«واقعیات» را فدای «احتمالات» نکنیم/ سراب سیراب نمی‌کند/ ترامپ و دیپلماسی شوک

خوشبختانه جمهوری اسلامی به مدد مدیریت‌های جهادی در صنایع دفاعی، نه‌تن‌ها به سطح بازدارندگی رسیده بلکه قله‌های پیشرفت در این حوزه حساس را نیز درنوردیده و بنا به فرمایش سکان‌دار انقلاب «امروز جوانان ما توانسته‌اند به قدرت موشکی اول منطقه تبدیل بشوند. دشمن می‌داند که اگر یکی بزند، ده تا می‌خورد. پس موشک، مایه امنیت و نقطه قوت است.» (۱۴ خرداد ۹۷) ازاین‌رو، شکر نعمت امنیت، در حراست از آن نهفته و کسانی که می‌گویند توان موشکی «چه فایده‌ای دارد؟» در حقیقت، کفران نعمت می‌کنند و به‌طور حتم، خارج از سه ضلع مثلث «حماقت»، «خیانت» و «نفوذ» نیستند. از طرفی، دشمنانی که طرف حساب جمهوری اسلامی هستند، زبان اقتدار و ایستادگی را می‌فهمند و لبخند بدون پشتوانه قدرت داخلی ازنظر آن‌ها به مفهوم نشان دادن چراغ سبز ذلت، وادادگی و تسلیم است. صحت این گزاره به تجربه و به‌کرات به اثبات رسیده که تجربه لیبی، یکی از نمونه‌های عبرت‌آموز آن است. قذافی برای اصلاح نگاه غرب، توان موشکی و هسته‌ای خود را واگذار کرد و مدتی بعد، با حمله نظامی همان کشور‌های غربی مورد اعتمادش، از عرصه سیاسی جهان محو شد. بنابراین، اگر حریفان معاند و بدخواهان بین‌المللی نتوانسته‌اند گزندی به این آب‌وخاک برسانند، به این دلیل بوده که بار‌ها عواقب سنگین آن را مرور کرده و منصرف شده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که پاسخ جمهوری اسلامی، کوبنده سخت و پشیمان کننده خواهد بود.

 

یادداشت امروز روزنامه کیهان نیز با عنوان «سراب سیراب نمی‌کند» منشتر شده و در آن آمده است:اردوگاه دروغ پس از آشکار شدن خسارت‌های اعتماد یکطرفه به غرب، به هر دستاویزی چنگ می‌اندازد تا واقعیت ملموس در زندگی مردم را پنهان سازد. عکس مذاکرات گروه هفت را که سران ۶ کشور روبه روی ترامپ ایستاده‌اند، بزرگ‌نمایی می‌کنند و می‌گویند «دیدید! بین آمریکا و اروپا شکاف افتاد؛ این هم عایدی برجام»! و توضیح نمی‌دهند که مگر آن‌ها قبل از برجام اختلاف نداشته‌اند یا اختلاف و دعوای آن‌ها بر سر برجام است؟ اختلاف سیاسی و تجاری دیرپای آن‌ها چه دخلی به ایران دارد؟ یعنی با این شکاف، تحریم‌ها لغو می‌شود؟ شرکت‌های اروپایی برمی گردند؟ یا لااقل، قطعنامه‌ای علیه آمریکا به شورای امنیت می‌برند؟!

 

 

همین‌ها، با برجسته کردن مذاکرات کره شمالی و آمریکا که نتایج عملی و سرانجام آن در هاله‌ای از ابهام است، می‌کوشند به منطق مرده اعتماد به آمریکا تنفس مصنوعی بدهند. کره شمالی و آمریکا تا به حال چند بار توافق کرده و هر بار زیرش زده‌اند. اما غربگرایان باید پاسخ دهند آیا ادعای آمریکا درباره دادن تضمین امنیتی به کره، مفید‌تر از «معاهده نظامی» است که تونی بلر نخست‌وزیر انگلیس با قذافی امضا کرد تا در صورت وقوع هر نوع حمله‌ای از لیبی دفاع کند، اما انگلیس، پیشگام حمله به لیبی بود؟! البته سخنگوی دولت به درستی گفت: «کره شمالی با چه کسی می‌خواهد مذاکره کند؟ آیا این فردی که در هواپیما با یک توییت، نشست سران گروه هفت را دچار اخلال می‌کند، قابل اعتماد است؟ ارزش وقت بیشتر از صحبت کردن با شخصی مانند ترامپ است».استخوان گیر کرده در گلوی آمریکا، ایران است نه کره شمالی. طبق گزارش‌های متعدد محافل غربی، ایران هجدهمین قدرت اقتصادی، هشتمین قدرت نظامی، سیزدهمین قدرت سیاسی دنیا و سرجمع، قدرتی است که توانسته ترمز آمریکا و اعوانش را در عراق و سوریه و لبنان و یمن بکشد و حتی روسیه منفعل در چند سال قبل را در سوریه پای کار آورد. نشریه آمریکن اینترست یک سال قبل از قول استراتژیست‌ها نوشت «ایران در سال ۲۰۱۷ در کنار آمریکا، چین، ژاپن، روسیه، آلمان و هند، هفتمین قدرت بزرگ دنیاست». طی دهه اخیر، بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول، اقتصاد ایران را هفدهمین یا هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیا ارزیابی کرده‌اند. همچنین در نظرسنجی از ۲۱ هزار نفر از سیاستمداران، مدیران و نخبگان آمریکایی که هرسال توسط US News انجام می‌شود، جمهوری اسلامی ایران در رتبه ۱۳ قدرتمندترین کشور‌ها قرار گرفت. مراکز معتبر بین‌المللی، سرعت رشد علمی ایران را ۱۳ برابر متوسط جهانی اعلام کرده‌اند و مقامات رژیم صهیونیستی می‌گویند ایران پس از انقلاب ۱۹۷۹، بیست برابر سرعت اسرائیل، رشد فنی و علمی داشته است.