بیکاری تعدادی زیادی از اهالی تئاتر به قیمت پرکاری عده ای خاص

11:45 - 09 شهريور 1393
کد خبر: ۴۷۶۲
خبرگزاری میزان: خیلی از کارگردانها و بازیگران شاخص تئاتر بیش از دو سال است که فرصت اجرا و بازی به دست نیاورده اند و از آن سو عده ای معدود مرتب نمایش روی صحنه می برند.
: برابر نبودن فرصت های اجرای صحنه ای در ماههای اخیر اعتراضات زیادی را برای اهالی تئاتر به جود آورده است. مشکل اینجاست که خیلی از کارگردانها و بازیگران شاخص تئاتر بیش از دو سال است که فرصت اجرا و بازی به دست نیاورده اند و از آن سو عده ای معدود مرتب نمایش روی صحنه می برند.
کیومرث مرادی ، نادر برهانی مرند ، سهراب سلیمی ، اعظم بروجردی، قطب الدین صادقی و خیلی های دیگر از جمله بزرگان تئاتر هستند که سالها است مجال اجرا و کارگردانی به دست نیاورده اند اما از آن سو یک سری چهره خاص سالی دو تا سه نمایش روی صحنه می برند.
چالش و اعتراض مهمی که برخی از اهالی تئاتر به آن اشاره می کنند در بحث ناعدالتی است که فرصت اجرا را به طور مساوی برای تئاتری ها به وجود نمی آورد.
یکی از نمونه های اخیر این بی عدالتی کارگردان نمایش شبه روشنفکرانه "دورهمی زنان شکسپیر" است. این کارگردان سالانه در 5 یا 6 تئاتر به عنوان کارگردان یا بازیگر حضور دارد و این روزها نیز علاوه بر کار در نمایش "دورهمی زنان شکسپیر" در نمایش "ارسینیک و تور کهنه" حسین پارسایی نیز به عنوان بازیگر حضور دارد.
نکته مهم دیگر اینجاست که این حضورهای مداوم هم اغلب در نمایشنامه های غیرایرانی به وقوع می پیوندد!
اگر چاره ای برای این مسئله اندیشیده نشود بی شک در ماههای آینده چالش بزرگی برای مدیران تئاتری به وقوع خواهد پیوست. این خوب نیست که از یک طرف فقط عدهای خاص این شانس را داشته باشند که کار روی صحنه ببرند و از آن بدتر همین حضورهای مداوم هم به جای اینکه بر پایه فرهنگ ایرانی و شخصیت های ملی و اسلامی و در نمایشهایی ایرانی رقم بخورد فقط و فقط متمرکز باشد بر نمایشنامه های یک سری چهره غیرایرانی.
تاسف برانگیز است که کارگردانانی را در تئاتر داریم که عاشق روی صحنه بردن نمایشنامه های ایرانی هستند اما حتی به اندازه سالی یک بار هم وقت برای اجرا به آنها نمیرسد. نمونه قابل اشاره چنین بی توجهی هایی شکر خدا گودرزی کارگردان با سابقه تئاتر است که مدت سه سال پیگیر اجرای نمایشی بر اساس زندگی سهرودی عالم بزرگ فقهه و فیلسوف اسلامی است که هنوز در پیچ و خم بوروکراسی اداره تئاترو معاونت امور هنری گرفتار است.
به نظر می رسد معاونت هنری ارشاد بایستی هر چه زودتر برای حل این نابرابری ها و عدم توجه به متون ایرانی چاره ای بیندشد وگرنه روزبروز از تعداد مخاطبان تئاتر کاسته خواهد شد. تئاتر یکی از اصیل ترین هنرهای ماست که قدمتی طولانی در آن داریم. این خوب نیست که با این تبعیضها زمینه رویگردانی حرفه ای های این هنر را از صحنه فراهم کنیم.
پایان مطلب/

ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *