«من که آهو نیستم» منتشر می‌شود
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، کتاب «من که آهو نیستم» شامل سه نمایش بلند و یک گفتگوی بلند تئاتری با عنوان «نسل کارگردانان منقرض» است. این اثر مجموعه سوم از دوره چهار جلدی مجموعه آثار نمایشی محمود طیاری، است که به اهتمام نشر افراز به زودی منتشر خواهد شد.
محمود طیاری تا امروز بیست نمایشنامه کوتاه و بلند منتشر کرده است و اوج نمایشنامه‌هایش تریلوژی طرح یونانی است، «مارنقره»، «چل گیس خاتون»، «عروس زره پوش» که در صحنه‌بندی، قوت ریتم و زبان از سه گانه‌های متمایز معاصر به شمار می‌رود.
اگر بخواهیم آشنایی بیشتری با ادبیات خاص و البته ویژه محمود طیاری به عنوان نویسنده‌ای تبار جنگل و از خطه شمال کشور به دست آوریم بهتر است به مجموعه داستان کاکا مراجعه کنید. در مقدمه این کتاب از زبان طیاری آمده است که قصه یک نوع معماری با کلمات است که در مایه‌های شعر قشنگتر می‌نشیند. جمله در قصه مثل یک قایق بادبانی می‌تواند ظریف باشد. ظرفیت قایق به مثابه ظرفیت جمله است. این قایق می‌تواند یک قایق ماهیگیری، مسافر بری یا بارکش باشد؛ و حتی در آب‌های ممنوع بگردد. زندگی حمل کند، شرف و پاکیزگی، اما واسطه گی نه. دریوزه گی و تحمیق، نه!
از نظر طیاری، در فرم، در زبان و در معماری یک اثر، راز‌هایی است که اگر کشف شود، راه‌های انتقال موضوع آسان می‌شود!
بهزاد موسایی در نگاهی به آثار داستانی محمود طیاری معتقد است که متمایزترین نکته در داستان‌های کوتاه وی طنز ظریف این نویسنده است که خاص اوست و قبلاً نظیری نداشته است. برای مثال در بخشی از داستان «ُرز ماری» او می‌خوانیم:
به پرستار که آمده بود بگوید: «فقط الکل سفید داره» نگاه کردم. یک جفت گوشواره‌ی کلئوپاترا از گوشش آویزان، النگو با سه پیچ ِماریِ طلا، به مچ؛ روسری فقط یک چیز تو همین ردیف کم داشت. نمی‌دانم زرورق بود، یا فرمینکا!
دکتر گفت: خوبه. بگو سر راهش چند تا «سون آپ» هم بگیره!
پرستار با نگاه من رفت تو هال! گفتم:
آخرین چیزی که داشتیم، یک حلقه‌ی ازدواج بود، که آن را هم فروختیم، خرج‌ِ جدایی‌مان کردیم!
دکتر گفت: شیرت بسته است، یا دلار آمده پایین؟ چرا مثل کارگر‌های شرکت نفت اعتصاب کردی حرف نمی‌زنی؟ نکنه زیر زبانی می‌خوای؟
به شوخی گفتم: فعلن که باید یک چیزی زیر‌میزی بدم!
به گفته نویسندگانی، چون فرامرز طالبی، طیاری دو ویژگی عمده در نمایشنامه نویسی دارد. نخست آن که زبان او زبان شعر است، کوتاه می‌نویسد و سعی دارد با بازی با کلمات در شکل‌گیریِ شخصیت‌ها تاثیر بگذارد و دیگر این که زبان شاعرانه او، زبان تصویر است و به معنای دیگر وی در نمایشنامه نویسی، شاعری تصویرگرا است. ایجاز زبان و تصویر، کلام اول و آخر وی است.
در کار‌های آقای طیاری، «مار نقره» اثری ماندگار و گویا است.
