اولین حضور، اولین قهرمانی/ مانور قدرت شاگردان بیاتی در امجدیه

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، مسابقات جام ملت‌های آسیا از سال ۱۹۵۶ آغاز به کار کرد؛ درست ۴ سال قبل از استارت خوردن مسابقات جام ملت‌های اروپا. تیم ملی ایران در سه دوره اول این مسابقات حاضر نشد و برای اولین بار در دوران ستم‌شاهی و در سال ۱۹۶۸ با گرفتن میزبانی این رقابت‌ها در کوران مسابقات قرار گرفت.

تیم ملی ایران با هدایت محمود بیاتی، میزبانی را به دست آورد و به همراه تیم‌های برمه، جمهوری ملی چین، رژیم اشغالگرفدس و هنگ کنگ پا به رقابت‌ها گذاشت و چهارمین دوره را برگزار کرد.

در تیم ملی ایران بازیکنانی چون همایون بهزادی، حسن حبیبی، اصغر شرفی، حسین کلانی، اکبر افتخاری، علی جباری و ... حضور داشتند. این مسابقات برای اولین بار با پوشش تلویزیونی و رادیویی همراه بود و استقبال خوبی هم صورت گرفت.

مسابقات در ورزشگاه امجدیه سابق و شهید شیرودی کنونی به انجام می‌رسید. ۱۰ بازی برگزار شد و ۳۲ گل از خط دروازه‌ها عبور کرد. در پایان همایون بهزادی آقای گل مسابقات شد. ایران در نخستین مسابقه به مصاف هنگ کنگ رفت و با دو گل به برتری رسید. در این دیدار اصغر شرفی پنالتی از دست داد، اما در ادامه همایون بهزادی و علی جباری در دقایق ۷۰ و ۸۸ گلزنی کردند تا شروع کار با برد همراه باشد.

ملی‌پوشان در دومین گام با اقتدار و با نتیجه ۴-۰ از سد جمهوری چین گذشت. بهزادی (۳۱)، کلانی (۳۴)، مختاری (۵۱) و فرزامی (۵۶) گلزنان ایران در این مسابقه بودند. تیم ملی ایران در سومین مسابقه با نتیجه ۳-۱ از سد برمه قدرتمند گذشت. کلانی (۲)، افتخاری (۶۰) و بهزادی (۷۱) سه گل ایران را وارد دروازه حریف کردند. دیدار آخر با رژیم اشغالگر قدس در حالی برگزار می‌شد که ایران برای قهرمانی باید حریف خود را شکست می‌داد.

جو ورزشگاه به خاطر حمله ناجوانمردانه رژیم اشغالگرقدس به فلسطین، کاملا علیه تیم حریف بود. فریبرز اسماعیلی از ایران و یک بازیکن از حریف از زمین مسابقه اخراج شدند. ابتدا تیم حریف به گل رسید، اما تعویض طلایی ایران یعنی همایون بهزادی در دقیقه ۷۵ گل تساوی را به ثمر رساند و در ادامه هم پرویز قلیچ خانی با شوتی سرکش گل دوم و پیروزی را به ثمر رساند تا ایران در اولین حضور به اولین قهرمانی خود برسد.

بیشترین گل زده و کمترین گل خورده برای ایران بود. شش بازیکن برای ما گلزنی کردند و در پایان قهرمانی شیرین به ملت ایران رسید و آنها تا صبح در خیابان‌ها خوشحالی کردند.