمان همه می گفتند افغانستان با امضای این پیمان به امنیت، توسعه و پیشرفت دست می یابد و برای همین همه برای امضای ان عجله کردند و کسی به عواقب آن فکر نکرد.

وی گفت: ما از اول می دانستیم که آمریکا و افغانستان دو کشور هم سطح نیستند و آنها به تعهدات حقوقی و نظامی خود در برابر کشورمان پایبند نخواهند ماند و به همین دلیل می خواستیم که پیمان بگونه ای امضا و تائید شود که ضمانت اجرایی بیشتری داشته باشد.

وی با اشاره به رفتار گروه طالبان در نشست 26 آذر ماه ابوظبی و رد گفت و گو با هیأت دولت وحدت ملی گفت: وضعیت کابل با زمان حکومت «دکتر نجیب الله» رئیس جمهوری وقت افغانستان پس از خروج نظامیان اتحاد جماهیرشوروی سابق مطابقت دارد و در آن زمان نیز مجاهدین که دریافته بودند، دولت نجیب الله در حال سقوط است حاضر به گفت و گو و صلح با آن دولت نشدند.

پدرام گفت که نجیب الله هم در آن زمان سیاست «مصالحه ملی» را پیشنهاد کرد و خواستار صلح و برگزاری انتخابات بود که مجاهدین آن را نپذیرفتند.

پدرام گفت که امروز هم طالبان در جایگاه همان مجاهدین قرار دارند و از گفت و گو با دولت خودداری می کنند.
به گزارش ایرنا، دولت وحدت ملی افغانستان در دومین روز پس از آغاز به کارش در سال 1393، پیمان امنیتی 26 ماده ای را با آمریکا امضا کرد که «حامد کرزی» رئیس جمهوری سابق افغانستان به اشکال مختلف تا پایان دوره ریاست جمهوریش از امضای آن خود داری کرد.

چکیده آن پیمان در حمایت همه جانبه آمریکا از افغانستان در نبرد علیه تروریست خلاصه می شود اما این روزها صدای تردید در کارآمدی این پیمان از زبان اعضای مجالس سنا و نمایندگان افغانستان شنیده می شود.
«امان الله پیمان» یکی دیگر از نمایندگان مجلس افغانستان از تصمیم خروج آمریکا استقبال کرد و گفت که آمریکا کاری درستی انجام می دهد و دولتی را که طی 18 سال گذشته حمایت کرده است و قادر به اداره کشور و طرح توسعه و پیشرفت نیست را نادیده گرفته است.

وی از رهبران دولت و احزاب سیاسی افغانستان خواست که یک اجماع کلی را شکل دهند و با طالبان به توافقی برسند که جلو ادامه جنگ در کشور را بگیرد زیرا مردم افغانستان بجز پایان جنگ به هیچ چیز دیگری نیاز ندارند.
دیروز هم مجلس شاهد سخنان مشابه ای بود و «کمال ناصر اصولی» نماینده استان «خوست» گفته بود که آمریکایی ها بدون دعوت مردم افغانستان آمده اند و به بهانه دموکراسی حقوق بشر، توسعه و پیشرفت وارد این کشور شدند اما امروز بدون عملی کردن تعهدات خود افغانستان را ترک می کنند.

وی گفت که آنها باید به تعهدات خود علم می کنند و نیروهای افغان را بصورت درست تجهیز کنند تا آنها بتوانند در برابر مخالفان مسلح مبارزه کنند.

«نصرالله صادقی زاده نیلی» نماینده استان «دایکندی» هم گفت که آمریکا زمانی به افغانستان حمله نظامی کرد یا وارد این کشور شد که برج های تجارت جهانی، پنتاگون و کاخ سفید هدف حمله قرار گرفت وآنها برای مجازات عاملان عرب آن به افغانستان لشکر کشیدند.

وی گفت که آمریکا به افغانستان نیامد که مردم این کشور را به توسعه و پیشرفت برساند و امروز هم برای منفعت مردم افغانستان تصمیم به خروج نگرفته اند بلکه همه تصمیم های آنها مبتنی بر منافع آمریکاست و هرچه منافع آن کشور تقاضا کند همان را انجام خواهند داد.

صادقی زاده از مجلس انتقاد کرد که چرا در زمان امضا پیمان امنیتی با آمریکا به آنها مجال استدلال ندادند و دولت وحدت ملی هم با اعتماد بیش از حد باعث شد که در وضعیت کنونی گرفتار شویم .
«الله گل مجاهد» نماینده کابل در مجلس افغانستان هم بر این باور است که گفت و گوی صلح از دست افغان ها خارج شده و این آمریکاست که در باره صلح و جنگ افغان ها تصمیم می گیرد و افغان ها هیچ صلاحیتی در این باره ندارند و به همین دلیل به آمریکایی ها هم نمی شود اعتماد کرد زیرا آنها تاکنون به تعهدات خود در قبال افغانستان عمل نکرده اند.

آمریکا در سال 2001 میلادی وقتی همراه با کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی موسوم به ناتو به افغانستان حمله کرد؛ حاکمیت طالبان را طی یک ماه ساقط و دولت موقت را بر اساس نشست بن در سال 2001 میلادی بوجود آورد و خواسته های خود را برای دولت داری، اداره امور و نحوه مدیریت اقتصاد افغانستان تحمیل کرد.

تعداد نظامیان آمریکایی که زمان در افغانستان به بیش از 120 هزار تن می رسید در سال 2014 میلادی و در پایان دولت «بارک اوباما» رئیس جمهوری سابق آمریکا به پنج هزار تن کاهش یافت و قرار شده که تا تأمین صلح تنها تعدادی نیرو برای تأمین امنیت سفارت آن کشور در کابل باقی بماند.

اما با سیاست جنگ طلبانه طالبان و به قدرت رسیدن دونالد ترامپ این رویه متوقف شد و نه تنها نظامیان آمریکایی از افغانستان خارج نشدند بلکه بر تعداد آنها افزوده ش و اکنون به 14 هزار تن رسیده است و پایگاه های آنها که از شمار زیادی از استان ها مانند فراه جمع شده بود ، دوباره دایر شد.

در اوایل سال 1397 خورشیدی ، خصوصی سازی جنگ افغانستان نیز در رسانه ها مطرح شد و «اریک پرینس» رئیس شرکت خصوصی «بلک واتر» از ترامپ خواست که جنگ افغانستان را به شرکت او واگذارد تا هم آمریکا به اهداف خود برسد و هم هزینه جنگ را از محل معادن افغانستان تأمین کند.

این طرح پرینس با مخالفت شدید مقامات دولت افغانستان و پنتاگون مواجه شد و ترامپ هم به آن پاسخ منفی داد اما این بحث پایان نیافت و هر از گاهی در رسانه ها از سرگرفته می شود.

حال که تصمیم جدید آمریکا در باره صلح و گفت و گو با طالبان با پشت سر گذاشتن نشست ابوظبی نمایان تر شده است و «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا در هفته گذشته اعلام کرد که می خواهد نیمی از 14 هزار سرباز خود را از افغانستان خارج کند باز بحث احتمال خصوصی سازی جنگ نیز قوت گرفته است.
روسیه و پاکستان از این تصمیم آمریکا استقبال کردند و گفته اند که این تصمیم آمریکا بخشی از خواسته های طالبان است.

«ولادیمیرپوتین» رئیس جمهوری روسیه در این باره گفته است که آمریکا مجبور است افغانستان را بگونه ای کامل ترک کند و باید خواسته های طالبان مورد توجه قرار گیرد.
دولت افغانستان هم خروج بخشی از نظامیان آمریکایی را در وضعیت امنیتی و جنگ افغانستان بی تأثیر دانسته و گفته است که آنها در حال حاضر در جنگ هیچ سهمی ندارند که اثری در وضعیت آن داشته باشند.