جهاد علمی ۴ دانشمند/ از شهریار هسته‌ای تا آقا مصطفی
به گزارش گروه سیاسی ، امروز بیستم فروردین روز ملی فناوری هسته‌ای است. بی‌تردید توفیقات فراوانی که جمهوری اسلامی ایران در مسیر صنعت هسته‌ای به دست آورده است مرهون مجاهدت‌های علمی و جهادی دانشمندان این صنعت است.فرهیختگان و نوابغی که علم و معنویت را با هم آمیختند و ایران اسلامی را به قله دانش هسته‌ای رساندند.
صنعت هسته‌ای ایران در مسیر پیشرفت‌ها با چاله‌ها و چالش‌ها عظیمی نیز مواجه بوده که بزرگترین آن‌ها تحریم‌ها و دسائس دشمنان نظام مقدس جمهوری اسلامی بوده است؛ دشمنانی که پیشرفت و عزت ایران اسلامی را نمی‌خواهند برای مقابله با دستاورد‌های هسته‌ای کشورمان دو روش تحریم و حذف فیزیکی دانشمندان هسته‌ای کشورمان را در پیش گرفتند؛ ماموریت نخست به سیاستمداران کذاب غربی و صهیونیستی محول شد و ماموریت دوم را سرویس‌های جاسوسی و تروریسم دولتی غربی‌ها و صهیونیست‌ها بر عهده گرفتند.
در چند سال اخیر که غربی‌ها و صهیونیست‌ها پروژه ناجوانمردانه و رذیلانه ترور دانشمندان هسته‌ای کشورمان را در پیش گرفتند، ۴ دانشمند هسته‌ای به فیض شهادت نائل آمدند؛ شهیدان علی محمدی، شهریاری، احمدی روشن و رضایی‌نژاد.
شهید مسعود علیمحمدی
شهید مسعود علیمحمدی مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۳۶۴ از دانشگاه شیراز، کارشناسی ارشد را در سال ۱۳۶۷ و دکترای فیزیک با گرایش ذرات بنیادی را در سال ۱۳۷۱ از دانشگاه صنعتی شریف، کسب کرد. او از دانشجویان نخستین دوره دکترای فیزیک در داخل ایران بود و نخستین کسی بود که در ایران دکترای خود را در فیزیک دریافت کرد.
او ده‌ها مقاله ISI منتشر نمود. تخصص اصلی او ذرات بنیادی، انرژی‌های بالا و کیهان شناسی بود. با پژوهشگاه دانش‌های بنیادی مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات نیز طی سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۰ همکاری داشت.
وی از سال ۱۳۷۴ در دانشکده فیزیک دانشگاه تهران و در مقاطع مختلف تحصیلی رشته فیزیک در تربیت معلم، مشغول به تدریس بود و عضو هیئت علمی و از اعضای اصلی دانشگاه تهران به شمار می‌آمد.
وی همچنین به عنوان استاد راهنما و مشاور در پروژه‌های پایان نامه‌های مرتبط با علوم فیزیکی، به فعالیت مشغول بود. از جمله درس‌های ارایه شده توسط وی می‌توان به مکانیک کوانتومی و الکترومغناطیس، مکانیک آماری، ذرات بنیادی و نظریه میدان‌های کوانتمی اشاره کرد. علیمحمدی، یکی از برگزیدگان جشنواره بین المللی خوارزمی در سال ۸۶ بود و در پژوهش‌های بنیادی رتبه دوم را کسب کرد.
بالاخره در صبح روز ۲۲ دی ماه ۱۳۸۸ در اثر انفجار بمبی که در موتورسیکلت جاسازی شده بود و به فاصله یک متر از درب ورودی منزل وی به یک درخت بسته شده بود، در قیطریه تهران، به لقای معبود شتافت.
شهید مجید شهریاری
شهید شهریاری از جمله دانشمندان هسته‌ای کشور بود که بخشی از زندگینامه علمی خود را چنین نوشته است:
اینجانب در کنکور سراسری سال ۱۳۶۳ با کسب رتبه دوم در سهمیه مربوطه در رشته الکترونیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر پذیرفته شده و پس از فراغت تحصیل در کنکور کارشناسی ارشد مهندسی هسته‌ای شرکت کرده و با کسب رتبه اول، تحصیلات خود را از سال ۱۳۶۹ در دانشگاه صنعتی شریف آغاز کردم... در سال ۱۳۷۱ نیز دوره کارشناسی ارشد خود را به پایان رساندم و با توجه به کسب رتبه اول در دوره مذکور با استفاده از آیین نامه دانشجویان رتبه اول، در دوره دکتری علوم و تکنولوژی هسته‌ای دانشگاه صنعتی امیرکبیر پذیرفته شدم.
تحصیلات دوره دکتری خود را نیز در سال ۱۳۷۷ به پایان رسانده و از آبان ماه ۱۳۷۷ نیز به عنوان عضو هیئت علمی در دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر، مشغول به کار شدم... با توجه به عدم شرایط مناسب برای ادامه فعالیت علمی در دانشکده مذکور عدم تمایل خود به ادامه همکاری با دانشگاه امیرکبیر اعلام کرده و با پذیرش استعفای اینجانب از سوی دانشگاه امیرکبیر قرار داد همکاری اینجانب با دانشگاه امیرکبیر از تاریخ ۱۵ بهمن ماه سال ۱۳۸۰ به اتمام رسید.»
در بخشی از سوابق علمی دکتر شهریاری آمده است: وی دروسی همچون فیزیک عمومی و پایه، فیزیک راکتور و دینامیک راکتور‌های هسته‌ای را تدریس می‌کرده و چهار کتاب مرتبط با حوزه کاری خود تألیف نموده و چندین مقاله بین المللی در زمینه مهندسی هسته ای، در مجلات معتبر به چاپ رسانده است.
برگزاری دوره هایی، چون «کارگاه آموزشی آشنایی با کد‌های محاسباتی راکتور‌های هسته ای» از جمله سوابق دکتر شهریاری است. یکی از طرح‌های مهم دکتر شهریاری، طراحی‌های تئوریک مربوط به ساخت نسل جدید راکتور‌های هسته‌ای است که بازتاب زیادی نیز در مراکز علمی جهان داشت. او از جمله کارشناس ارشد مبارزه با کرم رایانه‌ای استاکس نت بود.
دکتر مجید شهریاری صبح روز دوشنبه ۸ آذر ماه ۸۹ در بلوار ارتش، مورد سوء قصد قرار گرفت و به مقام شهادت نائل آمد. پیکر وی پس از تشییع گسترده با حضور اساتید، دانشجویان، نهاد‌های علمی و مردم شهید پرور ایران، در امامزاده صالح تهران آرام گرفت.
شهید مصطفی احمدی روشن
شهید مصطفی احمدی روشن در ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۸ در روستای سنگستان استان همدان متولد شد. خانواده وی در محله‌ای واقع در پشت امامزاده یحیی همدان به نام محوطه آقاجانی بیگ و در خانه‌ی اجاره‌ای و قدیمی، با امکاناتی اندک زندگی می‌کردند. پدر وی راننده مینی بوس بود و در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران سال‌های بسیاری را به مبارزه با دشمن بعثی پرداخت.
وی تحصیلات خود را در زادگاه خویش آغاز کرد. دوره تحصیلی راهنمایی را با رتبه عالی از مدرسه خیام همدان فارغ التحصیل شد و به دبیرستان ابن سینا رفت. شهید احمدی روشن هشتاد و پنجمین شهید دبیرستان ابن سینای همدان است.
پس از آن نیز در آزمون سراسری سال 77 شرکت کرد و وارد دانشگاه صنعتی شریف تهران شد و سپس در سال 81 از این دانشگاه فارغ التحصیل شد.
وی دانش آموخته رشته مهندسی پلیمر از دانشگاه صنعتی شریف بود. شهید احمدی روشن با سن پایین حدود 32 سال، دارای مقالات متعدد علمی در رشته پلیمر بود.
وی در سال 1380ش و در دوران تحصیل خود در این دانشگاه در پروژه ساخت غشاهای پلیمری برای جدا سازی گازها که برای اولین بار در کشور انجام می شد، همکاری داشت.
او همچنین دارای چندین مقاله ISI به زبان های انگلیسی و فارسی بود و در زمان شهادت دانشجوی دکترای دانشگاه صنعتی شریف و از نخبگان این دانشگاه به شمار می رفت که مسئولیت معاونت بازرگانی سایت هسته ای نطنز را نیز به عهده داشت.
به گفته دوستانش وی شخصی ولایتمدار و از شاگردان آیت الله خوشوقت استاد اخلاق تهران بود. شخصی شوخ و باصفا و در عین حال مدیری جدی و قاطع. سرانجام این مرد الهی در 21 دی 1390 پس از خروج از منزل در ساعت ۸:۳۰ صبح توسط یک موتورسیکلت سوار با چسباندن یک بمب مغناطیسی در خیابان گل نبی تهران، میدان کتابی ترور شد. از شهید احمدی روشن یک فرزند به نام «علی» به یادگار مانده است.
شهید داریوش رضایی نژاد
شهید دکتر داریوش رضایی نژاد در صبح چهارشنبه 29 بهمن سال1356در شهرستان آبدانان در استان ایلام به دنیا آمد.ایشان از همان اوایل کودکی در سخن گفتن و دیگر اعمال خود، نبوغ خود را به اطرافیان نشان داد. وی همچنین به واسطه ی اینکه جثه اش ظریف تر و کمی ریزتر از هم سن و سالانش بود، همراه با متولدین 1357وارد دوره ابتدائی شد و همیشه با هوش و توانایی خود، معلم و دانش آموزان را تحت تأثیر قرار می داد. ایشان کلاس سوم ابتدائی را طی تابستان گذراند و دیگر سال های دوره ابتدائی شاگرد اول و نماینده کلاس بود.
